عدد يناير57-1994-‏يااااااه

‏يااااااه

أيمن‏ ‏بكر

بنوته

توته

من‏ ‏لبن‏ ‏الحواديت‏ ‏منحوته

تلبسنى ‏كما‏ ‏جنى ‏مولف‏ ‏على ‏دمي

فتاكلنى ‏صوابعي

وأخط‏ ‏بقلمى ‏ملامح‏ ‏وش‏ ‏كما‏ ‏الجمار

واما‏ ‏تشوف‏ ‏ملامحها‏ ‏بتتشكل‏ ‏من‏ ‏نار

بتزيد‏ ‏فورانها‏ ‏ف‏ ‏دمي

تطرح‏ ‏عينى ‏ورود‏ ‏وباشوفها

تشيل‏ ‏شفايفها‏ ‏غبش‏ ‏الفجر‏ ‏عن‏ ‏البسمة

ويهب‏ ‏نـهار

فتاكلنى ‏صوابعي

وارسم‏ ‏باقى ‏الجسم‏ ‏خضار

ممدود‏ ‏لنهاية‏ ‏الشوف

بتحدد‏ ‏تفاصيله

أنهار‏ ‏من‏ ‏عسل‏ ‏الجنة‏ ‏وشجرة‏ ‏تين

فراشات‏ ‏متشيطنة‏ ‏فوقه‏ ‏كما‏ ‏الفستان

لما‏ ‏تزيح‏ ‏الريح‏ ‏طراطيفه

تعرق‏ ‏عينى ‏ف‏ ‏ندى ‏بارد‏ ‏خجلانه

واسمع‏ ‏صوتها‏ ‏خفيف‏ ‏مرعوش

وأنا‏ ‏بالفت‏ ‏وشى ‏وماشي

قولوا‏ ‏لعين‏ ‏الشمس‏ ‏ما‏ ‏تحماشي

‏***‏

بنوته

عمرها‏ ‏والدنيا

عمر‏ ‏الدم‏ ‏اللى ‏مشكل‏ ‏فورانه‏ ‏ف‏ ‏صدري

ست‏ ‏لحسن‏ ‏جديد

متضفــره‏ ‏بعروقى ‏النافره

ساعة‏ ‏ما‏ ‏افرد‏ ‏لها‏ ‏أحضاني

وتنام‏ ‏متطمنه‏ ‏على ‏صدري

هتاخدنى ‏النشوه‏ ‏فاصحيها

أبوسها

واحكيلها‏ ‏بكل‏ ‏حماس‏ ‏حدوته

عنى ‏وعن

بنوته

توته

القاهرة‏ ‏فى 3 / 10 / 93