ديوان: أغوار النفس

تصدير

‏-1-‏

كل‏ ‏القلم‏ ‏ما‏ ‏اتقصف‏ ‏يطلعْ‏ لُـه‏ ‏سن‏ ‏جديدْ‏،‏

‏”‏وايش‏ ‏تعمل‏ ‏الكـلْمـَةْ‏ ‏يَابَـا‏، ‏والقدَرْ‏ ‏مواعيد‏”‏؟

خلق‏ ‏القلم‏ ‏مِالعَدَمْ‏ ‏أو راقْ‏، ‏وِ‏.. ‏مَــلاَهَا‏،‏

وانْ‏ ‏كان‏ ‏عاجبْنٍى ‏وَجَبْ‏، ‏

‏ ‏ولاّ‏ ‏أتنّـى ‏بعيدْ‏.‏

-2-

بصرَاحَـةْ‏ ‏انا‏ ‏خفْتْ.‏

‏ ‏خفتْ‏ ‏منهمْ‏، ‏خفتْ ‏”‏منى‏”، ….‏ خفت‏ ‏منّــا‏.‏

خفتِ ‏مالطوبِ‏، ‏والطماطم‏، ‏والملاَم‏ْْ ‏والتريقهْ‏،‏

خفت‏ ‏مالبيض‏ ‏الممشِّــش‏ْْ، ‏والنكتْ‏، ‏والبحلقهْ‏.

-3-

قلت‏ ‏انـَا‏ ‏مشْ‏ ‏قدّ‏ ‏قـَلـَـمِى‏.‏

قلت‏ ‏انا‏ ‏يكفينىِ ‏أَلـَمـِى‏.‏

قلت‏ ‏أنا‏ ‏ما‏ ‏لى، ‏أنا‏ ‏اسـْترزَقْ‏ ‏واعيشْ‏،‏

والهرب‏ْْ ‏فى ‏الأسْـَتـذَةْ‏ ‏زيّـُــهْ‏ ‏مافــيش‏ْْ،‏

والمراكزْ‏، ‏والجوايزْ‏، ‏والـَّذى ‏ما‏ ‏بـْيـنِـْتـهيشْ

قلت‏ ‏اخبِّى ‏نفسى ‏جُـوَّا‏ ‏كامْ‏ ‏كتابْ‏.‏

قلت‏ ‏أشـْغـِـلْ‏ ‏روحى ‏بالقولْ‏ ‏والحساب‏ْْ.‏

والمقابلاتْ‏، ‏والمجالسْ

والجماعةْ‏ ‏مخلَّصـِينـْلـَكْ‏ ‏كل‏ ‏حاجـَة‏ْْ. ‏أَيْـوَهْ‏ ‏خـَالـِص‏ْْ. ‏

‏ ‏بس‏ ‏بـَرْضـَك‏ ‏وانت‏ “‏جالسْ‏”.‏

-4- ‏

قلت‏ ‏أرسمْ‏ ‏نفسـِى ‏واتْـدَكْـتَـرْ‏ ‏وارُصّ‏.‏

قلت‏ ‏أتـفـرَّجْ‏ ‏وِ‏ ‏أَتـْفلسـِـفْ‏ ‏وابــُص‏ْْ.‏

بس‏ ‏يا‏ ‏عالم‏ْْ ‏دا‏ ‏دمْ‏ ‏ولحم‏ ‏حىْ‏.‏

أستخبّى ‏مــنــُّـه‏ ‏فينْ‏ ‏؟

‏-5-‏

المريض‏ ‏ورّانى ‏نفسي

المريض‏ ‏خلاّنى ‏أتـْلـَمـْلمْ‏ ‏وافَـكـَّـرْ‏.‏

المريض‏ ‏عـَدِّلـِّى ‏مـُخـِّى،‏

نضَّفُهْ‏ ‏من‏ ‏كل‏ ‏واغشْ‏، ‏كانوا‏ ‏فارضينُهْ‏ ‏عليهْ‏.‏

من‏ ‏ملاعيب‏ ‏اللى ‏بايع‏ ‏ذمته‏ ‏بـْمعَـَرفـِشى ‏إيـِهْ‏.‏

من‏ ‏شوية‏ ‏آلاتـِـيـَّة‏، ‏والعَـشـَا‏ ‏الـْ‏ “‏أوبـنْ‏ ‏بـُوِفـِيهْ‏”.‏

-6-‏

ييجى ‏صاحْبَك‏ “‏مَـلْط‏” ‏إلا‏ ‏مالْـحـقيقهْ‏،‏ّ

ييجى ‏يزقُـلُها‏ ‏فى ‏وشى ‏وتـنه‏ ‏ماشي‏.‏

الأصول‏ ‏إنى ‏أعالجـه‏، ‏واكفى ‏ماجور‏ ‏عالخــبـر‏”.‏

‏”‏بكره‏ ‏يعقل‏! ‏بالدواء‏ٍِ ‏الـمـُعتبرْ‏”.‏

بس‏ ‏والله‏ ‏يا‏ ‏عالَــمْ‏ ‏لمْ‏ ‏قِــدِرت‏.‏

لَـمْ‏ ‏قِدِرت‏ ‏آعمَى ‏بْـنَوَاضْرى،‏

حتى ‏لو‏ ‏كان‏ ‏العمى ‏دا‏”‏رَأْسـمـَاَلكْ‏”، ‏

أو‏ ‏كما‏ ‏سـَمـُوهْ‏ ‏حديثا‏ “‏مَـشـِّـى ‏حـَاَلكْ‏”،‏

يعنى “‏طـَنّشْ‏، ‏إنتَ‏ ‏مالـَك‏”.ْ‏

‏-7-‏

قلت‏: ‏إعْقَل‏ ‏يا‏ ‏ابْن‏ ‏نـَفـْسِي‏.‏

قلت‏: ‏حاسِبْ‏ ‏ما‏ ‏الـْفـَضـَايحْ‏ ‏والجُرَسْ‏.‏

قلت‏ ‏إدّيها‏ ‏عمَى ‏حيسِى، ‏وزوّد‏ ‏فى ‏الحَرَسْ‏.‏

نط‏ّّ ‏غَـصـْبـِن‏ ‏عنـِّى، ‏ورّانى ‏إنّـى ‏هوّه‏.‏

‏ ‏بس‏ ‏جـــُوّهْ‏ ! ! !‏

قلت‏ ‏أَخطف‏ ‏نظره‏ ‏عالماشى ‏واغَمَّضْ‏ ‏مِن‏ ‏جديد‏،‏

هّيه‏ ‏نظره‏ -‏واللىّ ‏خَلَقَكْ‏- ‏لم‏ ‏تَنِيـتْها

‏-8-‏

بصيت‏ ‏لقيت‏ ‏الزفّه‏ ‏بتلف‏ ‏الضريح‏ ‏لم‏ ‏بطّلت‏، ‏وتقول‏ ‏مـَدَدْ‏!!‏

بـَس‏ّّ ‏الـَعـِـماَمةْ‏ ‏اتـْغـَيـَّرتْ‏:‏

والحاجات‏، ‏هى ‏الحاجات‏ ‏الـمِشْ‏ ‏حاجَاتْ‏.‏

‏-9-‏

الطبيب‏ ‏أصبح‏ ‏مهندسْ‏ ‏للعـُقـَولِ‏ ‏

الـَبايْـظَهْ‏ (‏يعنى .. !!)،‏

واللى ‏برضه‏ ‏اتْصلـَّـحـِتْ‏.‏

‏(‏الطبيب‏ ‏دا‏ ‏هوّ‏ ‏انا‏، ‏مش‏ ‏حد‏ ‏غيرى‏) ‏

اللَّه‏ْْْ ‏عليهْ‏، ‏والسِّتْ‏ ‏بـِتـْمسِّى ‏عليهْ‏!‏

والشاشةْ‏، ‏والواقع‏ْ، ‏خـُلاصـْةِ‏ ‏القـَوْل‏ِِ، ‏منظوم‏ِِ ‏الـَكـَلام‏ْْ:‏

آخـِرْ‏ ‏تمام‏ْْ، ‏فـِى ‏حَـلْ‏ ‏مُعـضـِلـَةِ‏ ‏الأنَــــامْ‏:‏

‏”‏لّما‏ ‏كنا‏ ‏نـَحـْنُ‏ ‏فى ‏عصر‏ ‏الـَقـَلق‏ْْ،‏

‏”‏نستعيذ‏ُُ ‏بربّنا‏ ‏مما‏ ‏خلق‏ْْ”،‏

يبقى ‏لازْمَـنْ‏ ‏كلنا‏ ‏نقلق‏ ‏قوى،‏

واللى ‏ما‏ ‏يقلقشى ‏لازْمَنْ‏ ‏يِكتئب‏،‏

إمّالِ‏ ‏ايـِــهْ‏…‏؟‏!‏

ثـُمَّ‏ ‏إن‏ّّ ‏اُلأُم‏ ‏لازِم‏ْْ، ‏إِنـّها‏ ‏تْـحـِبّ‏ ‏عـِيـَالـْهـَا

دا‏ ‏لزوم‏ ‏فك‏ ‏العقد‏ ‏إلـلى ‏فى ‏بالها‏.‏

فلقد‏ ‏ثبت‏ْْ: ‏إن‏ ‏الـعُـَقد‏ْْ “‏وِحـْشـَةْ‏ ‏قوى”!!. ‏

هـَذَا‏ ‏الذى ‏قد‏ ‏أَظـْهـُرُه‏ ‏الـْبـَحـِثِ‏ ‏الـفُلاَنـِى،‏

‏”‏لمّا‏ ‏عد‏ ‏التانى ‏ساب‏ ‏الأولانى”.‏

ثم‏ ‏أوصى: “‏أن‏ْْ ‏يكون‏ ‏الكــل‏ْْ ‏عالْ‏.‏

إذْ‏ ‏لا‏‏بـُدْ‏ ‏أنّ ‏الـُكوَيـِّسْ‏:‏

‏ ‏هـُوَّا ‏أحـْسـَنْ مـِالَّذِى مـُا هـُوشْ كُوَيـِّسْ.

إمـَّاِل‏ ‏ايـِهْ؟‏”‏

‏[هذا‏ ‏برنامج‏ “‏عفاف‏ ‏هانم‏”،‏

‏ ‏بـتسأل‏ ‏حضرة‏ ‏الدكتور‏ ‏فلان‏ ]‏

-10-‏

وساعات‏ ‏أشوفه‏ ‏مـِطـيّباتى ‏مُـعْـتَبـر‏ْْ،‏

آه‏ ‏يا‏ ‏حلاوتـُهْ‏ ‏وهـُوَّا‏ ‏بِيـْلبِّـسْ‏ ‏خـُدُوُده‏ْْ ‏الإبْـتسَامةْ‏،‏

أو‏ ‏لمّا‏ ‏بِيْـشَـَخـْبـَط‏ْْ ‏ويكتبْلَكْ‏ ‏حـُبـُوب‏ْ “‏منع‏ْْ ‏السآمـة‏”، ‏

أو‏ ‏لما‏ ‏يْوصف‏ ‏حقنة‏ ‏المُـحـَاياة‏ ‏تقوم‏ ‏تمسح‏ ‏مشاعرك‏ “‏بالسلامة‏”.‏

-11-‏

وساعات‏ ‏أشوفنِى ‏كما‏ “‏الأغا‏”‏

بيضحّـك‏ ‏المِـلـَكة‏، ‏ويُستعمَـل‏ْْ ‏من‏ ‏الظاهر‏ْْ، ‏بَــسْ‏. ‏

-12-‏

وساعات‏ ‏جنابه‏ ‏يلف‏ ‏أحكامه‏ ‏ف‏ ‏زواق‏، ‏مش‏ ‏أى “‏حاجةْ‏”.‏

يفتى ‏كما‏ ‏قاضى ‏الزمان‏ ‏وكأنه‏ ‏جاب‏ ‏المستخبى، ‏يقولك‏ ‏انك‏ : ‏

‏”‏لا‏ ‏تخَفْ‏”!ْ! ‏و‏”‏دع‏ ‏القلق‏”، “‏بـطـّلْ‏ ‏سماجة‏”،‏

‏”‏كُـنْ‏ ‏منافقْ‏”، ‏يعنى “‏جامِلْ‏”، “‏مَشِّى ‏حالَك‏”.‏

تبقى ‏ماشى ‏فى ‏السليم‏، ‏مهما‏ ‏جرالكْ‏.‏

والعواطف‏ ‏تـِتـْشـَحـَنْ‏ ‏جوّا‏ ‏العيون‏ْْ ‏زى ‏البضاعـَهْ‏.‏

‏(‏كل‏ ‏ساعةْ‏ ‏نُصّ‏ ‏ساعةْ‏).‏

‏”‏يعنى ‏إيه‏ ‏؟‏!‏؟‏” ‏

‏”.. ‏مشْ‏ ‏مُـهِـمْ‏”.‏

‏-13-‏

والجنازه‏ ‏زفّه‏ْْ ‏تـُرقـُصْ‏ ‏عالسـَّرَايـِرْ‏ – ‏

فى ‏البيوت‏ ‏اللى ‏حوالِـيـهـَـا‏ ‏الستاير‏.‏

‏ ‏واللى ‏خايفْ‏ ‏من‏ ‏خيالُهْ‏،‏

اللى ‏خايفْ‏ ‏مـاِلـْعـَسـَاكـِرْ‏.. ‏والرقيب‏،‏

واللى ‏بيوزَّعْ‏ ‏تذاكر‏ ‏يا‏ ‏نصيب‏ْْ، ‏

واللى ‏بيفَرَّق‏ ‏دوا‏ “‏ضـِدَّ‏ ‏الذنوبْ‏”،‏

واللى ‏ماشـى ‏يـشـق‏ ‏فى ‏بطانة‏ ‏الجيوب‏.‏

‏ ‏والعرايضْ‏، ‏والجرايدْ‏،‏

واللىَّ ‏بيرصُّوا‏ ‏الكلامْ‏؛ ‏

‏”‏قفْ‏ ‏مـَكـَاَنكْ‏، ‏أو‏ ‏تــأخـَّر‏ْْ ‏لـْلأِمـَامْ‏”!‏

بخَّرُوا‏ ‏سـِيـْدنـَا‏ ‏الإِمـَامْ‏”‏

‏”‏سرْ‏، ‏بضـَهـْرَكْ‏…”‏

والـَعـَرقْ‏؟‏: ‏إلكُـوزْ‏ ‏بـِكـَامْ؟‏..” ‏

-14-‏

أَمَّا‏ ‏صوره‏ْْ ‏مـُرْعـِبـَهْ‏ ‏يا‏ ‏خـَلـْق‏ ‏هـُوهْ‏.. ‏إلحـَقـُونـِى‏.‏

قـُلـْت‏ ‏غـَلـْطـَانْ‏ ‏والـنـَّبـِى ‏يا‏ ‏نـَاسْ‏ ‏سـِيـُبونـِى‏. ‏

قلت‏ ‏اغـَمَّض‏ ‏تـَانـِى ‏حـَبـَّهْ‏ ‏صـْغـَيـَّرِينْ‏،‏

‏.. ‏لمْ‏ ‏قِدِرت‏.‏

طب‏ْْ ‏حا‏ ‏فتّح‏ ‏ليه‏ ‏يا‏ ‏عـَالـَمْ؟‏ ‏هـِىَّ ‏فُرْجـَةْ‏؟‏! ‏

بصّ‏ ‏لىِ “‏صاحـْبـَك‏” ‏ولعبَّْلىِ ‏حواجـْبـُهْ‏، ‏

قال‏: ‏وقِعْت‏. ‏

والقلم‏ ‏كـَمّل‏ ‏كإِنى ‏لم‏ ‏وِقفت‏: ‏

‏-15 – ‏

بقى ‏دى ‏حياتنا‏ ‏يا‏ ‏ناسْ‏، ‏وِآخْرِةْ‏ ‏صبرنا؟

الحياه‏ْْ؟‏ ‏نـُقـْعد‏ ‏نـِـحَـكِّـى ‏لبعضـِنـَا‏‏؟‏ ‏

الحياه‏ْْ‏؟‏ ‏نُقْعد‏ ‏نـِحـِسْ‏، ‏نـِبـُصْ‏، ‏يـِتـْهـَيـَّأ‏ ‏لـِنـَا؟‏ ‏

‏ ‏طب‏ ‏واحنا‏ ‏فين ‏”‏دلوقتى‏” ‏حالاً‏ “‏أو‏ ‏هنا‏”؟

دى ‏المركب‏ ‏الماشـْيـَهْ‏ ‏بِلاَ‏ ‏دَفّهْ‏ ‏ولا‏ ‏مـِقـْلاعْ‏ ‏حَاتُشْرُدْ‏ ‏مِنـّنَا‏،‏

واوْعَى ‏الشـُّقـُوقُ‏ ‏تـِوْسـَعْ‏ ‏يا‏ ‏نايم‏ ‏فى ‏الـَعـَسلْ‏، ‏

لا‏ ‏المَّيهْ‏ ‏تِعْــلَى، ‏تزيد‏ْْ، ‏تزيدْ‏، ‏

‏.. ‏مّيةْ‏ ‏عطَنْ‏، ‏تـِكْسِى ‏الجلودْ‏ ‏بالدَّهْنَنَه‏، ‏

وتفوح‏ ‏ريحتـْها‏ ‏تِعْمِى ‏كلِّ‏ ‏اللـى ‏يحاول‏ْْ ‏يـِتلـِفـِتْ‏ ‏ناحيةْ‏ “‏لمـِاَذاَ‏”، ‏

أو‏ “‏لمعنى‏” ‏يكون‏ ‏ما‏ ‏جـَاشِى ‏فى‏”‏الكـِتـَابْ‏”،‏

أو‏ ‏لـِلـِّى “‏جـُوَّه‏”،‏

‏ ‏أو‏ ‏نـَواحـِى “‏ربنا‏” !‏

‏ (‏الرحمهْ‏ ‏يارب‏ ‏العباد‏: ‏إغفرْ‏ ‏لنِا‏).‏

‏-16-‏

واللعب‏ ‏داير‏ْْ ‏ليل‏ْْ ‏نهارْ‏ ‏لم‏ْ ‏يـِنـْقطعْ‏،‏

‏ ‏والسيركْ‏ ‏صـَاحْــبُه‏ ‏واقفْلِى ‏بْيِلفّ‏ ‏العـَصـَا

ويقول‏ ‏بعزّ‏ ‏مـَا‏ ‏فـِيه‏ْْ: ‏أهو‏ ‏دا‏ ‏اللى ‏ممكن‏، ‏واللِّى ‏عاجبهْ‏!‏

‏-17-‏

أنا‏ ‏مش‏ ‏عاجبْـنى ‏هِـه‏ْْ، ‏ولازْمَـنْ‏ ‏يِتْحَكَى،‏

كل‏ ‏اللى ‏جارى‏.. ‏لاجْل‏ ‏ما‏ ‏الناس‏ ‏تنتبه‏ ‏قبل‏ ‏الطوفان‏، ‏

للناس‏..، ‏لكل‏ ‏الناس‏ ‏حا‏ ‏قول‏.‏

رد‏ ‏الجميل‏ ‏للطير‏ ‏بـِيـْنزِف‏ْْ ‏م‏ِِ ‏الأَلـَمْ‏ ‏قـُدَّام‏ ‏عـُيـُونى‏. ‏

قالوا‏ “‏مريض‏” ‏لكنه‏ ‏أستاذ‏ ‏الأساتذة‏ ‏كلهم‏.‏

علّمنى ‏أشـُوف‏ْْ. ‏علّمنى ‏أَصـْحـَى‏.‏

علـّمنى ‏ضـَربْ‏ ‏النار‏، ‏بكلمة‏ْْ ‏صدق‏ ‏طالعه‏ْْ ‏مولـَّعـَةْ‏.‏

تحرق‏ ‏عبيد‏ ‏الضَّلمة‏ ‏والتفويت‏ ‏وشـُغـْل‏ ‏الهـَمـْبـَكـَةْ‏،‏

وتْنوَّر‏ ‏السكة‏ ‏لإخوانِ‏ ‏الشـَّقـَا‏،‏

للى ‏يـقايسْ‏، ‏ ‏للى ‏يـِحـسْ‏، ‏يـِبـُصْ‏، ‏يـِتـْجـَرَّأْ‏، ‏يـُشـُوفْ‏،‏

للناسْ‏ .. ‏لكلِّ‏ ‏الناسْ‏ ‏حاقـُول‏ْْ؛‏

‏-18-‏

دا‏ ‏حق‏ ‏كلِّ‏ ‏النَّاس‏ْْ ‏يا‏ ‏نَاسْ‏.‏

حق‏ ‏اللِّى ‏ورَّانى ‏حقيقتى،‏

‏ ‏حتى ‏لوكات‏ ‏مش‏ ‏حقيقتى،‏

‏[‏الحقيقة‏ ‏انك‏ ‏تدور‏ ‏عالحقيقة‏.]‏

دا‏ ‏دين‏ ‏ولازم‏ ‏يندفع‏،‏

دا‏ ‏دين‏ ‏على ‏للى ‏قالهالى ‏وما‏ ‏اقدرشى ‏يـكمل‏،‏

لكنه‏ ‏علمنى، ‏ووصانى ‏أوفى ‏الدين‏ ‏لأصحابه‏ ‏الغلابة‏،‏

وازاى ‏أنا‏ ‏يا‏ ‏خلق‏ ‏هوه‏ ‏حاحكى ‏وانا‏ ‏غارق‏ ‏لشوشتي؟

أهو‏ ‏داللى ‏كان‏، ‏حتى ‏ولو‏ ‏ما‏ ‏كاشفشـى ‏منى ‏إلا‏ ‏خيبتي‏. ‏

ما‏ ‏قدرتش‏ ‏اسكت‏، ‏دا‏ ‏السكات‏ ‏يبقى ‏خيانة‏ ‏للى ‏كان‏. ‏

‏ ‏هو‏ ‏انا‏ ‏ناقص‏ ‏رجل‏، ‏ولا‏ ‏ماليش‏ ‏لسان‏ ‏؟‏ ‏ 

‏-19-‏

أنا‏ ‏رايح‏ ‏اقول‏ ‏كلِّ‏ ‏اللى ‏عارفُهْ‏ ‏حتى ‏لو‏ ‏جانِى ‏الفِقِى ‏مــدِّدْنِى

‏فى ‏الفَلَكَهْ‏ ‏وقطَّعْ‏ ‏جِتــِّــتِى:‏

إنْ‏ ‏كنت‏ ‏عايْز‏ ‏تلِعَبِ‏ “‏العَشَرة‏” ‏وتْبقَى ‏الطَّيبَةْ‏؛‏

نكشف‏ ‏وَرَقنَا‏ ‏قبل‏ِِ ‏مَا‏ ‏الوَادْ‏ ‏يِتْحَرَقْ‏،‏

واللَّى ‏يِبَصَّر‏ “‏بالبِنَيَّة‏” ‏يِبْقَى ‏ذَنبِ‏ ‏التَّانىِ ‏عَلَى ‏جَنْبُهْ‏،‏

مَالوشْ‏ ‏يزْعلْ‏ ‏بَقَى‏. ‏مَا‏ ‏كَانْ‏ ‏يشْوفْ‏!‏

ما‏ ‏الِّلعْبِ‏ ‏عالمْكشْوُفْ‏…، ‏أَهُهْ‏.‏

-20-

لأَّهْ، مانيِش ساكتْ ودِيِنى وْمذهبى،

حتَّى ولو كان اللِّى “مَاتْ” هواّ اللِّى “عاش”، فى عرُفكم

لأَّهْ، مانيِشْ مَيِّت حَاع

وسع‏ ‏بقى..!!‏

 

‏-21-‏

القلم‏ ‏صحصح‏ ‏ونط‏ّّ ‏الحْرف‏ ‏منُّه‏ ‏لْوَحدُه‏ ‏بِيخزّق‏ ‏عِينَىَّ،‏

وابْتْدا‏ ‏قَلمِى ‏يِجَرّحنى ‏أنا‏.‏

قالِّى ‏بالذمَّة‏ْْ: ‏

‏ ‏لو‏ ‏كنت‏ ‏صحيح‏ ‏بنى ‏آدم‏ْْ،.. ‏بـِـتـْحِسْ‏،‏

والناس‏ ‏قدامك‏ ‏فى ‏ألـَمُهمْ‏، ‏وفْ‏ ‏فَرَحْتِهُمْ‏،‏

وفْ‏ ‏كسْرتهم‏، ‏وفْ‏ ‏ميلة‏ ‏البخْتٌ‏، ‏

مشْ‏ ‏ترسـِمـْهُم‏ ‏للناسْ‏‏؟‏ ‏الناس‏ ‏التانيه‏ْْ‏؟

إٍللى ‏مِشْ‏ ‏قادْرَهْ‏ ‏تقولْ‏: “‏آه‏” ‏عَنْدِ‏ ‏الدَّكْتور‏ْْ.‏

أصل‏ “‏الآه‏” ‏المودَهْ‏ ‏غاليهْ‏، ‏

‏ ‏لازم‏ ‏بالحَجْزْ‏،‏

‏ ‏لازم‏ ‏بالدورْ‏.‏

مش‏ ‏يمكن‏ ‏ناسْنا‏ ‏الَغْلبَانَهْ‏ ‏إِللى ‏لِسَّه‏ “‏ما‏ ‏صَابْـهَاشِ‏”. ‏الدورْ‏؛‏

‏ ‏ينتبهوا‏ ‏قبل‏ ‏الدُّحْدِيرَةْ‏ – ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏يغرقُوا‏ ‏فى ‏الطينْ‏.‏

‏ ‏ولاّ ‏السَّبُّوبه‏ ‏حَاتتعْطَّلْ‏ ‏لَو‏ ‏ذِعْت‏ ‏السِّر‏؟

‏ ‏ولاّ‏ ‏انْتَ‏ ‏جَبَان‏‏؟

‏-22- ‏

بصراحة‏ ‏انا‏ ‏خفت‏.‏

خفت‏ ‏من‏ ‏القلم‏ ‏الطايح‏ ‏فى ‏الكل‏ ‏كليلة‏.‏

حيقولُوا‏ ‏إٍيه‏ ‏الزُّمَلاَ‏ ‏المِسْتَنِّيَهْ‏ ‏الغلْطَهْ‏‏؟

حيقولوا‏ ‏إيه‏ ‏العُلَماَ‏ ‏المُكْنْ

‏(‏بِسكون‏ ‏عَالْكَافْ‏ .. ‏إِوعَكْ‏ ‏تغْلَطْ‏)‏

على ‏عالِم‏، ‏أو‏ ‏مُتَعَالم‏: ‏بيقولْ‏ ‏كَماَ‏ ‏راجِل‏ ‏الشَّارع

‏-23-‏

القلم‏ ‏اتهز‏ ‏فْ‏ ‏ايدى، ‏

طــلّــعْ‏ ‏لى ‏لسانُهْ‏،‏

‏ ‏ما‏ ‏يقولوا‏!!‏

حد‏ ‏يقدر‏ ‏يحرم‏ ‏الطير‏ ‏من‏ ‏غُـنَـاه‏؟‏!‏

من‏ ‏وليف‏ ‏العش‏، ‏من‏ ‏حضن‏ ‏الحياة‏ْْ‏؟‏!‏

تطلع‏ ‏الكلمة‏ ‏كما‏ ‏ربِّى ‏خلقْها‏،‏

تطلع‏ ‏الكلمة‏ْْ ‏بْعَـبلْها‏،‏

تِبْقَى ‏هىَّ ‏الِكْلمة‏ ‏أَصْل‏ ‏الكُونْ‏ ‏تِصَحِّى ‏المِيِّتِيْن‏.‏

والخايفْ‏ ‏يبقى ‏يوسَّع‏ْْ،‏

‏ ‏أَحْسن‏ ‏يطَّرْطـَش‏، ‏

أو‏ ‏تيجى ‏فْ‏ ‏عينه‏ ‏شرارة‏، ‏

‏ ‏أو‏ ‏لا‏ ‏سـَمـَح‏ََ ‏الـلّه

يِكْتِشِفِ‏ ‏انُّه‏ ‏بِيْحِسْ‏.

إهـداء

ياتَرَى ‏الِكْلَمَهْ‏ ‏حا‏ ‏تقدر‏ ‏تـْفشـِى ‏سرىَّ؟

يا‏ ‏ترى ‏مين‏ ‏فيكو‏ ‏يِسْتَحْمل‏ ‏مَرَارْتىِ؟

يا‏ ‏ترى ‏مين‏ ‏فيكو‏ ‏حاَيْسَاعِى ‏شَقَاىَ‏؟

أَهدى ‏مينْْ‏‏؟‏ ‏أَهدى ‏إِيهْ‏‏؟

‏ ‏هوَّا‏ ‏عُمْر‏ ‏المُرّ‏ ‏يِتْهادَى ‏يا‏ ‏عالَم‏؟

قلت‏ ‏انط‏ْْ ‏فْ‏ ‏وسط‏ ‏خلق‏ ‏الله‏ ‏جميعاً‏..‏

همُّه‏ ‏دول‏ ‏حِمْل‏ ‏الكَلاَمْ‏ ‏المُرّ‏ ‏والدَّم‏ ‏اللِّى ‏يِغْليى‏.‏

هم‏َّّ ‏دول‏ ‏حِمْل‏ ‏الحقيقة‏ْْ.‏

قلت‏ ‏أهْدِيهاَ‏ ‏لْبلدنا‏،‏

للِّى ‏غنّى .. ‏والَّلى ‏صَحَّاهْ‏ ‏الغُنَى‏.‏

يَا‏ ‏مَاقُلْتُوا‏ ‏يَا‏ ‏أَهْل‏ ‏مصر‏ ‏يا‏ ‏فنانين‏،‏

يا‏ ‏غلابَه‏، ‏يا‏ ‏حضارَهْ‏، ‏يا‏ ‏تاريخ‏.‏

يا‏ ‏ما‏ ‏قُلْتُوا‏، ‏ويَا‏ ‏مَا‏ ‏عِدْتُوا‏.‏

صَحِّيتُونى‏.‏

‏]‏واللى ‏بَنَتْ‏ ‏مَصـْـر‏ ‏كات‏ْْ ‏فى ‏الأصل‏: ‏غِِنَّيَوهْ‏[.‏

‏***‏

الهديّه‏ ‏للى ‏غنّى، ‏قال‏: “‏بَهِيّهْ‏ ‏لىِ يَاسينْ‏”،‏

واللِّى ‏صَحَّى ‏لَيْلَى ‏والمجنوُن‏ْْ ‏يِـغَـنُّوا‏ ‏لمْصَرْ‏ ‏تانى‏.‏

واللِّى ‏علمنى ‏حلاوة‏ ‏الـمُرْس‏.. ‏من‏ ‏جُوّا‏ ‏النَقَايَه‏ْْ،‏

واللِّى.. ‏واللِّى.. ‏واللِّى.. ‏واللِّى.. ‏والجَمِيعْ‏.‏

يا‏ ‏ترى ‏تقبل‏ ‏يا‏ ‏شَاِعر‏ ‏مَصْر‏ ‏يا‏ ‏صاحب‏ ‏الرِّبابَةْ‏؟

يا‏ ‏تَـرَى ‏يا‏ ‏اهْل‏ ‏الحَضَارَهْ‏ ‏والكَلاَمْ‏ ‏الحِلْو‏ ‏واللِّحْنِ‏ ‏الأدَانْ‏.‏

تقَبلُوا‏ ‏منِّى ‏الهدِيَّهْ‏؟‏ ‏

أصلى ‏غاوى،‏

‏ ‏بس‏ ‏يا‏ ‏خسارَهْ‏ ‏مانِيشْ‏ ‏لا‏ ‏بِسْ‏ ‏طاقِيَّه‏،‏

قلت‏ ‏انقَّـْـط‏ ‏بالَكَلامْ‏.‏

اعتذار‏ (‏لحبيبتى: ‏الفصحى‏)‏

طب‏ ‏وحبيبتى.. ‏راح‏ ‏اقول‏ ‏لها‏ ‏إيه‏‏؟‏ ‏

إِللى ‏ما‏ ‏عمرها‏ ‏قالت‏ ‏لأ‏،.. ‏ولا‏ “‏مِشْ‏ ‏قادره‏”‏

ولا‏ ‏فيها‏ ‏شئ‏ ‏يتعايبْ‏: ‏حلوه‏ْْ، ‏وغَنِـيّهْ‏، ‏وبنت‏ ‏أصولْ‏!‏

‏ ‏معْلشِّى ‏النُّوبةْ‏، ‏المّرا‏ ‏دى ‏سَمَاحْ‏.‏

أصل‏ ‏الَحُّدوَتةْ‏ ‏المّرا‏ ‏دِى ‏كان‏ ‏كُلهَّا‏ََ ‏حِسْ‏،‏

والحِسْ‏ ‏طَلِعْ‏ ‏لِىِ ‏بالعَامَّى ‏بالبَلَدى ‏الحِلْو‏.‏

والقلم‏ ‏اسْتَعْجل‏ْْ.‏

ما‏ ‏لحِقْشِى ‏يتْرجم‏ْْ، ‏لَتفوتُـه‏ ‏أيُّهاَ‏ ‏هَمْسَةْ‏،‏

أَو‏ ‏لَمْسَهْ‏، ‏أو‏ ‏فَتْفُوتِة‏ ‏حِسْ‏.‏

معلشى ‏النوبه‏.‏

وَاهِى ‏لسَّهْ‏ ‏حَبِيْبتِى‏..،‏

حتَّى ‏لَوْ‏ ‏ضُـرَّتْها‏ ‏غَاِزيهْ‏،‏

‏ .. ‏بِتْدُقْ‏ ‏صَاجَات‏ْْ.

مقدمة‏ ‏

‏- 1 – ‏

مر‏ّّ ‏الهَوَا‏ ‏صفَّرْ‏، ‏سِمْعِنَا‏ ‏الّصُوْت‏ ‏كإن‏ ‏النَّعْش‏ ‏بِيْطلّع‏ ‏كَلاَمْ‏:‏

‏”‏لأ‏ْْ..، ‏لسّهْ‏..، ‏إسْكُتْ‏،.. ‏لَمْ‏ ‏حَصَلْ‏.‏

‏،‏سيِمَا‏ ..، ‏ياتَاكْسِى، .. ‏لسَّه‏ ‏كام‏ ‏؟‏”‏

‏ ‏أىّ ‏كلام‏.‏

ألفاظ‏ْْ ‏زينَهْ‏، ‏مَسْكيَنه‏ْْ،‏

بتزقْزَقْ‏، ‏وتْصَوْصَوْ‏، ‏

‏.. ‏وِخَلاَصْ‏!!‏

اللفظ‏ ‏ماتْ‏ ‏مِنْ‏ ‏ركنِتُهْ‏.‏

من‏ ‏لعبة‏ ‏العسكر‏ ‏وطول‏ ‏تخبــيـته‏،‏

ظرف‏ ‏رصاص‏ ‏فاضى ‏مصدى ‏ف‏ ‏علبتــه‏.‏

لما‏ ‏القلم‏ ‏سنه‏ ‏اتقصف‏؛ ‏عملــته‏ ‏تلبيسه‏ ‏تــمــكن‏ ‏ماسكته‏،‏

‏ ‏و‏هى ‏شخبطه‏. ‏

‏- 2 – ‏

واحدْ‏ ‏نايم‏ ‏مـِتْـصَلـْطَحْ‏، ‏وعْنيه‏ ‏تتفرجْ‏:‏

على ‏رسم‏ ‏السقف‏ِِ ‏وْعَلَى ‏أفكارُو‏ ‏اللى ‏بتلف‏ْْ،‏

‏ ‏تْلِفْ‏،. ‏تْلِفْ‏، ‏

وكلام‏ْْ ‏فى ‏كلام‏ْْ .. ‏هاتَكْ‏ ‏يا‏ ‏كَلاْم‏. ‏يا‏ ‏حرام‏ْْ!!‏

والتانىِ ‏قاعِدْلِى ‏وَرَاه‏، ‏على ‏كرسى ‏مـدَهَّبْ‏.‏

قلبه‏ ‏الأبيض‏ ‏طيّب‏. ‏وسَماعُهْ‏ ‏لَمْ‏ ‏يِتْـعيــِّبْ‏،‏

عمال‏ ‏بيفسَّرْ‏ ‏أحْلاَمْ

وصاحبنا‏ ‏يرص‏ ‏ف‏ ‏أوهام‏،‏

وعُقـدْ‏، ‏ومركَّب‏، ‏و‏”‏المكتوب‏”‏

و‏:‏قدَرْ‏”،‏وحكاوِى، ‏وْصَفّ‏ ‏ذْنوب‏.‏

وأخينا‏ ‏شَفَايفُهْ‏ ‏قِفْل‏ ‏رْصاص‏،‏

وِوْدانُهْ‏ ‏يا‏ ‏خويا‏ ‏شريطْ‏ ‏حسَّاسْ‏.‏

يِسَمعْ‏ ‏حكاياتْ‏ .. ‏حكايات‏ْْ،‏

وتمرّ‏ ‏ساعاتْ‏ ‏وساعات‏ْْ،‏

‏ (‏ما‏ ‏أَظنّش‏ْْ ‏أَيوب‏ْْ ‏ماتْ‏).‏

‏”‏إٍشى ‏عدّى ‏البحر‏ ‏ولا‏ ‏اتْبَلِّش‏”؟؟

‏”‏قالَّك‏: ‏إٍلعجل‏ ‏فْ‏ ‏بطن‏ ‏امه‏”!!‏

أرْزَاقْ‏ ..!‏

وخلايق‏ ‏لابْسَه‏ ‏الوِشّ‏ ‏زْوَاقْ‏.‏

‏-3-‏

‏ ‏اللفظ‏ ‏قام‏ ‏من‏ ‏رَقْدِتُـه‏.‏

ربك‏ ‏كريم‏ ‏يِنْفُخْ‏ ‏فى ‏صُورْتُه‏ ‏ومَعْنِتُه‏.‏

يرجع‏ ‏يغنى ‏الطِّير‏ ‏عَلَى ‏فْروعِ‏ ‏الشَّجَرْ‏.‏

ويقول‏”‏يارب‏”،‏

وتجيله‏ ‏ردَ‏ ‏الدعْوَهْ‏ ‏مِنْ‏ ‏قَلْبُه‏ ‏الرِّطِبّ‏. ‏

‏-4-‏

ألفاظ‏ ‏بتهِزّ‏ ‏الكُونْ‏،‏

وبتضرب‏ْْ ‏فى ‏المَلْيَانْ‏،‏

وتغّير‏ ‏طَعْمِ‏ ‏الضِّحْكَةْ‏،‏

وتشع‏ ‏النُّورْ‏ ‏مِا‏ ‏الضَّلمَهْ‏،‏

وبتفضَحْ‏ ‏كِدْب‏ ‏السَّاكِتْ‏،‏

وبْتِفْقِسْ‏ ‏كل‏ ‏جَبَانْ

من ْ‏شطّى ‏لْشطِّى

‏(1)‏

‏ ‏الشط‏ ‏التانى ‏الـْمِشْ‏ ‏بايِــــنْ‏:‏

كل‏ ‏مااقَرّب‏ ‏لُهْ‏، ‏يتّاخِـرْ‏.‏

وِمراكبْ‏، ‏وقلوع‏، ‏وسفايــنْ‏،‏

والبحر‏ ‏الهــِوْ‏ ‏مالوش‏ ‏آخــــرْ‏.‏

؟؟؟؟؟؟؟؟

‏(2)‏

لأ‏ ‏مِشْ‏ ‏لاعِبْ‏.‏

حاستنى ‏لمّا‏ ‏اعرف‏ ‏نفسى، ‏من‏ ‏جـوّه‏.‏

على ‏شرط‏ ‏ما‏ ‏شوفشِى ‏اللـِّى ‏جــوَّهْ‏.‏

واذَا‏ ‏شفته‏ ‏لقيتـُـه‏ ‏مشْ‏ ‏هـُوٍّه‏،‏

‏ ‏لازِمْ‏ ‏يفضَلْ‏ ‏زىْ ‏ما‏ ‏هُوَّهْ‏.‏

‏(3)‏

أنــا‏ ‏ماشى ‏”‏سريع‏”‏ حوالين‏ ‏نفسى،‏

وباصبّح‏ ‏زىْ ‏ما‏ ‏بامَسِّى،‏

وان‏ ‏كان‏ ‏لازم‏ ‏إنى ‏أَعدّى: ‏

رَاحَ‏ ‏اعدّى ‏مِنْ‏ ‏شَطّىْ ‏لـشَطِّىْ، ‏هوَّا‏ ‏دَا‏ ‏شَرْطى‏.‏

‏(4)‏

ولحد‏ّّ ‏ما‏ ‏يهدَى ‏الموج‏،‏

واشترى ‏عوّامة‏ ‏واربطها‏ ‏على ‏سارى ‏الخوف‏،‏

ياللا‏ ‏نقول‏ “‏ليهْ‏ْ”‏؟‏ ‏و‏”‏ازاىْ؟‏”‏

‏”‏كان‏ ‏إمتَى‏”‏؟‏ “‏يا‏ ‏سَلاْمْ‏”! “‏يْبقَى ‏انَا‏ ‏مَظْلومْ‏”.‏

‏ ‏شكر‏ ‏الله‏ ‏سعيك‏!!

الركن‏ ‏بتاعى ‏متحضّر

‏(1)‏

الركن‏ ‏بتاعِى ‏مـتـحـضّـر‏،‏

حارْجَـعْـلُهْ‏ ‏واسيبكمْ‏،‏

ساعْتِن‏ْْ ‏احسّ‏ ‏بْـكُمْ‏.‏

حافضلْ‏ ‏كِــدَهُـهْ

طالع‏ْْ ‏

نازلْ‏،‏

‏ ‏زىْ ‏اليـُويـُو‏، ‏

‏ ‏كِــدَهُـه‏ْْ.‏

‏(2)‏

أصل‏ ‏انا‏ ‏خايفْ‏.‏

أنا‏ ‏خايف‏ ‏موتْ‏، ‏أنا‏ ‏ميّـتْ‏ ‏خايف‏.‏

‏ ‏لكن‏ ‏قولّى: ‏

هو‏ ‏الميت‏ ‏بيخاف‏‏؟

‏ ‏طبعا‏ ‏بيخاف‏، ‏

بيخاف‏ ‏يصحى‏.

‏(3)‏

ياللاّبـْـنـا‏ ‏نلعب‏ ‏يا‏ ‏جماعة‏ ‏لعبة‏ “‏هيلا‏ ‏هُـبُ‏”.‏

نقعد‏ ‏مع‏ ‏بعض‏.‏

قال‏ ‏إيه‏، ‏ونحسّ‏،‏

وكلام‏ ‏للصبح‏،‏

ونقول‏ ‏بنحب‏.‏

فيها‏ ‏لاخْـِفيها‏، ‏أنا‏ ‏فين‏ ‏بيها‏، ‏

ما‏ هى ‏مش‏ ‏موجودة‏ ‏من‏ ‏أصلـُه‏.‏

قدِّم‏ ‏رجلِ‏ ‏تْـغـُـوص‏ ‏التانية‏،‏

دانا‏ ‏كل‏ ‏ما‏ ‏زاد‏ ‏النـــــاس‏، ‏

باغطسْ‏ ‏وِبْدونْ‏ ‏إحساسْ‏.‏

‏(4)‏

ومادام‏ ‏الركن‏ ‏متحضر‏ ‏هنا‏ ‏تحت‏ ‏الأرض‏: ‏

راح‏ ‏انط‏ ‏لفوقْ‏، ‏

وأعدّى ‏الطوقْ‏،‏

وارْضِى ‏القرداتِى‏.‏

يِسْتَرْزَقْ‏.

رِيْحـِة‏ ‏بنى ‏آدمْ

‏(1)‏

طَـيـّب‏ ‏طَـيـّب‏، ‏واحدةْ ‏واحدةّ‏. ‏

أنا‏ ‏حاقـْلـَع‏ ‏اهُـــهْ‏:‏

أدى ‏صورتى ‏يا‏ ‏سيدى،…. ‏شَـرْ مـــطْــْها‏، ‏

وادى ‏قصـّـة‏ ‏حبْ‏،‏

وادى ‏عقدة‏ ‏نقص‏، ‏وكسرة‏ ‏قلب‏.‏

أهو‏ ‏كلّه‏ ‏كلامْ

‏(2)‏

أنا‏ ‏قالع‏ ‏مَلــْط‏،‏

لكنى ‏مش‏ ‏عريان‏.‏

هوّا‏ ‏انا‏ ‏مهبول؟

أدّيك‏ ‏نفسى ‏لحمة‏ ‏طرية؟

على ‏إيه؟

الناس‏ ‏الشرفا‏ ‏فى ‏الغابة‏ ‏أنبل‏ ‏منكم‏.‏

ياكـْلـُوها‏ ‏علناً‏ ‏بشجاعة‏ ‏من‏ ‏غير‏ ‏تبرير‏.‏

ولا‏ ‏ييجى ‏واحد‏ ‏منهم‏ ‏بيه‏ْْ،‏

يسأل‏ ‏بالعلم‏ ‏المتمكِّن‏: ‏بـِتْـحِـس‏ ‏بإيه‏”‏؟

‏ ‏ويقلّـــب‏ ‏سيخى، ‏

ويقول‏ْْ ‏لِى ‏حـسْ‏، ‏بالنار‏ ‏من‏ ‏تحتكْ‏.‏

‏ ‏كما‏ ‏إنى ‏باحِـسْ‏، ‏بحلاوة‏ ‏ريحتـكْ‏.‏

الحالة‏ ‏دى ‏صعبة‏ ‏ومهمّة‏،‏

‏ ‏تنفع‏ ‏للدرس‏

الموت‏ ‏السرّى ‏المِتْدحِْلب

‏(1)‏

لا‏ ‏يــاعْم‏. ‏كده‏ ‏أحسن‏.‏

‏……‏

أصل‏ ‏الموت‏ ‏علناً‏ ‏بيخُضْ‏.‏

ولا‏ ‏حدْ‏ ‏يقول‏، ‏ولاحد‏ ‏يرد‏ْْ.‏

ولا‏ ‏فيه‏ ‏مزّيكا‏،‏

ولا‏ ‏جنس‏ ‏يا‏ ‏ويكا‏،‏

ولا‏ ‏فيه‏ ‏كل‏ ‏واشكر‏ ‏بالفستقْ‏،‏

ولا‏ ‏كفتة‏ ‏وكبدة‏ ‏وحتة‏ْْ ‏كيف‏،‏

ولا‏ ‏فيه‏ ‏تصنيف‏.‏

(2)‏

خلّينا‏ ‏كده‏ ‏نلعب‏ ‏فى ‏السر‏،‏

قال‏ ‏إيه‏ ‏عايشين‏.‏

وأقول‏: “‏أنا‏ ‏رأيى ‏ياجماعة‏”.‏

وكإنى ‏عندى ‏رأى ‏صحيح‏.‏

وراح‏ ‏اعمل‏ ‏زى ‏ما‏ ‏اكون‏ ‏باخْـتار‏ْ.‏

أو‏ ‏أرفع‏ ‏حاجبى ‏وانا‏ ‏مِحتارْ‏.‏

كده‏،.. ‏شبـــَـه‏ ‏الجـــدْ‏.‏

‏(3)‏

يا‏ ‏أخينا‏:‏

لما‏ ‏انت‏ ‏عرفت‏ ‏انى ‏ميّت‏، ‏بتقرّب‏ ‏ليه؟‏ ‏

ماتكونشـِى ‏عايز‏ ‏تتفرّج؟‏ ‏

على ‏إيه؟‏ ‏

عايـــز‏ ‏تعرف‏ ‏ازاى ‏المّيت‏ ‏بيحسّ‏. ‏

إزاى ‏بيطلّع‏ ‏حس‏. ‏

ولا‏ّّ ‏حاتاخد‏ ‏تفاصيل‏ ‏النَـعـْى؟‏ ‏

تكتب‏ ‏إعلان‏ ‏وبخط‏ ‏اسود‏ ‏وببنط‏ ‏عريض‏:‏

‏”‏إن‏ ‏المرحوم‏ ‏كان‏ ‏واحد‏ ‏بيه‏،‏

ولاخدْشـِى ‏نصيبُه‏ ‏فى ‏الدنيا‏ ‏ويا‏ ‏عينى ‏عليه‏.‏

والمعزى ‏من‏ ‏ستة‏ ‏لتسعة‏، ‏

بــ‏ “‏معاد‏ ‏سابق‏.”‏

‏(4)‏

بس‏ ‏ما‏ ‏تـِنْـساش‏:‏

ضرب‏ ‏المّيت‏ ‏أكبر‏ ‏حُـــرمه‏.‏

إزرع‏ ‏صبّار‏ ‏جنب‏ ‏التربهْ‏،‏

والشيخ‏ “‏عارف‏” ‏يقرا‏ ‏سورة‏ ‏الرحمن

لله‏ ‏يا سْيادى

‏(1)‏

لله‏ ‏ياسيادى‏..،‏

عَـيـّل‏ ‏غلبانْ‏…،‏

مسكين‏ ‏تعبان‏.‏

يستاهل‏ ‏العطفِ‏ ‏والشفقهْ‏، ‏وشوية‏ْْ ‏حب‏ْْ.‏

‏(2)‏

نفسى ‏اتمرجح‏، ‏وارجع‏ ‏تانى ‏أرضع‏ ‏مالْبِـزْ‏،‏

‏ ‏واتلذ‏ْْ.‏

عاْيز‏ ‏ابقى ‏معاكمْ‏، ‏شايـْلِنّى ‏شيلْ‏،‏

‏ ‏حتى ‏على ‏خشبة‏ ‏نعْشْ‏.‏

هيلا‏ ‏بيلا‏، ‏يا‏ ‏حَلـُـلّى‏.‏

‏(3)‏

خلّينا‏ ‏مع‏ ‏بعض‏: ‏نتونّسْ‏، ‏

‏ ‏وندَرْدشْ‏.‏

‏ ‏بس‏ ‏ما‏ ‏نـِمـْشيش‏ ‏قدّام‏.‏

وحانمشى ‏ليه؟‏ ‏

ما‏ ‏تبص‏ ‏يا‏ ‏بيه‏: ‏

دا‏ ‏الكلب‏ ‏بيجرى ‏ورا‏ ‏ديله‏، ‏نهاره‏ ‏وْليـــلُـــهْ‏،‏

وانا‏ ‏ديلى ‏لافِــفْ‏ ‏جوّايـــــــا‏،‏

ولا‏ ‏حدّ‏ ‏منكم‏ ‏ويــّـاىَ‏.‏

‏(4)‏

مش‏ ‏نـِعْـقل‏ ‏ونبطـّل‏ ‏نحلم‏. ‏

واذا‏ ‏كنتو‏ ‏مُصرّين‏ ‏قالْ‏ ‏يعنى،‏

‏ ‏هاتوا‏ ‏حتة‏.‏

خايف‏ ‏اقـَـرَّب‏، ‏

ولا‏ ‏أجرّب‏ ‏

‏ ‏خليها‏ ‏مَـسـْتورة‏ ‏أنا‏ ‏ف‏ْْ ‏عرضـَك‏ْ.

قبر‏ ‏رخام

‏(1)‏

طـَفـَشِ‏ ‏الغجْر‏ ‏مـِا‏ ‏الحجرْ‏..،‏

‏ ‏من‏ ‏غير‏ ‏سلام‏، ‏

‏ ‏وكإن‏ ‏مولانا‏ ‏ما‏ ‏كانشـى

‏ ‏يوم‏ْْ ‏إِمام‏ْْ.‏

شـِدّوا‏ ‏الستايرْ‏، ‏كعب‏ ‏داير‏ْْ،‏

وْخيوطها‏ ‏من‏ ‏ليف‏ ‏الضلامْ‏،‏

والنــصْبة‏ ‏كانت‏ ‏مش‏ ‏كما‏ ‏الواجب‏،‏

‏ ‏ولا‏ ‏قدّ‏ ‏المقام‏،‏

‏(2)‏

كان‏ ‏بودّى ‏إِنى ‏ما‏ ‏أَجرّحشى ‏حدْ‏.‏

كان‏ ‏بودى ‏ما‏ ‏شوْفشى ‏إن‏ ‏الحارة‏ ‏سدْ.‏

كان‏ ‏بودّى ‏أَصَدّق‏ ‏انّ‏ ‏العْدلْ‏ ‏ُُمُمكن‏ْْ.‏

قَاُلوا‏ “‏جرّب‏”، ‏قُلت‏”‏يمكنْ‏”.‏

‏(3)‏

شاف‏ ‏صاحبنا‏ ‏شوفْ‏ ‏يورّيه‏ ‏إيه‏ ‏رسالته‏”‏

ربّنا‏ ‏نوّر‏ ‏بصيرْتُـهْ‏، ‏قام‏ ‏مِرَاجِعْ‏ ‏كْل‏ ‏سيرته‏،‏

اتوجَعْ‏، ‏لكنُّـهْ‏ ‏كمِّل‏، ‏يحكى ‏كلّ‏ ‏اللى ‏حصل‏:‏

‏(4)‏

‏ ‏التعلب‏، ‏فات‏ ‏فاتْ‏،‏

وفْ‏ ‏راســُهْ‏، ‏أيْـدُولُوجِـيَّـاتْ‏.‏

والثورة‏: ‏شوية‏ ‏كلمَاتْ‏،‏

وانا‏ ‏وانت‏َ: ‏لابْسين‏ ‏باشوات‏، ‏

بنحكّى، ‏ونقول‏ ‏حكاياتْ‏:‏

(5)‏

‏”‏فى ‏الواقعْ‏ْ: ‏إن‏ ‏الواقع‏ْْ، ‏واقع‏ْْ ‏جداً‏،”‏

والبنى ‏آدم‏ ‏يادوبْ‏: ‏مـادّة‏ْْ ‏ْوْتَاِريخ‏ْْ، ‏

والتاريخ‏ ‏عَرْكَةْ‏ ‏اللِّى ‏فاز‏ ‏فيها‏ ‏بيْركَبْ‏.‏

‏ ‏يطلع‏ ‏المـنْـبَـرْ‏ ‏ويخطُبْ‏:‏

إلعيال‏ ‏الشغالين‏ ‏هُمَّا‏ ‏اللِّى ‏فيُهمْ‏،‏

‏ ‏باسُمُهم‏ْْ ‏نـِـْلَعْن‏ ‏أبو‏ ‏اللِّى ‏خلّفوهم

‏”‏باسْمُهُم‏ْْ ‏كل‏ ‏الحاجات‏ ‏تِبْقى ‏أليسْطَا

والنسا‏ ‏تلبس‏ ‏باطِيسْـطَا

والرجال‏ ‏يتحجّـُبوا‏، ‏عامِلْ‏ ‏وأُسْطَىَ‏”.‏

‏(6)‏

يعنى ‏كل‏ ‏الناس‏، ‏عُمُومْ‏ ‏الشعب‏ ‏يَعْنِى :‏

لم‏ْْ ‏لا‏‏بد‏ ‏إنه‏ ‏بيتغذّى ‏لِحَد‏ّ ‏ما‏ ‏بَطْنُه‏ ‏تِشْبَـْع‏. ‏

وامّا‏ ‏يِشْبَعْ‏ ‏يِبْقى ‏لازِمْ‏ ‏إنُّه‏ ‏يسْمَعْ‏.‏

‏ ‏وان‏ ‏لَقَى ‏سمْعُه‏ ‏ياعينىِ ‏مِشْ‏ ‏تمام‏ْْ، ‏يِبْقَى ‏يِرْكَع‏ْْْْْْْْْْ.‏

بَسّ‏ ‏يلزَقْ‏ ‏وثدنه‏ ‏عَالأْرضِ‏ ‏كـِـوَيِّسْ‏،‏

‏ ‏وان‏ْ ‏سِمْعِ‏ ‏حاجَةْ‏ ‏تِزَيَّقْ‏، ‏تبقى ‏جَزْمة‏ ‏حَضْرِة‏ْ ‏الأخ‏ ‏اللِّى

عـيّن‏ْ ‏نَفُسُه‏ْ ‏رَيّسْ‏، ‏

لاجْلِ‏ ‏ما‏ ‏يْعَوَّض‏ ‏لنَاِ‏ ‏حرمَانْ‏ ‏زمَانْ‏. ‏إمّالِ‏ ‏ايِهْ‏؟

واللِّى ‏يشبْع‏ ‏مِنكُو‏ ‏أكل‏ ‏وشُـوفْ‏،‏ركوعْ‏، ‏سمَعَانْ‏ ‏كلامْ‏،‏

يِقَدْر‏ ‏يـِنَامْ‏: ‏مُطْْمَئِن‏ْ، ‏أو‏ ‏ساعات‏ ‏يقدر‏ ‏يِفِـنْ‏.‏

واللى ‏ما‏ ‏يسمعشى ‏يبقى ‏مُخّهُ‏ ‏فوِّتْ‏، ‏أو‏ ‏غراب‏ ‏على ‏عِشُّه‏ ‏زَنْ‏.‏

‏(7)‏

والحاجات‏ ‏دى ‏حلوة‏ ‏خالص‏ ‏بس‏ ‏إوعك‏ ‏تِسْتَـمَنّـى ‏إنك‏ ‏تقيسها‏،‏

أَصْلَهَا‏ ‏خْصُوصِى، ‏ومحـْطوطَة‏ْ ‏فى ‏كيسْها‏.‏

وانت‏ ‏بس‏ ‏تنفّذ‏ ‏الحتّة‏ ‏اللِّى ‏بَـظّــتْ‏ (‏يعنى ‏بانت‏).‏

إنت‏ ‏حُـرّ‏‏ف‏ْ ‏كل‏ ‏حاجة‏، ‏إلآ‏ ‏إنك‏ ‏تبقى ‏حر‏.‏

‏(‏لأ‏ْْ، ‏دى ‏مش‏ ‏زَلِّـــةْ‏ ‏قَلْم‏، ‏ولا‏ ‏هِيّةْ‏ ‏هفوةْ‏، ‏

مش‏ ‏ضرورى ‏تـِتـْفَهمْ‏، ‏لكن‏ ‏مفيَدةْ‏، ‏

زى ‏تفكيكةْ ‏”‏داريدا‏”).‏

يعنى ‏كل‏ ‏الناس‏ ‏يا‏ ‏حبة‏ ‏عينى ‏ممكن‏ ‏تبقى ‏حرة‏ْ.‏

حرة‏ ‏كما‏ ‏وُلدوا‏ ‏وأكْتَرْ‏،‏

يعنى ‏بلبوص‏ ‏حر‏ ‏خالص‏، ‏بس‏ ‏ما‏ ‏ينطقشى ‏كلمة‏،‏

‏….. ‏يِتخدش‏ ‏بيها‏ ‏حياءْ ‏حامى ‏البلاد‏ ‏من‏ ‏كل‏ ‏غُمّـة‏ْ،‏

ما‏ ‏هو‏ ‏مولانا‏ ‏رأى ‏الرأى ‏اللى ‏ينفع‏، ‏

الحكومة‏ ‏تقول‏، ‏يقوم‏ ‏الكل‏ ‏يسمع‏.‏

واللى ‏عايز‏ ‏أمر‏ ‏تانى، ‏ينتبه‏ ‏للأوّلانى .‏

مش‏ ‏حا‏ ‏تفرقْ‏. ‏قول‏ ‏يا‏ ‏باسط‏ْْ.‏

‏ ‏والوثائق‏ ‏فى ‏المعانى، ‏والمعانى ‏فى ‏المباني‏.‏

‏(‏برضه‏ ‏تفكيكة‏ ‏داريدا‏، ‏تبقى ‏هاصِط‏ْْ).‏

‏(8)‏

الدنيا‏ ‏دى ‏طول‏ ‏عمرها‏ ‏تدّى ‏اللى ‏يـَغـْلبْ‏: ‏

‏ ‏سيف‏ ‏ومطوةْ

واللى ‏مغلوب‏ ‏يـنـضرب‏ ‏فوق‏ ‏القفا‏ ‏فى ‏كل‏ ‏خطوةْ

أصل‏ ‏باين‏ ‏إن‏ “‏داروين‏” ‏كان‏ ‏ناويلْهَا‏:‏

إن‏ ‏أصحاب‏ ‏العروشْ‏. ‏ويَّا‏ ‏أصحاب‏ ‏الفضيلةْ‏، ‏

يعملولنا‏ ‏جنس‏ ‏تانى‏. ‏جنس‏ ‏أحسنْ‏. ‏

إسمُه‏ُُ: “‏إنسان‏ٌٌ ‏مُحَسَّنْ‏، ‏

واللى ‏يفضل‏ ‏منّا‏ ‏إحنا؟

‏ ‏مش‏ ‏مهمْ‏. ‏

إحنا‏ ‏برضه‏ ‏لسّة‏ ‏من‏ ‏جنس‏ ‏البشرْ‏. ..‏إلقديم‏ْْ.‏

يعنى “‏حيوانٌ‏ ‏بـِيِنْـطَـق‏ْْ”، ‏

مش‏ ‏كفاية‏؟؟

ليه‏ ‏بقى ‏عايز‏ ‏يقلِّبْ‏، ‏ولاّ‏ ‏يفهمْ‏؟

هوّا‏ ‏إيهْ؟‏ ‏هىَّ ‏سايبةْ؟‏ ‏

يعنى ‏إيه‏ ‏الكل‏ ‏يفهم‏ ‏؟‏ ‏

مش‏ْ ‏ضرورِى، ‏

‏ ‏يِكفى ‏إنه‏ ‏يقرا‏ “‏ميثاق‏” ‏السعادة‏ْ،‏

‏ ‏واللى ‏صعب‏ ‏عليه‏ ‏حايلقى ‏شَرْحُه‏ُُ ‏فِى ‏خُطَبِ‏ ‏القيادةْ‏.‏

واللى ‏لسّة‏ ‏برضه‏ ‏مش‏ ‏فاهم‏ ‏يـحاكـــم‏ .‏

وانْ‏ ‏ثَبَت‏ْْ ‏إنه‏ ‏برئْ‏. ‏يتــْـَرَزْع‏ ‏نوطِ‏ “‏العَبَطْ‏”‏

وانْ‏ ‏ثَبت‏ْْ ‏إنه‏ ‏بِيِفْهَمْ‏، ‏يبقى ‏من‏ ‏أَهْل‏ ‏اللَّبَط‏ْ.‏

‏”‏يعنى ‏إيـــه‏؟‏” ‏

زى ‏واحد‏ ‏ناسى ‏ساعتُه‏. ‏

يعنىِ ‏نْـفسُه‏ْ ‏فِـى ‏حاجاتٍ، ‏مِشْ‏ ‏بِتَاْعتُه

‏”‏زى ‏إيه‏؟‏”

‏(9)‏

زى ‏واحد‏ ‏جه‏ ‏فى ‏مخه‏-‏لا‏ ‏مؤاخدة‏ -‏يعيش‏ ‏كويّس‏ْْ.‏

‏”‏برضه‏ ‏عيب‏” ‏

هو‏ ‏يعنى ‏ناقْصُه‏ْْ ‏حَاجَةْ‏؟‏ ‏

قال‏ ‏يا‏ ‏أُمّى، ‏والنبى ‏تدعى ‏لنا‏ ‏إحنا‏ ‏والرئيسْ‏،‏

ربنا‏ ‏يبارك‏ ‏فى ‏مجهودنا‏ ‏يكتّــر‏ ‏فى ‏الفلوسْ‏.‏

بس‏ ‏لو‏ ‏نعرف‏ ‏معاهم‏ ‏قدّ‏ ‏إيه‏، ‏واحنا‏ ‏لينا‏ ‏كامْ‏ ‏فى ‏إيهْ‏!‏

‏(10)‏

‏”‏آدى ‏أَخْرِة‏ْْ ‏فَهْـمَـك‏ ‏اللِّى ‏مالُوش‏ْْ ‏مُنَاسْبَة‏ْْ.‏

‏ ‏طبْ‏ ‏خُــدوه‏ْْ، ‏وضّــبوهْ‏،‏

واحكُموا‏ ‏بالعدِْل‏ ‏يعنى: ‏إعْدلوهْ

تُهمتُه‏ْ ‏ترويج‏ “‏شفافـيِّه‏” ‏مُعاصْرةْ

هذا‏ ‏ملعوبُ‏ ‏الخَواجةْ‏، ‏

وان‏ ‏رمِينَا‏ ‏الكومِى ‏بدرى، ‏تبقَى ‏بَصرةْ‏.‏

‏”‏الكلاْم‏ ‏دا‏ ‏مِشْ‏ ‏بتاعْنَا‏،‏

دَشْ‏ ‏ماْ‏ ‏لهُوْش‏ ‏أى ‏معنى‏” ‏

تُهمتُهْ‏ ‏التانية‏ “‏البجاحة‏”‏

واحنا‏ ‏فى ‏عِـز‏ّ ‏الصراحةْ‏،‏

واللى ‏عايز‏ ‏غير‏ ‏ما‏ ‏يُنشـرْ‏،‏

‏ ‏هوّه‏ ‏حر‏ّّ ‏انه‏ “‏يفكـرْ‏”،‏

‏ ‏فى ‏اللى ‏عايزُه‏ْْ.‏

أو‏ ‏يشوفُه‏ْ ‏جوّا‏ ‏حلمـه‏،‏

‏ ‏وان‏ ‏حكاه‏ْْ ‏يحكيه‏ ‏لأمُّــه‏ْ،‏

وانْ‏ ‏أخد‏ ‏بالُـه‏ ‏وقاُلْه‏ ‏مُـوَطِّى ‏حِسُّه‏ْ،‏

‏ ‏مستحيل‏ ‏حد‏ّ ‏يِمسُّهْ‏.‏

‏(11)‏

قالّها‏ ‏يا‏ ‏مّهْ‏ ‏أنا‏ ‏شفت‏ ‏الليلادِى:‏

إنى ‏ماشى ‏فى ‏المعادِى‏. ‏

شفت‏ ‏نفسى ‏باخترعْ‏ ‏نظريَّةْ‏ ‏موضَـهْ‏،‏

زى ‏ساكنْ‏ ‏فى ‏المقابرْ‏ ‏يبنى ‏قصر‏ ‏ألف‏ ‏أُوده‏ْْ:‏

‏”‏والعواطف‏ ‏أصبحت‏ ‏مـِلْك‏ ‏الحكومةْ‏، ‏

والحكومة‏ ‏حلوة‏ ‏خالص‏.‏

عبّـت‏ ‏الحب‏ ‏الأمومى، ‏والحنانْ‏،‏

جوّا‏ ‏أكياس‏ ‏المطالْبة‏َ ‏بالسَّلاَم‏ْ،‏

والطوابير‏ ‏اللى ‏كانت‏ ‏طولها‏ ‏كيلو‏، ‏

اختفت‏ ‏ما‏ ‏عادتشى ‏نافعة‏.‏

‏”‏أصلنا‏ ‏شطبنا‏ ‏بيع‏ ‏وبلاش‏ ‏مِلاَوْعة‏ “‏

واللِّى ‏طَالُهْ‏ ‏من‏ ‏رضا‏ ‏الريّس‏ ‏نصيب‏ْْ:‏

‏ ‏فازْ‏، ‏وقّــلعْ‏.‏

واللى ‏لسّه‏ ‏ما‏ ‏جاشِـى ‏دوره‏. ‏بات‏ ‏مولع‏.‏

قام‏ ‏سعادة‏ ‏البيه‏ ‏قايـلْ‏ ‏لُـهْ‏: “‏تعالى ‏بكُرَه‏”‏

‏[‏درس‏ ‏مش‏ ‏عايز‏ ‏مذاكرة‏”]‏

وْرُحت‏ ‏صاحِى‏.‏

‏(12)‏

‏ ‏قالُوا‏ ‏إن‏ْ ‏أكْرَمْتُوا‏ ‏ميِّـــتكُو‏ ‏ادْفِنُوه‏.‏ 

 (13)

دا‏ ‏القبر‏ ‏رخامْ‏،‏

والنقش‏ ‏عليه‏ ‏آخر‏ ‏موضَةْ‏، ‏خلاّله‏ ‏مقامْ‏،‏

واللى ‏دَفَنُوه‏ْ، ‏سَوَا‏ ‏من‏ ‏مُـدَّة‏، ‏نِسْـيُوا‏ ‏المرحوم‏ْ ‏كان‏ ‏مين‏.‏

أَتِاريه‏ْْ ‏كان‏ ‏شَبَه‏ ‏الإنْسَانْ‏.‏

حمام‏ ‏الزاجل

‏(1)‏

عايزين‏ ‏إيه‏ ‏منـِّى؟

أنا‏ ‏مالِى؟

أنا‏ ‏عايزه‏ْْ ‏أعيشْ‏،‏

زىّ ‏الباقْيِيِن‏،‏

يبقَى ‏لى ‏عشْ‏ ‏صغيّر‏، ‏وعْيال‏ْْ.‏

ولـَفَندى ‏بتاعِى (‏أيوه‏ ‏بتاعى ‏ملكى‏)،‏

يرجعلِـى ‏تملّى‏..‏ زىّ ‏حمام‏ ‏الزاجل‏.ْ

يحضنّى ‏أنا‏ ‏وعيالِى،‏

يطوينٍى ‏تحت‏ ‏جناحُهْ‏، ‏

وراح‏ ‏اربُطْ‏ ‏رجلُهْ‏ ‏بـْـفتــلَةْ‏ ‏لـَيْـــطير‏.‏

‏(2)‏

أنا‏ ‏مالى ‏بْكلّ‏ ‏الناسْ؟

ما‏ ‏تحبّوهمُْْ‏.‏

هوّا‏ ‏انا‏ ‏قلتلكُو‏ ‏انَا‏ ‏باكْرَه‏ ‏حَدّ؟

حـِبُّوهم‏ ‏بكلامْكُمْ‏ ‏يعنى،‏

مش‏ ‏حا‏ ‏يخسّــرْ‏.‏

ما‏ ‏انا‏ ‏بَرْضُهْ‏ ‏باحِبّ‏ ‏انِّى ‏اتكلِّم‏،‏

لكنّى ‏مِشْ‏ ‏قد‏ ‏كَلاَمِى

دا‏ ‏كَلام‏ ‏كِدَه‏ ‏بسْ

ولا‏ ‏عايزه‏ْ ‏أصلّحْ‏ ‏حَد‏ْْ،‏

ولا‏ّّ ‏واخْدة‏ْْ ‏كَـلاْمْكم‏ ‏جَد‏ّ،‏

ولا‏ّّ ‏نفسى ‏أعدّل‏ ‏فى ‏الكونْ‏،‏

ولا‏ ‏شَايْلَه‏ ‏هَم‏ِّ ‏المطحون‏،‏

ولاْ‏ ‏قادرة‏ ‏أصاحب‏ ‏المجنون

ولاّ‏ ‏نَاوية‏ ‏أبطَّل‏ ‏بَصْ‏ ‏ورَصْ‏.‏

‏ ‏واهُو‏ ‏كُلُه‏ ‏كَلاَمْ‏.‏

‏(3)‏

أنـــا‏ ‏عايزة‏ ‏حد‏ ‏يعوزْنِى،‏

وأعوز‏ ‏عَوَزَانُهْ‏،‏

إشمـِعـْنى ‏حسن‏ ‏ونعيما؟ْ

إشمعنى ‏بتوع‏ ‏السِّيما؟

أنا‏ ‏مش‏ْْ ‏قدّ‏ ‏الحب‏ ‏التانِى

وانْ‏ ‏كان‏ ‏لازم‏ ‏نتطوْر‏؟

نتطوّرْ‏ْ،‏

‏ ‏ما‏ ‏يـْضـُرّش‏ْْ.‏

بس‏ ‏ارجع‏ ‏تانى ‏لْعشّى،‏

ولَفَندى ‏بتاعى،‏

يطوينى ‏تحت‏ ‏جناحهْ‏،‏

وانا‏ ‏ماسكةْ‏ ‏الخيط‏ ‏بالجامدْ‏، ‏

لـَـيْـــطيــــر‏ْْ.

ستـَّاشَر‏ْْ ‏عين

                                                                     مقدمة

يالا‏ّّ ‏بـْنـَـا‏ ‏نلعب‏ ‏يا‏ ‏جماعة‏: ‏لعبة ‏”‏هُسْ”.‏

فتَّــح‏ْْ ‏عينَـكْ‏ ‏بُصْ‏،‏

إنْ‏ ‏كنت‏ ‏شاطـرْ‏ ‏حِـسْ‏.‏

‏ “‏أنا‏ ‏مين‏؟‏”!‏

‏ ‏ما‏ ‏تقولش‏ْْ.‏

‏ ‏مجنونْ‏‏؟

‏ ‏ما‏ ‏تخافشْ‏.‏

جرّب‏ ‏تانىِ، ‏مِا‏ ‏لأَولْ

‏…‏

‏… ‏راح‏ ‏تتعلم‏ ‏تقرا‏ ‏وتكتب‏ ‏من‏ ‏غير‏ ‏ألفاظ‏:‏

مش‏ ‏بس‏ ‏عْنيك‏،‏

‏ ‏تدويرة‏ْْ ‏وِشــّـك

وسلام‏ ‏بُـقَّـكْْْْْ‏ ‏عَلَى ‏خَدّك‏،‏

والهزّه‏ ‏ف‏ْ ‏دقنك‏،‏

وكلامِ ‏اللون‏ :‏

اللون‏ ‏الباهت‏ِ ‏الميّتْ‏،‏

واللون‏ ‏الأرضى ‏الكـَلـْحـَان‏،‏

واللونِ ‏اللى ‏يطق‏ ‏شرارْ‏،‏

واللون‏ ‏اللى ‏مالوش‏ ‏لونْ‏،‏

وعروق‏ ‏الوشْ‏،‏

والرقبهْ‏،‏

وخْطوط‏ ‏القورة‏ْْ،‏

وطريقةْ‏ ‏بَلْعَكْ‏ ‏ريـقــكْ

تشويحة‏ْْ ‏إيدك‏ْْ…‏

إلى ‏آخرُهْ‏ْ.‏

لما‏ ‏حانسكت‏ ‏حانحسْ‏،‏

أو‏ ‏نِعلن‏ ‏موتنا‏.‏

وخلاصْ‏!‏

‏…‏

مشْ‏ْ ‏يمكن‏ ‏لما‏ ‏نْـحس‏،‏

نقدر‏ ‏نبتدى ‏ما‏ ‏لأول‏؟

قهوة‏ ‏سادة‏، ‏وكلام

‏(1)‏

يَامَا‏ ‏قُـلْـنا‏ ‏ويامَا‏ ‏عِـدْنَا‏، ‏ويَامَا‏ ‏أحْلامْنا‏ ‏خَـدتـْـنَا‏،‏

كـنّا‏ ‏بنخطط‏ ‏ونرسم‏، ‏فى ‏الرمال‏ ‏نِبْنى ‏بيوتنا‏.‏

‏ ‏صاحبى ‏سافرْ‏. ‏خـُفـْنا‏ ‏نـِنْـسـَى، ‏

قلنا‏ ‏نكتب‏ْْ، ‏حلم‏ ‏أيّــــامنا‏ ‏اللى ‏جايّةْ‏.‏

والكلام‏ْْ ‏فوق‏ ‏الورق‏ : ‏بيخطــط‏ ‏الدنيا‏ ‏اللى ‏هيّهْ‏.‏

‏ ‏حِلْمِنا‏ ‏بالعدل‏ ‏كان‏ ‏دايما‏ ‏شاغلنا‏ ،‏

والوَلاَيَا‏ ‏والغلابَا‏ ‏كانوا‏ ‏وصْلةْ‏ ‏حب‏ ‏بينّا‏.‏

كل‏ ‏خلق‏ ‏الله‏ ‏تـَـبَعْـنَـاَ‏.‏

نشترى ‏حتى ‏اللى ‏باعْــنـَا‏.‏

والسّمــاحْ‏، …. ‏والمِـلاح‏ْْ،‏

والشهاداتْ‏، ‏والنجاحْ‏. ‏

كل‏ ‏دا‏ ‏قال‏ ‏و‏”‏احنا‏ ‏بــره‏”،‏

يعنى: ‏بالحـلم‏ ‏المسرّة‏.‏

قلت‏ ‏له‏: ‏دى ‏بلدنــا‏ ‏أوْلى،‏

ناسْنـا‏ ‏واخْدينها‏ ‏مِقاوله‏.‏

صبْر‏، ‏والشغلِ ‏”‏عَلاَوْلــَـه‏”. ‏

حَنّ‏ ‏قلبه‏ ‏وجانى ‏طاير‏،‏

‏ ‏بالبشاير‏.‏

 (2)‏

قلنا‏ ‏يالله‏ ‏نغوص‏ ‏سوا‏ ‏فْ‏ ‏طين‏ ‏أرضنا‏،‏

واحدة‏ ‏واحدة‏ ‏نبتدى ‏على ‏قدّنا‏.‏

وابتدينا‏ ‏من‏ ‏جديد‏،‏

حَطّ‏ ‏إيده‏ ‏ف‏ ‏إيدى، ‏قلنا‏ ‏مش‏ ‏بعيد‏.‏

‏ ‏صاحبى ‏راجع‏ “‏حُرّ‏ ‏خالص‏”،‏

والكلام‏ ‏جاهز‏ ‏وهــــايص‏.‏

صاحبى ‏لابس‏ ‏عـمّة‏ ‏خضره

بس‏ ‏يرطـن‏ ‏مالشمال‏، ‏ولا‏ ‏عندهْ‏ ‏فكرةْ‏،‏

مش‏ ‏على ‏بالـُـه‏ ‏اللى ‏جارِى،‏

فى ‏الزوايَا‏، ‏فى ‏التُّرَب‏، ‏أو‏ ‏فى ‏الحواري‏.‏

قلت‏ ‏اشوف‏ ‏مين‏ ‏اللى ‏هلّ‏ ‏علىَّ ‏يانى،‏

هّوه‏ ‏هوّه؟‏ ‏ولا‏ ‏جانى ‏حد‏ّّ ‏تانى؟

قلت‏ ‏اجرّب‏، ‏

‏ ‏قلت‏ ‏أقرّب‏،‏

‏ ‏ما‏ ‏لقيتوشْ‏. ‏مالقيتْشى ‏نفسِى،‏

قلت‏ ‏جوعِى ‏بْيِعْمٍى ‏حـسِّى‏.‏

بسْ‏ ‏برضُهْ‏ ‏فْضِلـت‏ ‏ادَوَّرْ‏،‏

قلت‏ ‏أبص‏ ‏ف‏ْْ ‏ْعينُـه‏ْْ ‏أكترْ‏:‏

‏(3)‏

مش‏ ‏يمكن‏ ‏الاقى ‏البذره‏ ‏الناشفَهْ‏ ‏الخايفَه‏ ‏الضاَّيْعَه‏ ‏فْ‏ ‏بحر‏ ‏كلام‏ : ‏

عايزة‏ْ ‏تنّبت‏، ‏مش‏ْْ ‏قادرة‏ْْ‏؟

مش‏ ‏يمكن‏ ‏قـُرْبِــنَا‏ ‏يِرْوِى ‏الأرْض‏ ‏العطشانةْ‏؟

مِش‏ ‏يمكن‏ْْ ‏شوفْــنا‏ ‏لْــنَاسْـنا‏ ‏يفوّقنَا؟

نِعمل‏ْْ ‏حاجةْ؟

قلت‏ ‏أشوفُه‏ْ، ‏ماظْــْـلموشْ‏،‏

دُخْـت‏ ‏تدويرْ‏، ‏مالْقيتوشْ‏،‏

قالُوا‏ ‏جوُه‏،.. ‏لسـَّهْ‏ ‏حبَّــهْ

قلت‏ ‏أدخلْ‏، ‏حـبّة‏ ‏حـبّة‏ ‏

‏(4)‏

ولاقيتْنِى ‏جوّا‏ ‏بحور‏ ‏ضَلمَه‏ْْ، ‏مالْهاشْ‏ ‏شُطآن‏،‏

ولا‏ ‏حِسّ‏ ‏لْـمّـوج‏،‏

‏ ‏ولا‏ ‏نِسمهْ‏ ‏تلاعبْ‏ ‏قلع‏ ‏شْرَاع‏،‏

‏ ‏أو‏ ‏حتى ‏تهزّ ‏القشهْ‏ْ ‏العايمهْ‏ ‏المنسيهْ‏.‏

ولا‏ ‏ضربةْ ‏ديلْ‏ ‏سمكهْ‏، ‏ولا‏ ‏طُحلب‏ْ،‏

‏ ‏ولا‏ ‏قَوقْع‏ ‏ولا‏ ‏أَىّ ‏حياهْ

هـُـوَّا‏ ‏الهِو‏ّ ‏اتْــْــهـَـوَّى ‏ازاى ‏؟‏ ‏

راح‏ ‏فين‏ ‏يابْـنى ‏أنين‏ ‏الناى؟

 (5)‏

‏ ‏يا‏ ‏خبر‏ ‏يا‏ ‏جدع‏!! ‏كدهُهْ‏‏؟

لا‏ ‏ياعَـم‏ْ. ‏نتكلّم‏ ‏أحسنْ‏!‏

ما‏ ‏هو‏ ‏أصل‏ ‏المعزى: ‏

‏”‏قهْوه‏ْْ ‏ساده‏ْْ، ‏وكلامْ‏”.‏

الســويقة

‏(1)‏

‏ ‏والنظرةْ‏ ‏التانية‏ْْ ‏الزحمهْ‏، ‏

زىّ ‏سويقةْ‏ ‏السبتْ‏، ‏فى ‏بلدنا‏.‏

زى ‏القفف‏ ‏المليانة‏ ‏حاجات‏ْْ ‏وحاجاتْ‏،‏

محطوطه‏ْْ ‏بالذاتْ‏،‏

‏ ‏على ‏قلب‏ ‏شريط‏ْْ ‏قطر‏ ‏الدَّلتا‏.‏

كلّ‏ ‏ما‏ ‏القطر‏ ‏يصفَّر‏، ‏بتلاقى ‏الزحمة‏ ‏اتفضتْ‏.‏

والقفف‏ ‏السودا‏ ‏الَّنسْوان‏ْْ، ‏بتشيل‏ ‏القفف‏ ‏البيضاَ‏ ‏الملْيَانهَ‏ ‏

‏ ‏حاجات‏ ‏وحاجات‏.‏

وَمَّا‏ ‏القطر‏ ‏يعدى: ‏ترجع‏ْْ ‏كومْة‏ ‏القففِ‏ ‏النسوانْ‏، ‏القفف‏ِِ ‏النسوانْ‏:‏

تتلخبط‏ ‏على ‏بعض‏، ‏كما‏ ‏دقن‏ ‏الشايب‏. ‏

‏(2)‏

أهى ‏نظرة‏ ‏عينُهْ‏ ‏زىّ ‏سويقةِ‏ ‏السبتْ‏.‏

فيها‏ ‏كلّ‏ ‏كلامِ‏ ‏الدنيا‏، ‏وفْ‏ ‏نفس‏ ‏الوقت‏ْْ. ‏

فيها‏”‏رغبهْ‏” ‏على ‏”‏دعوه‏ْْ”، ‏على ‏”‏إشمعنَى‏”، ‏على‏”‏رعشِةْ‏ ‏خوفْ‏”،‏

على “‏صرخة‏ ‏طفلْ‏”، ‏على ‏حَـلَمةْ‏ ‏بزْ‏،‏

على “‏عايزه‏ ‏اختارْ‏”، ‏و‏ “‏انا‏ ‏مالى ‏ياعمْ‏”،‏

‏”‏مش‏ ‏عايزه‏ ‏ألمْ‏”،‏

على “‏نِفْسِى ‏أعيش‏”، “‏بس‏ ‏ما‏ ‏تمشيشْ‏”،‏

‏”‏خلينى ‏معاكْ‏”، “‏خلينى ‏ْبعيدْ‏”،‏

‏ ‏وِاذَا‏ ‏قلت‏ ‏أنا‏ ‏أههْ‏، ‏أنا‏ ‏جىْ،‏

يسمعنى ‏كَمَا‏ ‏صُفارة‏ ‏القطر‏، ‏ويْخَافْ‏.‏

‏ ‏وينط‏ ‏كلام‏ ‏العين‏ ‏جُوَّهْ‏: ‏فى ‏البطنْ‏، ‏

أو‏ ‏تحت‏ ‏الأرضْ‏.‏

وتْلاقى ‏سوادْها‏ ‏وِبَياضها‏ ‏بيجرُوا‏ ‏ورا‏ ‏بعض‏،‏

زى ‏النسوان‏ ‏اللى ‏بتجرى ‏بقففها‏.‏

‏ ‏وامّا‏ ‏ابعد‏ ‏تانى،‏

ترجع‏ ‏كل‏ ‏الكلمات‏ ‏الساكته‏ ‏المليانه‏ ‏ألم‏ ‏وحاجات‏،‏

و‏ “‏تعالَى‏” ‏و‏ “‏رُوح‏ْ” ‏و‏ “‏قوام‏ْْ” ‏و‏ “‏استنَّى‏”،‏

‏”‏وانَا‏ ‏نِفسى ‏تْقَـرّب‏ .. ‏إٍلا‏ ‏شويةْ‏”. “‏طبْ‏ ‏حبّه‏ ‏كمانْ‏” ‏

‏”‏يانهار‏ ‏مش‏ ‏فايت‏ْْ !!، ‏أنا‏ ‏خايفَهْ‏”،‏

‏”‏أنا‏ ‏ماشْيهْ‏”.‏

‏(3)‏

والقفف‏ ‏المليانهْ‏ ‏الغلّهْ‏ ‏الكوسه‏ْْ ‏البادنجانْ‏،‏

الحُـبّ‏ ‏العطف‏ْْ ‏الخوفْ‏ ‏العَوَزَانْ‏،‏

‏ ‏تِفْضَى ‏من‏ ‏كله‏ْْ.‏

ولا‏ ‏يفضل‏ْْ ‏غير‏ ‏قضبان‏ ‏القطر‏.‏

زىّ ‏التعبان‏ ‏الميتْ‏.‏

مستنيَّه‏ ‏السبت‏ ‏الجىْ،‏

‏ ‏اللَّى ‏ما‏ ‏بــيــجيش

القـط

‏(1)‏

والعين‏ ‏الخايَفَةْ‏ ‏اللى ‏بْتِلْمَع‏ْْ ‏فى ‏الضَّلْمَهْ

عمّالة‏ ‏تِختبرِ‏ ‏الناسْ‏:‏

بِتقرّب‏ ‏من‏ ‏بَحْر‏ ‏حَنَانْهُمْ‏،‏

زى ‏القُطّ‏ ‏ما‏ ‏بـَيـْشـَمـِْشمْ‏ ‏لَبَن‏ ‏الطفل‏ ‏بشاربُه‏ْْ.‏

عمّالَـهْ‏ ‏بْتِسْأَل‏: ‏عـــايزينّى‏؟

‏ ‏طبْ‏ْ ‏ليه؟

عايزينَّى ‏ليه‏؟

‏ ‏إشـِمعنى ‏الْوقْـِتـِى؟

بـِصحـِيحْ‏ ‏عـَايـْزِنَّـى؟

بقى ‏حـَدْ‏ ‏شايـِفـْنـِى ‏يـَا‏ ‏نـَاسْ‏؟

مِـشْ‏ ‏لازم‏ ‏الواحـِد‏ْ ‏منكم‏ ‏يعرفْ‏: ‏

هوّه‏ ‏عـَايـز‏ْْ ‏مـِينْ؟

بقى ‏حد‏ ‏شايـِفـْنـِى ‏أنا؟

أنا‏ ‏مينْ‏؟

أنا‏ ‏أطلـع‏ ‏إيه؟‏ ‏وازاى؟

طبْ‏ ‏لـِيه؟

الله‏ ‏يسامـِحْـكُم‏ْْ. ‏مـِشْ‏ ‏قصدِى .‏

‏(2)‏

أنا‏ ‏قاعـِد‏ْْ ‏راضى ‏بْخوفِى ‏المِـشْ‏ ‏راَضـِى‏.‏

أنا‏ ‏قاعد‏ ‏لامٍمْ‏ ‏أغـْراَضـِى‏.‏

أنا‏ ‏قاعد‏ ‏راصدْ‏ ‏حركاتكْمْ‏،‏

قاعد‏ ‏اتْـصنـَّتْ‏، ‏على ‏همس‏ ‏السِّت‏ْ ‏المِـشْ‏ ‏شايفانى ،‏

وأسَهّيها‏، ‏واتمَسّح‏ ‏فِ‏ ‏كْـعوب‏ ‏رجليها‏.‏

‏ ‏تـتـْمـَلـْمـِلْ‏،‏

أخطف‏ ‏همسة‏ْْ “‏أَيـْوَه‏ْْ”، ‏أو‏ ‏لـَمـِسـَة‏ “‏يـِمـْكـِن‏ْْ”.‏

واجرى ‏اتدفَّى ‏بـ‏ “‏يَعْنِى‏”، ‏وأَنسى ‏الـ‏ “‏مـِشْ‏ ‏مـُمْكـِن‏”.‏

‏(3)‏

وأُبصّ‏ ‏لْكم‏ْْ ‏مِن‏ ‏تَـحْـتِ‏ ‏لـْتَـحْـت‏،‏

واستَـخـْوِنـْكُـم‏ْْ، ‏واتعرّى ‏يـِمـْكـِنَ‏ ‏اطـَفـَّشـْكُـمْ‏، ‏

وأبويَا‏ ‏النِّمر‏ ‏يفكّركم‏ْ:‏

زى ‏ما‏ ‏هوَّه‏ ‏بياكل‏ ‏التعلبْ‏،‏

أنا‏ ‏باكل‏ ‏الفارْ‏.‏

لكنى ‏لمّا‏ ‏بقيت‏ ‏إنسانْ‏، ‏باكل‏ ‏الأطفالْ‏، ‏

والنسوانْ‏ ‏المِـلْـــكْ‏.‏

‏(4) ‏

ما‏ ‏تخافُوا‏ ‏بقى ‏منَّى ‏وتتفضّوا‏ ‏

مِنـتــِظْرينْ‏ ‏إيه؟

‏.. ‏لسّه‏ ‏الحدوتة‏ْ ‏ما‏ ‏خُــلـْصـِتْـشِى؟

‏”‏ما‏ ‏لْهاش‏ ‏آخر‏”‏؟

‏{‏طب‏ ‏قولىّ ‏كان‏ ‏فين‏ ‏أولها‏ ‏؟‏…،‏

أو‏ ‏مين‏ ‏كان‏ ‏أصـْلهُ‏ ‏اللى ‏قايلها‏؟‏}‏

 (5)‏

أنا ‏نفسى ‏أصدّقْ‏:‏

إنى ‏مـِتـْعـَازْ‏.‏

مِـتـْعـِاَز‏ْْ ‏وخلاَصْ‏. ‏

إنشالله‏ ‏كَـلاَمْ‏!!‏

عايـْزِنـِّى ‏ازاى؟

عايـزنـى ‏كما‏ ‏الـوَحـْشِ‏ ‏الكَـاسـِرْ‏،‏

ولا‏ ‏مكـسُورِ‏ ‏القـَلـْب‏ ‏ذليلْ‏؟

دانا‏ ‏حِمْلى ‏تقيلْ‏.‏

مـوَّالِى ‏طويلْ‏.‏

والناس‏ْْ ‏مـَلـْـهَّيـةْ‏.‏

إنما‏ ‏حـَاعـْمـِلـْها‏….‏

لسّه‏ ‏حوالىّ ‏ماحدّش‏ ‏خاف‏، ‏ولاَ‏ ‏كدّبنى؟

طب‏ ‏هِه‏ْ: ‏

راح‏ ‏اسيبْ‏. ‏

‏(6) ‏

أنا‏ ‏جِسمى ‏اتبعزقْ‏،‏

زىّ ‏فطيرة‏ ‏مشلتتة‏ ‏لسّهْ‏ ‏ما‏ ‏دخلتشِى ‏الفرنْ‏.‏

ولا‏ ‏عادْ‏ ‏لى ‏إيد‏ْْ ‏ولاَ‏ ‏رِجْل‏،‏

ولا‏ ‏قادر‏ ‏اتـْـلَـمْ‏..‏

‏…‏

ياحلاوةِ‏ ‏دَقةْ‏ ‏قلبى ‏وهىَّ ‏بْـتِـحويكُم‏ْْ.‏

يا‏ ‏حلاوة‏ ‏نَفَسىِ ‏الطـَّاِلع‏ْْ ‏داخلْ‏ ‏وسْطــيكُمْ‏.‏

طايرْ‏ ‏نواحيكمْ‏.‏

ناحيةْ‏ ‏ربنا‏ ‏فيكُـمْ‏.‏

يا‏ ‏حلاوة‏ٍٍ ‏الحنّيةْ‏ ‏الهاديةْ‏ ‏الناديةْ‏:‏

لا‏ ‏بْتسأل‏ْْ ‏مينْ‏ ‏ولا‏ ‏ليهْ‏!!‏

وانا‏ ‏برضه‏ ‏نسيت‏ ‏أنا‏ ‏مين‏، ‏وانا‏ ‏إيهْ؟

ولا‏ ‏عاد‏ْْ ‏لى ‏إيد‏ْْ ‏ولا‏ ‏رجلْ

ولا‏ ‏عارف‏ ‏اتـــلم‏ْْ.‏

‏(7)‏

ولإمتى ‏كده‏؟؟

لأ‏ ‏مش‏ ‏قادِرْ‏.‏

أصـْل‏ ‏انـَا‏ ‏خايفْ

أنا‏ ‏خايفْ‏ ‏موتْ‏،‏

إخص‏ ‏عَــلىَّ،‏

خايف‏ ‏من‏ ‏إيه‏‏؟

من‏ ‏لمس‏ ‏أْيدين‏ ‏أيها‏ ‏صَاحــىِ‏.‏

‏ ‏أهى ‏كِـدا‏ ‏باظتْ‏،‏

‏ ‏باظت‏ ‏منّى، ‏رِجعتْ‏ “‏لكـنْ‏”:‏

خايف‏ ‏تِـفْـعـَصـْنـِى ‏انـْتَ‏ ‏وهـُوَّه‏ْْ، ‏وتقولوا‏ ‏بـِنـْحـِب‏ْْ.‏

إيش‏ ‏عرّفكمْ‏ ‏باللِّى ‏ما‏ ‏كانشِى،‏

باللِّى ‏ما‏ ‏لُوهشِى،‏

باللِّى ‏ما‏ ‏بانْــشىِ‏.‏

عمّال‏ ‏باحـْسب‏ْْ ‏هـَمـْس‏ ‏حـَفِيفـْكـُمْ‏.‏

باحـْسـِبْ‏ ‏خوْفكُـمْ.‏

‏ ‏خوفـِى ‏مـِنْـكُـم‏ْْ.‏

مخّى ‏مصـَهـْللِ‏، ‏وبـْيـِتـفرّج‏،‏

ولا‏ ‏فيش‏ ‏فايدة‏.‏

‏(8)‏

نـطـّ‏ ‏منّى، ‏غصب‏ ‏عنّى، ‏

‏ ‏جوعه‏ ‏مسعور‏ْ، ‏ويعايرنـِى‏.‏

‏…………‏

شككنى ‏فى ‏الكُـلْ‏ ‏كليـِلهْ‏.‏

رجّعنى ‏للوِحدة‏ ‏النيلة‏!‏

لمَّيـْتـنِى، ‏وياريتْنِى ‏لقيتْنى‏.

‏(9)‏

‏ ‏فينك‏ ‏يا‏ ‏مّه؟

‏ ‏نفسى ‏اتكوّم‏ ‏جوّاكى ‏تانى،‏

‏ ‏بطنك‏ ‏يامّه‏ ‏أَأْمـَنْ‏ ‏واشرف‏ ‏من‏ ‏حركاتـْـهم‏.‏

‏ – ‏وانْ‏ ‏ما‏ ‏قدرتش‏ْْ؟

‏=”‏إلموت‏ ‏أهون‏”.‏

‏ – ‏وان‏ ‏ما‏ ‏حصلشِى؟

‏ = ‏تبقى ‏الفُرجَة‏، ‏وْشـَك‏ّ ‏الغُــرْبـَة‏، ‏وشـُوكِ‏ ‏الوحـْدهْ‏.‏

‏ – ‏طب‏ ‏ليه‏ ‏يا‏ ‏بنى؟

‏= ” ‏أهو‏ ‏دا‏ ‏اللى ‏حصلْ‏”. ‏

‏(10)‏

راجع‏ “‏كما‏ ‏كُـنْـتْ‏”‏

قاعدْ‏ ‏ساكتْ‏ ‏تحتِ‏ ‏سرير‏ ‏الستْ

حاخطــفْ‏ ‏حتة‏ ‏نظرة‏، ‏

أو‏ ‏فتفـُوتـِةْ‏ ‏حُـبْ‏،‏

واجرى ‏آكلها‏ ‏لْوَحْدى،‏

تحت‏ ‏الكرسى ‏الـ‏”‏مِش‏ ‏باين‏”

البـِرْكَـةْ

‏(1)‏

والعين‏ ‏الهادية‏ ‏النعـسانه‏ْْ ‏بتقول‏ ‏أنـــا‏ ‏اهُـهْ‏.‏

‏ ‏أنا‏ ‏مـِشْ‏ ‏خايفهْ

أيها‏ ‏واحد‏ ‏حايقّربْ‏ ‏لِى ‏حاخده‏ ‏بالحضن‏،‏

‏ ‏وكإنى ‏باحب‏.‏

ميـَّتى ‏رايقهْ‏، ‏و‏ ‏هاديْه‏، ‏وخضرا‏َ…‏

‏ ‏وخلاص‏.‏

‏(2)‏

و‏ ‏العين‏ ‏التانية‏ ‏من‏ ‏جـُـوَّه‏ْ ‏بتقول‏ ‏عـْندَكْ‏:‏

أنا‏ ‏مش‏ ‏خايفهْ‏، ‏أنا‏ ‏خايفه‏ ‏أخاف‏.‏

والمية‏ ‏هاديهْ‏ ‏عشانِ‏ ‏بِـركَـة‏،‏

‏ ‏مش‏ ‏نيل‏ْْ ‏ولا‏ ‏بحـــْـر‏.‏

‏ ‏وخضارها‏ ‏مش‏ ‏زرع‏ ‏مـْنـَعـْنـَعْ‏. ‏دا‏ ‏الَّريمِ‏ ‏ايـّاه‏ْْ.‏

مشوارى ‏طويلْ‏. ‏خلّونى ‏فْ‏ ‏حالي‏.‏

البـِنْـج‏ ‏حَـلَالـِى‏.‏

موتى ‏بيحلالى، ‏يا‏ ‏خـــالى‏.‏

‏(3)‏

عايزنّى ‏أصحَى‏؟

وجهنّم‏ ‏خوفى ‏مالْـيانِى،‏

‏ ‏كما‏ ‏إبر‏ ‏التـَلـْج‏ ‏المحميّة؟‏!‏

والناس‏ ‏حوالىّ ‏بتتمنظر‏، ‏زى ‏ما‏ ‏هيَّه‏ْ!!!‏؟

‏ ‏من‏ ‏حقــى ‏أبعدهم‏ ‏عـنـى،‏

ولا‏ ‏أيّها‏ ‏حاجة‏ ‏تطمِّنَّى‏.‏

أعملها‏ ‏وكإنِّى ‏كإنِّـى،‏

أتمايلْ‏، ‏يتـقربْ‏ ‏مِـنّى‏.‏

أرسمْها‏: ‏غَـصـْب‏ ‏ومــَغـْمـُوزَة‏ْْ،‏

أشاور‏ْ ‏لـُـه‏ْ، ‏يطلب‏ْْ ‏لى ‏كازوزةْ‏.‏

‏(4) ‏

مانا‏ ‏لو‏ ‏حاصْحَى، ‏ما انَا‏ ‏لازمْ‏ ‏اخافْ

وأموت‏ْْ ‏مالخوفْ

وارجعْ‏ ‏أصحَى ‏ألقانِى ‏باحِس‏ْْ.‏

وانا‏ ‏خايفة‏ ‏أحـِسْ‏، ‏وخايفـَةْ‏ ‏أبـُصْ

خايفة‏ ‏أطمع‏ ‏فْ‏ ‏وجـُوْدكم‏ ‏جـَنـْبِى

على ‏ما‏ ‏اصـْحـَى ‏وامُوتْ‏ ‏وارْجَـعْ‏ ‏أصـْحَـى، ‏

حاتكونُـوا‏ ‏نسيتُوا‏ ‏انـَا‏ ‏مـِينْ؟‏ ‏أوْ‏ ‏كُـنـَّا‏ ‏فْ‏ ‏إيهْ‏. ‏

‏(5)‏

لا‏ ‏ياعمْ‏. ‏الدنيا‏ ‏الواسعَـهْ‏ ‏ماهياش‏ْ ‏واسعهْ ‏الاّ‏ ‏بالناسْ

‏ (‏طَـبْ‏ ‏فـِين‏ ‏الناس‏‏؟‏)‏

ما‏ ‏فيش‏ ‏أحسن‏ ‏مالضِّحْكِ‏ ‏العيرَة‏ْْ،‏

والحب‏ ‏اللى ‏ما‏ ‏لوش‏ ‏تسعيرةْ‏:‏

‏(6)‏

أيها‏ ‏واحد‏ ‏حايقّرب‏ ‏لي

حاخدُه‏ ‏بالحضن

وكإنى ‏باحِـبْ‏

قلب‏ ‏الخسَّاية

‏(1)‏

وعيون‏ ‏مكـْحُـولة‏ ‏مْـنَـدِّيــة‏.‏

‏تسحَِر‏ ‏وتشد‏ْ.‏

منديلها‏ ‏على ‏وش‏ ‏الميّة

‏مِـستنّى ‏تمـدْ‏،‏

‏إيدك‏، ‏تسحبْـها‏ ‏تروح‏ ‏فيـها‏،‏

‏ ‏ولا‏ ‏مين‏ ‏شـَاف‏ْْ ‏حدْ‏.‏

‏(2)‏

ماتكونشى ‏يا‏ ‏واد‏ ‏الندّاهة‏‏؟‏ ‏

‏ ‏حركات‏ ‏الجنّية‏ ‏اياها‏؟

أنا‏ ‏خايف‏ ‏مـِاللـِّى ‏مانـِيش‏ْ ‏عارْفُهْ‏.‏

أنا‏ ‏شايفْ‏ ‏إِللِّى ‏مانيش‏ ‏شايفُــه‏ْ.‏

وتلاحظ‏ْْ ‏خوفى ‏تْـطَـمّنى‏.‏

وتقولّى ‏كلام‏، ‏قال‏ ‏إيه‏ ‏يعنى :‏

ماتبصّش‏ ‏جوّه‏ْ ‏بـزْيادة‏، ‏

‏ ‏خلّــيك‏ ‏عالقَــدْ‏.‏

شوف‏ ‏حركة‏ ‏عودى ‏الميـّادَة‏ ،‏

‏شوف‏ ‏لــون‏ ‏الخد

‏(3)‏

وأحس‏ ‏بهمْس‏ ‏اللى ‏معاها‏، ‏أنــوِى ‏أقرَّب‏ْ.‏

وأشوف‏ ‏التانية‏ ‏جُــوَّاهَـا‏، ‏أحلى ‏وأطيبْ‏.‏

والخوف‏ ‏يغالبنى ‏من‏ ‏ايـّاهـَا‏، ‏لأْ‏. ‏مش‏ ‏حَـاهـْربْ‏.‏

والطفلة‏ ‏تشاور‏ ‏وتعـافر‏ْ، ‏

‏ ‏بتقـّرب‏، ‏ولاّ‏ ‏بـْتـِتاَّخـِرْ؟

وانّ‏ ‏مدّيت‏ ‏إيدى ‏ناحيتها‏، ‏بتخاف‏ ‏وتكشْ‏.‏

والتانية‏ ‏تنط‏ ‏تخلــّـيها‏: ‏تـهـْرَبْ‏ ‏فى ‏العـِش‏ْ. ‏

دى ‏غيامةْ‏ ‏كــِدب‏ ‏وتغطــيّة‏، ‏ومؤامرة‏ ‏غِشْ‏.‏

‏(4)‏

وماصـدّقشى،‏

ولا‏ ‏اسلّمشِى،‏

أنا‏ ‏واثق‏ ‏إنها‏ ‏ما‏ ‏مَـتِـتْـشٍى

أنا‏ ‏سامع‏ ‏همس‏ ‏الماسْكِـتْشِـى ‏

مش‏ ‏حاجى، ‏لو‏ ‏هيه‏ ‏ما‏ ‏جَاتْـشِى‏.

‏(5)‏

‏- ‏جرى ‏إيه‏ ‏يا‏ ‏أخينا؟‏ ‏عَـلى ‏فـِينْ‏ ‏؟‏ ‏

‏ ‏حَاتْـصـَحّى ‏النايـِمْ‏؟‏ ‏بـِـضمانْ‏ ‏إيه‏”‏؟‏ ‏جَـرَى ‏إيه‏ْْْ؟

مش‏ ‏عاجـْبـَك‏ ‏رسمى ‏لـِحـَواجـْبى، ‏ولا‏ََ ‏لُـونْ‏ ‏الُّروجْ‏؟

‏ ‏مش‏ ‏عاجبك‏ ‏تذكرة‏ِِ ‏الترسو‏، ‏ولا‏ ‏حتى ‏اللوجْ‏‏؟

ما‏ ‏كَفاكشى ‏زِواق‏ ‏الباب‏‏ْ؟

هيه‏ ‏وكالة‏ ‏مالهاش‏ ‏بّوابْ؟

أنا‏ ‏مش‏ ‏ناقصة‏ ‏التقليبهْ‏ ‏ديّــة‏ْ،‏

ولا‏ ‏فيش‏ ‏جوّاى ‏الـمِشْ‏ ‏هيّة‏ْْ،‏

ولاَ‏ ‏فيه‏ ‏بنوتــة‏ ‏بـْمَـرايلْهـَا‏،‏

ولا‏ ‏فيه‏ ‏عيّل‏ ‏ماسك‏ ‏ديلهاَ‏،‏

‏(6)‏

إوعى ‏تخطّى، ‏أبْعـَد‏ْ ‏منّى، ‏حاتْلاقى ‏الهِـِو‏ْْ.‏

البيت‏ ‏دا‏ ‏ما‏ ‏لوهِشى ‏أصْـحـَاِبْ‏.‏

دُولْ‏ ‏سـَافروُا‏ ‏قَـبـْلِ‏ ‏ما‏ ‏يـِيـِجـُوا‏.‏

‏من‏ ‏يوم‏ ‏ما‏ ‏بنينا‏ ‏السدْ‏ْ.‏

‏‏السد‏ ‏الجوّانى ‏التانِى‏.‏

وانْ‏ ‏كان‏ ‏مش‏ ‏عاجبكْ‏، ‏سدّى ‏البرّانـِى‏.‏

تبقى ‏فقست‏ ‏اللعبة‏،‏

ومانيـِشْ‏ ‏لاعبةْ‏.‏

(7)‏

دوّر‏ ‏على ‏واحدة‏ ‏تكون‏ ‏هبْلهْ‏،‏

بتْسوُرَق‏ ‏مِنْ‏ ‏حَصْوِة‏ ‏نِبْلهْ‏.‏

تديلك‏ ‏قلْب‏ ‏الخسّاية‏!!‏

ومالكشى ‏دعوة‏ ‏بْجُوّاىَ‏.‏

يا‏ ‏ما‏ ‏كان‏ ‏نفـِسى،‏

بس‏ ‏ياروحْ‏ ‏قلبى “‏ما‏ ‏يُحْكمشِى‏”

العـين‏ ‏الحراميّة

‏(1)‏

والعين‏ ‏المهزوزَةْ‏ ‏الخايفة‏ ‏الحرامِيَّة‏،‏

زى ‏الكلب‏ ‏السارق‏ ‏عضمةْ‏:‏

بتبص‏ ‏لتحت‏ْْ، ‏وساعات‏ ‏للجنبْ‏.‏

وساعات‏ ‏بتبّرق‏ ‏وتبحلقْ‏، ‏وتبُصّ‏ ‏لفوق‏.‏

أجرى ‏وراهَا‏ ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏توْصلْ‏ ‏شُراعةِ‏ ‏البابْ‏، ‏أو‏ ‏تحت‏ ‏دولاب‏ْْ.‏

وساعاتْ‏ ‏تِتْرَقّصْ‏ ‏وبياضها‏ ‏يغطى ‏سوادْهَا‏،‏

وكأنه‏ ‏بيخبِّى ‏بريئة‏ْ ‏واتَّهمُوهَا‏:‏

‏ ‏قَرِّت‏ ‏بالذنبْ‏.، ‏

من‏ ‏غير‏ ‏ولا‏ ‏ذنب‏ْْ. ‏

بيقولوا‏ ‏ظبطوها‏ ‏بتتسوّل‏: ‏فضلات‏ ‏الحُبْ‏.‏

وارجع‏ ‏ابصَّلها‏ ‏تنُط‏ْْ،‏

‏وتْفُـطْ‏.‏

كمَا‏ ‏طفل‏ ‏على ‏سِلـّم‏ ‏تُـرُمَاىْ،‏

‏ ‏بيْبِيع‏ ‏كبريت‏ْ ‏أو‏ ‏باغة‏ْْ،‏

أو‏ ‏إيده‏ ‏خفيفةْ‏، ‏عالسَّاعة‏ ‏والولاّعةْ‏.‏

‏ ‏يخطف‏ ‏وينطْ‏.‏

‏(2)‏

وان‏ْْ ‏قلت‏ ‏يا‏ ‏بنتى ‏ذنبك‏ ‏إيه‏؟

بتقول‏ ‏والدِّمعة‏ ‏يا‏ ‏دوبْ‏ ‏حاتبان‏:‏

عايزاكمْ‏.. ‏مِش‏ ‏عايزاكمْ‏.‏

باسْتَخْونِـْكُم‏، ‏وباجِيـكُمْ‏.‏

وباخَـافْ‏ ‏مِالْقُـربْ‏.‏

‏ ‏وما‏ ‏طـِيقْـشىِ ‏البُعـد‏.‏

وباخافْ‏ ‏لو‏ ‏عِينى ‏جت‏ ‏فى ‏عْـنينْ‏ ‏مِش‏ “‏هيـّهْ”،‏

وباخاف‏ ‏أكترْ‏ ‏لوْ‏ ‏طِلعتْ‏ “‏هـِيّـه‏ْ”.‏

‏(3)‏

غطونى ‏كويس‏، ‏خلونى ‏بعيد‏، ‏

لاتْبَعْزقْ‏.‏

‏(4)‏

أنـا‏ ‏تذكرتى ‏بلكونْ‏، ‏وراح‏ ‏اتفرّجٍ‏ ‏للصبح‏.‏

‏……‏بـِفْـلوسى‏

الدِّمعـة‏ ‏الحيرانة

‏(1)‏

والعين‏ ‏الواعية‏ ‏الصاحية‏ ‏المليانة‏ ‏حُزْن‏.‏

‏…….‏

عمركشِى ‏شفتِ‏ ‏بقرة‏ ‏واقفةْ‏ ‏لوًحْديهَا‏،‏

مربوطة‏ ‏فْ‏ ‏شجرة‏ ‏توتْ‏، ‏جنب‏ ‏الساقية‏،‏

‏ ‏وعْنـِيهَـا‏ ‏الصاحية‏ ‏تحتيها‏ ‏دمعة‏ْْ،‏

‏ ‏لا‏ ‏بتنزلْ‏ ‏ولا‏ ‏بتجفْ‏‏؟

عمّالة‏ ‏تْبُصّ‏ ‏لزميلتْهَا‏ ‏المربوطةَْ‏ ‏فى ‏النـَّافْ‏،‏

والغُمَى ‏محبوك‏ْ ‏عالراسْ‏،‏

والحافِر‏ ‏يُحْفُرْ‏ ‏فى ‏الأرضِ ‏السكة‏ْ ‏اللِّى ‏مالهاش‏ْ ‏أوّل‏ ‏ولا‏ ‏آخـِرْ؟

(2)‏

والبقرة‏ ‏الواقفة‏ ‏تقول‏:‏

أنا‏ ‏كنت‏ ‏بالـِفْ‏ْ ‏ومشْ‏ ‏دَاريْـَةْ‏ ‏كان‏ ‏لازْمـِتُه‏ْ ‏إيه؟

بتشيلُوا‏ ‏الغُمَا‏ ‏من‏ ‏عَلََى ‏عينِى ‏وتْفكُّونىِ ‏ليهْ؟

عَلَشانْ‏ ‏أرْتَاحْ؟

هىَّ ‏دى ‏راحَـة‏ْْ ‏إنى ‏أشُـوفْ‏ ‏ده‏ ‏؟

لو‏ ‏حتى ‏لْبِسْت‏ ‏الغُمَى ‏تانى ‏مانـَا‏ ‏برضه‏ ‏حاشُوفْ‏.‏

وساعتها‏ ‏يا‏ ‏ناس‏:‏

مش‏ ‏حاقْـدر‏ ‏ألفّ‏.‏

‏…. ‏ما‏ ‏هو‏ ‏لازمِ ‏الواحدْ‏ ‏ما‏ ‏يشوفشِى،‏

لو‏ ‏كانْ‏ ‏حايلِفْ‏.‏

‏(3)‏

الله‏ ‏يسامحكم‏، ‏دلوقتى:‏

لا‏ ‏انا‏ ‏قادرة‏ْْ ‏ارتاحْ‏،‏

ولا‏ ‏قادرة‏ ‏ألفْ‏.‏

لا‏ ‏الدمعه‏ ‏بْتِـنْزلْ‏،‏

ولا‏ ‏راضيةْ‏ ‏تجفْ‏.

نايم‏ ‏فى ‏العسل‏ ‏

‏(1)‏

‏ ‏والعيون‏ ‏التـَّانـْيـَه‏ ‏دى ‏بتقول‏ ‏كلامْ‏،‏

زى ‏تخاريف‏ ‏الصيام‏ْْ؛

الصيام‏ ‏عن‏ ‏نبضِة‏ ‏الأَلـَم‏ ‏اللى ‏تِـبْنى، ‏

الصياْم‏ ‏عن‏ ‏أىَّ ‏شئ‏ ‏فيه‏ ‏المُـغـامْـرَه‏ْْ،‏

الصيام‏ ‏عن‏ ‏صـنَف‏ ‏بـنِـِِِِِى ‏آدم‏ ‏مِفَتّح‏، ‏

الصيام‏ ‏عن‏ ‏أى ‏حاجة‏ ‏فيها‏ ‏إنى: ‏عايز‏ ‏أكون‏ْْ، ‏

‏ ‏زىّ ‏خلقة‏ْْ ‏ربنا‏”‏

‏(2)‏

والأفندى ‏اللى ‏لابسها‏ ‏فى ‏العسل‏ ‏نايم‏ ‏بيحلَم‏،‏

بَسْ‏ ‏بِيْشاركْ‏، ‏ويتكلمْ‏، ‏ويحكُـمْ‏،‏

شرطِ‏ ‏إنه‏ ‏لم‏ْ ‏يخطّـى ‏أو‏ ‏يِسلّـمْ

مشْ‏ ‏على ‏بالُه‏ ‏اللى ‏جارِى،‏

‏”‏إنّه‏ ‏عمّال‏ ‏يستخبَّى ‏أو‏ ‏يدارى‏”.‏

وان‏ ‏وَصلُّه‏، ‏غَصْب‏ ‏عَنُّهْ

‏ ‏يترمى ‏سْطيحَهْ‏ ‏ويُطْلُبْ‏ ‏حتّه‏ ‏مـِنُّـهْ‏:‏

شرط‏ ‏إنه‏ ‏يجيله‏ ‏فى ‏البزازة‏ ‏دافْيَةْ‏، ‏جَنْب‏ ‏فُمُّهْ‏.‏

 (3)‏

ساح‏ ‏صاحبنا‏ ‏وعام‏ ‏ملزّق‏ ‏واترسم‏، ‏

خلّـص‏ ‏الرضعة‏، ‏ومدّدْ‏، ‏وانسجم‏.‏

قالُّهْ‏ ‏سمَّعْنَا‏ ‏كمان‏ ‏حبّةْ‏ ‏نغَمْ‏: ‏كِيدِ‏ ‏العدَا‏،‏

‏ ‏يا‏ ‏سلام‏ْ!! ‏هوا‏ ‏جوّاك‏ ‏كلّ‏ ‏دا‏!‏؟

أنا‏ ‏نِفْسِى ‏ابقَى ‏كده؟

بس‏ ‏حبُّونِى ‏كمانْ‏.‏

حُط‏ ‏حتُّهْ‏ ‏عالميزان‏.‏

أصلِى ‏متعَّود‏ ‏زمانْ‏:‏

إنى ‏انام‏ ‏شبعان‏ ‏كلامْ‏.‏

‏(4)‏

‏”‏يا‏ ‏أخينا‏ ‏مِدّ‏ ‏إيدك

يا‏ ‏أخينا‏ ‏هِـمّ‏ ‏حبَّـهْ‏.‏

الحكاية‏ ‏مِش‏ ‏وِكالة‏ ‏بْتَشتِرِى ‏منها‏ ‏المَحَبّةْ‏”.‏

قام‏ ‏صاحبنا‏ ‏بانْ‏ ‏كإنه‏ ‏مشِِ‏ ‏مِمَانـِعْ‏،‏

بس‏ ‏قاعد‏ ‏ينتظر‏ “‏بِنجِ‏ ‏اللذاذة‏”‏

كلّه‏ ‏دايب‏ ‏فى ‏الإزازة‏.‏

‏(5)‏

والمعلّم‏ ‏صْبُرهْ‏ ‏بحباله‏ ‏الطويلة‏ْْ، ‏

قال‏ “‏لا‏‏بد‏ ‏أشوفْ‏ ‏لُه‏ ‏حيلهْ‏”.‏

قال‏ ‏لـه‏ ‏وعيونه‏ ‏بتضحكْ‏:‏

‏ “‏إنت‏ ‏تُؤْمْر‏”.‏

قام‏ ‏صاحبنا‏ ‏راح‏ ‏مصدًَّق‏ْ،‏

‏ ‏رَاحْ‏ ‏مِنَاوْلُه‏ ‏عرضحال‏ْْ ‏فيه‏ ‏المُراد‏ْْ:‏

‏”.. ‏بعد‏ ‏موفور‏ ‏السلام‏،‏

نِفْسِى ‏حبِّةْ‏ ‏حُبْ‏ .. ‏أو‏ ‏حتِّةْ‏ ‏حقيقهْ‏،‏

نفسى ‏أفْهَمْ‏ ‏فى ‏اللى ‏جارى ‏ولو‏ ‏دقيقهْ‏،‏

نفسى ‏أعرف‏ ‏فى ‏اللى ‏بتقولوا‏ ‏عليهْ‏،‏

نفسى ‏اشوف‏ ‏دا‏ ‏إسمه‏ ‏إيه‏”‏

‏(6)‏

المعلّم‏ ‏قالّه‏: “‏ماشى، ‏يالله‏ ‏بينا‏”‏

‏- ‏يالله‏ ‏بينا‏!!! ‏يالله‏ ‏بينا؟‏ ‏على ‏فين؟

دانا‏ ‏مستنى ‏سعادتك‏ْْ.‏

روح‏ ‏وهات‏ْْ ‏لى ‏زى ‏عادتك‏ْْ.‏

أى ‏حاجة‏ ‏فيها‏ ‏لذّة‏،‏

الكلام‏ ‏الحلو‏، ‏والمنزول‏، ‏ومزّة‏.‏

أنا‏ ‏أحكى، ‏وانت‏ ‏تتصرف‏ ‏براحتك‏ْْ.‏

أنا‏ ‏تعجبنى ‏صراحتك‏، ‏

إٍوعَى ‏تزعل‏ْ ‏منّى: ‏دنَا‏ ‏عيّل‏ ‏باريّل‏،‏

لسَّه‏ ‏عندى ‏كلام‏ ‏كتير‏ ‏أنا‏ ‏نفسى ‏اقوله‏ْْ،‏

عايِز‏ ‏اوْصف‏ ‏فى ‏مشاعرى ‏وإٍحساساتى،‏

واقعد‏ ‏اوصفها‏ ‏سنين‏،‏

مش‏ ‏حا‏ بَطّلْ‏، ‏خايف‏ ‏ابطّلْ‏،‏

لو‏ ‏أبطّل‏ ‏وصف‏ ‏فى ‏الاحساسْ‏ ‏حَاحِس‏ّ،‏

وانا‏ ‏مِش‏ ‏قد‏ ‏الكلام‏ ‏دهْ‏.‏

‏(7)‏

المعلم‏ ‏قالُّه‏: ‏شوف‏ْ ‏لَكْ‏ ‏حد‏ ‏غيرى،‏

جَنْبِنَا‏ ‏دكّانة‏ ‏تانيةْ‏،‏

‏ ‏فيها‏ “‏بيتزا‏” ‏مِالّلى ‏هيَّه‏ْْ، ‏

أو‏ “‏لازانْيَا‏”.‏

فيها‏ ‏برضكْ‏ ‏وصفهْ‏ ‏تشفى ‏مالعُقد‏ْ،‏

إسمها‏ “‏سيب‏ِ ‏البلد‏”.‏

فيها‏ ‏توليفة‏ْ ‏حبوب‏ ‏من‏ ‏شغل‏ ‏برّة‏.‏

تمنع‏ ‏التكْشيره‏ْ، ‏والتفكيرْ‏، ‏وْتمِلاكْ‏ ‏بالمسرّة‏.‏

فيها‏ ‏حقنةْ‏ ‏تخلِّى ‏بَالََك‏ْ ‏مِستريحْ‏.‏

تِنتشِى ‏وْتفـضَلْ‏ ‏مِتَنَّحْ‏. ‏

فيها‏ ‏سر‏ّّ ‏ما‏ ‏يِتْنِسِيشْ‏.‏

إنـه‏ “‏مِشَ‏ ‏لازِمْ‏ ‏نعيش‏”!!‏

‏(8)‏

قام‏ ‏صاحبْنَا‏ ‏إِنْقَمَصْ‏، ‏بس‏ْْ ‏ابْتَسََََمْ‏.‏

قال‏ْْ ‏عليكْ‏ ‏نور‏ ‏يا‏ ‏معلم‏، ‏

‏(بسّ‏ ‏انا‏ ‏مش‏ ‏ناوى ‏اسلِّم‏.)‏

قال‏ ‏لـِنَفْسُهْ‏ ‏مش‏ْْ ‏حاشوفْ‏ ‏غير‏ ‏اللِِّى ‏انا‏ ‏قادر‏ ‏أشوفه‏.‏

‏ ‏هىَّ ‏لعبه‏ْْ؟‏ ‏

هوه‏ ‏عايزنى ‏أكون‏ ‏من‏ ‏صنع‏ ‏إيده‏‏؟

واللى ‏بيْقُولُهْ‏، ‏أعيدُه‏ْْْ؟

إنما‏ ‏بعيدْ‏ ‏عن‏ ‏شوارْبُـهْ‏،‏

‏ ‏مشْ‏ ‏مصاحْبُهْ‏. ‏

حا‏ ‏نزل‏ ‏اتدبّر‏ ‏شُؤونى

وسط‏ ‏هيصة‏ْْ ‏الناس‏ ‏حاَضِيـع‏ْ.‏

لما‏ ‏أصِيع‏ْْ،‏

زنقة‏ ‏الستات‏ ‏ألذْ‏.‏

مالِحقيقه‏ ‏اللى ‏تهز‏ْْ.‏

بس‏ ‏ياخْسَاره‏ ‏مانيش‏ ‏راجل‏ ‏يِسـدْ‏،‏

‏ ‏والنِّسـَا‏ ‏واخداها‏ ‏جَدّ‏.‏

‏***‏

‏”‏النِّسَا‏ ‏عايزالْها‏ ‏راجل‏ ‏يِْملى ‏راسها‏،‏

مش‏ ‏يبيع‏ ‏روحه‏ ‏لِها‏ ‏علشان‏ ‏ما‏ ‏باسْها‏.‏

النِّسَا‏ ‏عايزه‏ْ ‏اللى ‏عيبُه‏ ‏مش‏ ‏فى ‏جيبه‏، ‏وماشِى ‏حالُهْ‏،‏

عايزه‏ْ ‏واحد‏ ‏يِنْتبه‏ ‏لِلِّى ‏فى ‏بالها‏، ‏زى ‏مايشوف‏ ‏ما‏ ‏فى ‏بالُه‏ْْ،‏

النِّسَا‏ ‏عايزه‏ْْ ‏اللى ‏يعرف‏ ‏امتى ‏بيقولْهَا‏ “‏انّ‏ ‏لأَّه‏”،‏

أيوه‏ “‏لأهَّ‏”، ‏بس‏ “‏لأهَّ‏” ‏ليهَا‏ ‏بيهَا‏.‏

عايزهْ‏ ‏واحد‏ ‏تحِتويهْ‏، ‏بس‏ ‏تضمن‏ ‏إنُّه‏ ‏قادرْ‏ ‏يِحتويَها‏.”‏

وانا‏ ‏مش‏ ‏قد‏ ‏الكلام‏ ‏ده‏!!‏

‏(9) ‏

كله‏ ‏منَّكْ‏ ‏يا‏ ‏مِعلمْ‏: ‏

‏ ‏ليه‏ ‏تفتَّح‏ ‏عينىٍ ‏وِتْوَرينى ‏نَفْسى؟

ليه‏ ‏تلوَّح‏ ‏باللى ‏عمره‏ ‏ما‏ ‏كانْ‏ ‏فِى ‏نِفْسِى؟

واحده‏ ‏واحده‏، ‏كُنت‏ ‏هَدِّى،‏

‏ ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏تْحَنِّسْنِى ،‏يعنى، ‏بالحاجاتْ‏ ‏دِى‏.‏

ليه‏ ‏تخلِّى ‏الأعمى ‏يتلخبط‏ ‏ويرقص‏ ‏عالسلالم‏ ‏؟

كنت‏ ‏سيبْنِى ‏فى ‏الطَّرَاوةْ‏، ‏يعنى ‏صاحى ‏زى ‏نايم‏ْ.‏

داهية‏ ‏تلعنْ‏ ‏يوم‏ ‏مَا‏ ‏شُفتَكْ‏.‏

يوم‏ ‏ما‏ ‏فكرت‏ ‏استريحْ‏ ‏جُوّا‏ ‏خيمتكْ‏.‏

يوم‏ ‏ما‏ ‏جيتلَكْ‏ ‏تانى ‏بعد‏ ‏ما‏ ‏كنت‏ ‏سبتك‏ْْ.‏

يا‏ ‏معلّم‏: ‏إما‏ ‏إنك‏ ‏تقبل‏ ‏الركاب‏ ‏جميعاً

اللى ‏واقف‏، ‏واللى ‏قاعد‏ْْ، ‏واللى ‏مِتشعبط‏ ‏كمان‏،‏

أو‏ ‏تحط‏ ‏اليافطة‏ْْ ‏تعلن‏ ‏فين‏ ‏خطوط‏ْْ ‏حَدّ‏ ‏الأمانْ‏.‏

كل‏ ‏واحد‏ ‏شاف‏ ‏كده‏ ‏غير‏ ‏اللى ‏شايفُهْ‏،‏

يبقى ‏يعرف‏ ‏إنه‏ ‏مِشْ‏ ‏قَدّ‏ ‏اللى ‏عِرْفُهْ

نيجاتيف

‏(1)‏

والعيون‏ ‏دى ‏رخره‏ ‏واضحه‏ ‏مصمِّمةْ؛

بالصِّراحة‏ْ ‏والشجاعة‏ْْ ‏تقول‏ ‏بصدق‏:‏

‏ ‏راح‏ ‏اسيبكُمْ‏ْ ‏تحلمُوا‏.‏

أنا‏ ‏من‏ ‏كتر‏ ‏الألم‏ ‏بطلت‏ ‏حِلم‏. ‏

‏ ‏صرت‏ ‏حِلم‏.‏

صرت‏ ‏نيجاتيف‏ ‏صورة‏ ‏مش‏ ‏متحمَّضَه‏. ‏

بكره‏ ‏حَاتحمَّضْ‏ ‏فى ‏أُوده‏ ‏مُظلمه‏ْْ.‏

‏ ‏اسمها‏ ‏أُودةْ‏ ‏العَمَى‏.‏

‏ ‏ليه‏ ‏بِتيِجُوا‏ ‏تْنَوَّرُوهَا‏ ‏بالحقيقة‏ْْ.‏

حاكِمِ ‏النُّوْر‏-‏ما‏ ‏انت‏ ‏عارف‏-‏

بَوّظ‏ ‏التحميض‏ ‏ياعم‏ْْ. ‏

‏(2)‏

‏”‏إقفل‏ ‏الباب‏ ‏وانت‏ ‏خارج‏”.‏

هوّا‏ ‏ده‏ ‏شرط‏ ‏الحياة‏ ‏اللى ‏احنا‏ ‏عايشنها‏ ‏النهارده‏.‏

إٍما‏ ‏تحلم‏، ‏وانت‏ََ ‏قاعِدْ‏، ‏فى ‏العَصَارِى، ‏أو‏ ‏حوالين‏ ‏الشوالى،‏

وِسْط‏ ‏ناسْ‏ ‏مُغمى ‏عليها‏ ‏من‏ ‏حلاوة‏ ‏الحلم‏ ‏أَوْ‏ ‏مِنْ‏ ‏ظَبطْ‏ ‏معيارْ‏ ‏المزاج‏. ‏

‏ ‏إٍما‏ ‏تحلم‏ ‏من‏ ‏هنا‏ ‏للصبح‏ ‏أو‏ْ …‏

‏ ‏أَوْ‏ ‏تصير‏ ‏الحلم‏ ‏نفسه‏. ‏

‏(3)‏

ما‏ ‏هو‏ ‏مش‏ ‏ممكن‏ ‏يا‏ ‏عَالَم‏ ‏غير‏ ‏كِدَه‏ْْْ!‏

لَماّ‏ ‏قالو‏ “‏الحلم‏ ‏دُكههْ‏” ‏مستحيل‏ ‏يبقى ‏حقيقه‏ْْ،‏

‏ ‏يبقى ‏لازم‏ ‏إلحقيقة‏ ‏تبقى ‏حلمْ

زى ‏نيجاتيف‏ ‏صورة‏ ‏مش‏ ‏متحَّمضَه‏ْ،‏

حتى ‏لو‏ ‏حمّضتها‏ ‏آهى ‏بَرْضُه‏ ‏صورةْ‏،‏

مش‏ ‏حقيقه

الترعة‏ ‏سابت‏ ‏فى ‏الغيطان

‏(1)‏

والنظره‏ ‏دى ‏رخْرَه‏ ‏عجب‏.‏

ماباشوفشى ‏فيها‏ ‏إلاشئ‏كما‏ ‏الحنان‏. ‏

لا‏ ‏لُهْ‏ ‏شروط‏ ‏ولا‏ ‏سبب‏.‏

وأقول‏ ‏لنفسى ‏يا‏ ‏ترى:‏

هوّا‏ ‏حنان‏ ‏الدنيا‏ ‏كله‏ ‏اتجمّع‏ ‏الليله‏ ‏هنا‏‏؟

عمال‏ ‏بِيْغمُرْنَا‏ ‏كَدِه‏ ‏من‏ ‏غير‏ْْ ‏حِسَابْ‏،‏

كَمَا‏ ‏تِرعَه‏ ‏سابـِتْ‏ ‏فى ‏الغيطان‏ْْ،‏

إللى ‏بطونها‏ ‏اتْشَقََّقِتِْ

‏(2)‏

والمّيهْ‏ ‏بالراحةْ‏ ‏بتطفِى ‏فى ‏”‏الشراقىِ” ‏

مِنْ‏ ‏دُونْ‏ ‏ولا‏َ ‏ساقيهْ‏ ‏تِنوُح‏،‏

ولا‏ ‏قادُوسْ‏ ‏ولا‏ ‏شَادُوف‏ْْ.‏

المية‏ ‏تُغْمُرْ‏ ‏والحَنَانْ‏ ‏بِيْبَشْبِشِ‏ ‏القلب‏ ‏الحَزِيِنْ‏،‏

والقلب‏ ‏إللى ‏مَالُوش‏ ‏حبيبْ‏،‏

والقلب‏ ‏إٍللى ‏من‏ ‏عمايل‏ ‏الناسْ‏ ‏بقى ‏حتِّةْ‏ ‏خشب‏ْْ، ‏

والقلب‏ ‏إٍللى ‏اتمهمطت‏ ‏دقاته‏ ‏أصبح‏ ‏مثل‏ ‏كوره‏ ‏مْن‏ِ ‏الشراب‏،‏

تضربها‏ ‏رجلين‏ ‏العيال‏ ‏طول‏ ‏النهار‏ْْ.‏

وان‏ْْ ‏جت‏ ‏على ‏أْزاز‏ ‏ام‏ ‏هاشم‏ ‏يبقى ‏يوم‏ ‏أزرق‏ ‏وطين‏،‏

يالكوره‏ ‏تتشرمط‏ ‏يا‏ ‏إِمّا‏ ‏ان‏ ‏العيال‏ ‏يتفركشوا‏.‏

حتى ‏إٍذا‏ ‏ازاز‏ْْ “‏ام‏ ‏هاشم‏” ‏ما‏ ‏اتْكَسَرِشْ‏.‏

مش‏ ‏صحت‏ “‏الأسطى ‏إٍمام‏” ‏من‏ ‏غـفْلِتُهْ‏.‏

‏”‏واللَّى ‏يصحى ‏الناس‏ ‏يانَاسْ‏ ‏أكبر‏ ‏غلط‏”! ‏

‏(3)‏

وارجَع‏ْْ ‏أشوف‏ ‏نهر‏ ‏الحنَانْ

ألقاه‏ ‏بيطفى ‏فى ‏الشراقى ‏بْدون‏ “‏أوان‏” ‏

لكين‏ ‏الشراقى ‏مَهْما‏ ‏شَّققْها‏ ‏الجفاف‏؛

الميه‏ ‏راح‏ ‏ترويها‏ ‏صُحْ‏،‏

لكن‏ْْ ‏كمانْ‏ ‏

إن‏ ‏سابت‏ْْ ‏الميّه‏ ‏على ‏العمَّالْ‏ ‏على ‏البطَّالْ‏ ‏حاتغرق‏ ‏أرضنَا‏،‏

حتى ‏لو‏ ‏الأرض‏ ‏شراقى ‏مْـَشَقَّقَهْ‏،‏

ولاّ‏ ‏الزراعة‏ْْ ‏بدونْ‏ ‏أصُولْ‏‏؟

مش‏ ‏لازم‏ ‏الأرض‏ ‏تجف‏ ‏وتتعزق‏؟‏!‏

أو‏ ‏ضَرْبِة‏ِِ ‏المحراتْ‏ ‏تِشُقّ‏ ‏الأرض‏ ‏تقلبِ‏ ‏تبْرِهَا‏‏؟‏!‏

‏…..‏

والنظره‏ ‏إللى ‏بْتُغْمر‏ ‏الكون‏ْْ ‏بالحنانْ‏ ‏من‏ ‏غيِر‏ ‏حِسَاب‏ ‏بتقول‏:‏

‏”‏حَرام‏ْ..، ‏يانَاس‏ ‏حَرام‏ْْ:‏

‏ ‏أرض‏ ‏الشراقى ‏مْشَقَّقَة‏ْْ، ‏جاهزه‏، ‏

‏ ‏بلاش‏ْْ ‏نِجْرح‏ ‏شُعُورْها‏ ‏بالسَّلاَحْ‏…”‏

يا‏ ‏ناس‏ ‏يا‏ ‏هُوه‏: ‏بقى ‏دا‏ ‏كلامْ؟‏ ‏بقى ‏دا‏ ‏حنانْ‏‏؟‏ ‏

‏”‏الزرع‏ ‏لازِم‏ْ ‏يِتْروِىِِ‏”‏؟ ‏أيوه‏ ‏صحيحْ‏،‏

بس‏ ‏كمانْ‏: ‏الَزرِعْ‏ ‏لازم‏ ‏يِتْزَرَع‏ََ ‏أََوَّل‏ْْ،‏

ماذَا‏ ‏وإٍلا‏ ‏البذرة‏ ‏حاتْنَبِّتْ‏ ‏وبسْ‏. ‏

‏(4)‏

يا‏ ‏ست‏ّْ ‏ياصاحْبِة‏ْْ ‏بُحور‏ ‏الحب‏ ‏والخير‏ ‏والحنان‏:‏

إٍوعِى ‏يكون‏ ‏حُبَّك‏ ‏دا‏ ‏خوف‏،‏

‏ ‏إٍوعى ‏يكون‏ ‏حبك‏ ‏دَهُه‏ْْ “‏قِلّـةْ‏ ‏مافيش‏”.‏

إوعى ‏يكون‏ ‏حبك‏ ‏طريقه‏ ‏للهرب‏ ‏من‏ ‏ماسْكه‏ْْ ‏المحْرَاتْ‏، ‏وصُحْيانك‏ ‏بطول‏ ‏الليل‏ ‏لَيِغْرق‏ ‏زرعنا‏. ‏

‏(5)‏

من‏ ‏كُتْر‏ ‏ما‏ ‏انا‏ ‏عطشان‏ ‏بَاخَاف‏ ‏أشرب‏ْْ ‏كَـدِه‏ْ ‏من‏ ‏غير‏ ‏حسابْ‏! ‏

لكن‏ ‏كمانْ‏:‏

مش‏ ‏قادرْ‏ ‏أقول‏ ‏لأَّه‏ ‏وانا‏ ‏نفسى ‏فى ‏ندْعِةْ‏ ‏مَيّهْ‏ ‏من‏ ‏بحر‏ ‏الحنان‏ْْ!‏

يا‏ ‏هلْترى: ‏

‏ ‏أحسن‏ ‏أموت‏ ‏من‏ ‏العطش‏؟

ولا‏ّ ‏أموت‏ ‏من‏ ‏الغَرق‏‏؟‏

فانوس‏ ‏ألوان

‏(1)‏

والنظره‏ ‏دى ‏صادقهْ‏، ‏وْمحتاره‏، ‏وْخايفهْ؛

خايفهْ‏ ‏مِنْ‏ ‏الصَّدق‏ ‏وكُتْر‏ ‏الشّوفْ‏ ‏المُر‏ْْ.‏

خايفه‏ ‏مِنْ‏ ‏بُكَرَه‏ْْ.‏

عمّالَه‏ ‏بتقول‏ْ:‏

‏”‏نفِسى ‏آجى ‏معاكُو‏..‏ حتى ‏ماشيَه‏ْ ‏حافيهْ

بس‏ ‏شوك‏ ‏الأرض‏ ‏بيَخزَّقْ‏ ‏عِنَيّهْ‏.‏

نفِسى ‏اغَمّضْ‏، ‏نفسى ‏أًعـْمَى‏.‏

بس‏ ‏برضُه‏ ‏الشوكْ‏ ‏فِى ‏قَلْبِى،‏

حتى ‏لو‏ ‏قلت‏ ‏الضلام‏ ‏ستر‏ ‏وغطا‏،‏

أبقى ‏شايفه‏ .. ‏إنى ‏عاميه‏”. ‏

‏(2)‏

‏ ‏والشك‏ ‏الشوك‏ ‏بيشكشِك‏ْْ:‏

‏”‏مش‏ ‏يمكن‏ ‏كل‏ ‏كلامكو‏ ‏الصح‏: ‏مش‏ ‏صح‏‏؟

مش‏ ‏يمكن‏ ‏أنا‏ ‏باعملّكوا‏ ‏فخ‏؟

مش‏ ‏يمكن‏ ‏باكْذب‏ْْ.‏

لاجْلَ‏ ‏أهْرَب‏ ‏والعبْ‏..‏؟‏” ‏

‏(3)‏

الناسِ‏ ‏بتْحَاوِل‏ْ ‏تِخْفِى ‏الِكْذب‏،‏

إٍنما‏ ‏صاحْبِتْنا‏ ‏بِتِخْفِى ‏الصِّدْق‏. ‏

والكذب‏ ‏حْبالُه‏ ‏طويلَهْ‏،‏

والصدق‏ ‏مصيبته‏ ‏تقيله‏،‏

‏ ‏خُدْ‏ ‏عندكْ‏:‏

حتة‏ ‏كدْب‏،‏على ‏نبضة‏ ‏صدق‏، ‏على ‏رسمة‏ ‏حب‏،‏

على ‏صرخة‏ ‏هم‏ْْ، ‏على ‏سكتة‏ ‏غمْ‏، ‏على ‏ضحكهْ‏ ‏كإنْ‏..،‏

وتلخبط‏ ‏كل‏ ‏حاجاتها‏ ‏على ‏كل‏ ‏حاجاتها‏، ‏بالقصد‏.‏

وانْ‏ ‏جَهْ‏ ‏وَاحِد‏ ‏شاوِرْ‏ ‏عقله‏ ‏يقرّب‏ْْ:‏

تحرَن‏ ‏وترفَّصْ‏،‏

تضرب‏ ‏تْتِملـَّصْ

وتعاند‏ ‏زى ‏العيَّل‏ ‏لما‏ ‏يزق‏ ‏البزْ‏،‏

‏ ‏مع‏ ‏إٍنه‏ ‏جعانْ‏.‏

وتقول‏ ‏أنا‏ ‏مخَّى ‏مافيش‏ ‏زيُّـه‏،‏

وتدوَّر ‏‏عاللى ‏مافيش‏ ‏زيُّه‏ :‏

وتلاقى: “‏يسقُط‏ ‏شر‏ ‏الناس‏،‏

‏ ‏ويعيش‏ ‏الحب‏”‏

‏ ‏وخلاص‏.‏

‏- ‏إزاى‏؟

‏- ‏مِشْ‏ ‏شغلى‏.‏

وبحور‏ ‏المّر‏ ‏بْتِرْوِى ‏الشوك‏ ِ‏الصبرْ‏.‏

والبحر‏ ‏بعيدْ‏، ‏ومالوش‏ ‏شطآنْ‏.‏

ولا‏ ‏فيش‏ ‏مقداف‏ ‏ولا‏ ‏دفّه‏ْْ،‏

ولا‏ ‏ريّـِسْ‏، ‏ولا‏ ‏بمبوطِى‏. ‏

والطفلة‏ ‏تشقّل‏ ‏فى ‏اللفّة‏ ‏وتقول‏:‏

رمضان‏ ‏اهُو‏ ‏جىْ، ‏وحاقول‏ ‏وَحَوِى،‏

واستَنّى ‏الفجر‏.‏

وليالٍ‏ ‏عشر‏.‏

وراح‏ ‏افتح‏ ‏طاقة‏ ‏القدْرْ‏.‏

وأطَلَّع‏ ‏منها‏ ‏فانوس‏ ‏ألوانْ‏.‏

بس‏ ‏كبير‏ ‏خالِصْ‏.‏

قد‏ ‏الدنيا‏ ‏بحالها‏. ‏

ولاَقِينِى ‏قَاعْدَه‏ْْ ‏فْ‏ ‏وسْط‏ ‏عِيالىِ،‏

وعيالى ‏كـتـار‏، ‏وكـبـار‏.‏

يبقى ‏حلِّيتْهاَ‏ ‏يا‏ ‏حَلُلِّى‏.‏

لا‏ ‏انا‏ ‏سِبْت‏ ‏عْـَيالىِ،‏

ولا‏ ‏سِبْت‏ ‏النَّاسْ‏. ‏

‏(4)‏

وأبص‏ ‏بشك‏ْْ، ‏وأحاول‏ ‏أصدّق‏ْْ.‏

وتبص‏ ‏بعِند‏، ‏وتقول‏ ‏أنا‏ ‏قَدَّك‏ْْ. ‏

والطفل‏ ‏اللى ‏جواىَ ‏يقول‏ “‏أنا‏ ‏مالى، ‏مِش‏ ‏يمكن‏!”‏

والشيخ‏ ‏اللى ‏بَرَّاىَ ‏يقول‏: “‏لا‏ ‏ياعَم‏ْْ، ‏مش‏ ‏ممكن‏”.‏

‏ ‏وتبصْ‏، ‏وأبصْ‏.‏

وأشوفْلَكْ‏ ‏طاقةِ‏ ‏القدر‏ ‏فْ‏ ‏عينها‏، ‏

من‏ ‏غير‏ ‏فوانيس‏، ‏ولا‏ ‏ناس‏.‏

والنور‏ ‏بقى ‏نار‏ ‏بِتْلَهْلِبْ‏. ‏

إنما‏ ‏جواها‏: ‏فيه‏ “‏بكره‏”. ‏أو‏ “‏يمكن‏!”.‏

‏ “… ‏مش‏ ‏يمكن‏!!!‏

البيت‏ ‏المسحور

وعيون‏ ‏عمّالة‏ ‏بتوعدْ‏ ‏من‏ ‏غير‏ ‏وعْـد‏.‏

بِتْشاوِرْ: ‏على ‏باب‏ ‏مكتوب‏ ‏فوق‏ ‏منه‏: ‏سرداب‏ ‏السعد‏، ‏

بوابة‏ ‏تصب‏ ‏فْ‏ ‏بوابةْ‏، ‏

والجنَّى ‏بينفُخْ‏ ‏فى ‏الغابةْ‏،‏

إلبَنُّورةْ‏ ‏قْـدَّام‏ ‏الساحر‏ْْ،‏

والآخِـرْ‏: ‏ما‏ ‏بايِـنْـلُوشْ‏ ‏آخِـرْ‏.‏

يا‏ ‏ترى ‏حانـلاقى ‏قلب‏ ‏نضيف‏ ‏وصغّيـر‏ ‏وبرئ،‏

كما‏ ‏قلب‏ ‏العصفور‏ ‏فى ‏الجنّة‏،‏

ولاّ‏ ‏حانـْلاقىِ ‏نَقَايـَةْ‏ ‏مـِشْمـِشْ‏، ‏مافيهاشْ‏ ‏ريحـْةِ‏ ‏الـّروح‏ْْ.‏

واذا‏ ‏حـَتّـى ‏اتكسرت‏ْْ، ‏مرارِتْهـَا‏ ‏صـَعْـبْ‏‏؟‏ ‏

‏(1)‏

ولقيت‏ ‏فى ‏الأول‏ ‏صورة‏ ‏البومة

بتبصْ‏، ‏وتبحلقْ‏:‏

وتقول‏ ‏جرَى ‏إٍيه‏ْْ‏؟

بتبصـُّولـِى ‏ليهْ‏‏؟

أنا‏ ‏مالِى‏؟

‏ ‏حوَالىّ ‏خراب‏ْْ‏؟

دا‏ ‏خرابـْكُم‏ْْ ‏إٍنتمْ‏.‏

دانا‏ ‏كترَّ‏ ‏خيرى‏.‏

عماله‏ْْ ‏بازَعّق‏ ‏وأقول‏ْْ:‏

‏”‏فيه‏ ‏لسَّه‏ْْ ‏حياة‏ .. ‏حتى ‏فى ‏خرابهْ‏”. ‏

تكونوش‏ ‏عايزينْهَا‏;‏

تِخْرَب‏ ‏فى ‏السر‏ْْ‏؟

وِأقَرَّبْ‏ ‏أكتر‏ ‏مالصَّوره‏ْْ،‏

وأبص‏ ‏ف‏ْْ ‏عين‏ ‏البومه‏.‏

واستغرَب‏ْْ! ‏دى ‏عيونها‏ ‏إزاز‏.‏

عاملين‏ ‏كده‏ ‏ليه؟

حسِّس‏، ‏جرِّب‏، ‏يمكن‏ْْ،‏

وألاقى ‏العين‏ ‏مش‏ ‏عين‏،‏

‏ ‏دِى ‏زْرَار‏ْْ،‏

‏ ‏وأجرّب‏ ‏أزق‏ُّّ. ‏تتحرك‏ ‏كُـلِّ‏ ‏الصوره‏،‏

والباب‏ ‏التانى ‏يْبان‏:‏

‏(2)‏

الشيخ‏ ‏قاعدْ‏ ‏وِشُّهْ‏ ‏منوّرْ‏،‏

‏ ‏مركون‏ ‏على ‏عصا‏ ‏بيفكر‏.‏

وعنيه‏ ‏بتشع‏ ‏الحكمة‏ْْ.‏

‏ ‏دا‏ ‏شبـهْ‏ ‏سيدنا‏ ‏سليمان‏ ‏

وعيالْ‏ ‏لاِيّامْ‏ ‏دِى ‏غـَلاَبـَهْ‏، ‏

لافى ‏عَـصـَا‏ ‏تـرِْْحَـمْـهُم‏ْْ ‏ولا‏ ‏حـِكْمَة‏،‏

‏ ‏مـِن‏ ‏مـَسَّ‏ ‏الجـَان‏ْْ ‏

والجان‏ْ ‏أيَّامْنَا‏، ‏لابسين‏ ‏جلد‏ ‏الإنسانْ‏. ‏

ولا‏ ‏عاد‏ْْ ‏بـِيْهم‏ ‏الواحد‏ْْ ‏منهم‏ ‏سورة‏ “‏الكرسى‏”، ‏

‏ ‏ولا‏ ‏سورة‏ “‏الناسْ‏”.‏

والحكمة‏ْْ ‏مـَا‏ ‏مَـاتـِتْ‏ ‏مـِنْ‏ ‏مُدَّه‏ْْ.‏

ما‏ ‏فاضلشى ‏إلا‏ ‏الحكمة‏ ‏الموضه‏ْْ،‏

تِلقَاهَا‏ ‏مَلْفُوفهْ‏، ‏

حوالين‏ ‏حِتَّة‏ْ ‏شكولاتهْ‏، ‏جوّا‏ ‏الصالونات‏.‏

‏- ‏إٍلحقنا‏ ‏يا‏ ‏عمّى ‏الشيخ‏ ‏شُفْـنَا‏ .‏

‏ – “‏أَلحقكو‏ ‏ازاىْ؟‏ ‏

انت‏ ‏اهبل‏‏ْ؟‏ ‏ولا‏ّّ ‏بْـتـِسـتهِبلْ؟‏ ‏دَانـَا‏ ‏صورهْ‏”. ‏

وأَبُص‏ ‏كويسْ‏.‏

‏”‏دى ‏النملة‏ ‏بتزحف‏ ‏فى ‏بياضها‏”.‏

وعيون‏ ‏الحكمة‏ ‏الصابرة‏ ‏الغرقانة‏ ‏فْ‏ ‏بحر‏ ‏آلام‏ ‏الناس‏،‏

تستنجد‏ ‏بىَّ:‏

‏- ‏إعمل‏ ‏معروف‏ ‏شيل‏ ‏النملة‏ ‏دى ‏بتقرصنى،‏

دَانَا‏ ‏صوره‏ْْ، ‏دَانـَـا‏ ‏ميِّـتْ‏،‏

وعَصاتى ‏السوسْ‏ ‏بهدلها‏،‏

حانْكِفىِ ‏عـَلـَى ‏وِشِّى ‏تَو‏ْ ‏مَا‏ ‏تبقى ‏دِقـِيقْ‏،‏

والكل‏ ‏حايفرح‏.‏

‏ “‏دقِّـى ‏يا‏ ‏مزيكا‏ ،‏

‏ ‏شمِّمنا‏ ‏يا‏ ‏ويكا‏”.‏

‏ “‏إعمل‏ ‏معروف‏ ‏شيل‏ ‏النملة‏” .‏

وِأَحاول‏ ‏اشيِلها‏،‏

أًتاريها‏ ‏التانية‏ ‏زرار‏،‏

والباب‏ ‏المسحوْر‏ ‏بـِيْــزَيـَّقْ‏. ‏

‏(3)‏

هوّا‏ ‏انْتِ‏؟

بالبسمة‏ ‏الهاديهْ‏ ‏الناديةْ‏،‏

والعين‏ ‏اللى ‏بْتجرِى ‏وراكْ‏ ‏بِحنانْهاَ‏،‏

‏ ‏وْبتـنِـْدهـَلـَك‏ْْ ‏ماطْرحْ‏ ‏ماتْـرُوحْ‏.‏

هوّا‏ ‏انتِ‏؟‏ ‏موناليزا‏ ‏الطاهرة‏ ‏الفاجرة‏‏؟‏ ‏

الواحد‏ ‏عايز‏ ‏إِيه‏ ‏غير‏ ‏بسمة‏ ‏حُبْ‏، ‏وِحنَان‏ْْ،‏

والصدق‏ ‏الدافىِ ‏وْكُلَّ‏ ‏الطيبَهْ‏ ‏يـْـلِـفــُّـونى،‏

وكإن‏ ‏الشر‏ ‏عمرُه‏ ‏ما‏ ‏كان‏.‏

وكإن‏ ‏الدنيا‏ ‏أمان‏ ‏فى ‏إيمان‏،‏

وكإِن‏ ‏البسمه‏ْْ ‏الصادقة‏ ‏تْدَوِّبْ‏ ‏أيها‏ ‏حقد‏، ‏وأيـُّـهَا‏ ‏خوف‏. ‏

‏….‏

جرى ‏إيه‏؟‏ ‏الواحد‏ ‏كان‏ ‏حايصدق‏، ‏وكإن‏ ‏الصورهْْ‏ ‏حقيقـَهْ؟

يا‏ ‏أخينا‏: ‏

مين‏ ‏المسئول‏ ‏عن‏ ‏بعضيـنَا‏ ‏؟

عن‏ ‏أكل‏ ‏العيشْ؟‏ ‏

عن‏ ‏قتل‏ ‏الغدر؟

عن‏ ‏طفل‏ ‏عايزْ‏ ‏يِتَربَّى ‏وِسْط‏ ‏المْكَنِ‏، ‏القِرْشْ‏ ‏الدَّوْشَه‏ ‏الدَّمْ‏؟

عن‏ ‏جوع‏ ‏الناس‏‏ْ؟‏ ‏

عن‏ ‏بيع‏ ‏الشرف‏ ‏الأَمل‏ ‏اْلبُكْرَه‏: ‏امبارح‏ْْ‏؟

وأبصّ‏ ‏لْهَــا‏ ‏تانى ‏واقول‏:‏

بالذمه‏ ‏بتضحكى ‏على ‏إيه‏ْْ؟

دى ‏البسمة‏ْْ ‏الحلوة‏ْْ ‏الرايقة‏ْْ ‏المليانـَهْ‏ ‏حنانْ‏ .. ‏وخلاصْ‏،‏

‏ ‏يمكن‏ ‏تبقى ‏مصيبه‏ ‏الأيام‏ ‏دِى!

حا‏ ‏تخلِّى ‏الواحد‏ ‏يتهيأ‏ ‏لـُه‏ ‏إٍن‏ ‏الدنيا‏ ‏بخير‏، ‏وينْامْ‏، ‏

يحلم‏ ‏بالجنه‏ْْ…،‏

وِخلِاَص‏ْْ!‏

وعشان‏ ‏أبـْعـد‏ِْْ ‏تأثيرها‏:‏

قهقهت‏ ‏كما‏ ‏بْـتُـوع‏ ‏الحـتِِّــهْ‏،‏

فى ‏المُــولـدِْ‏.‏

بصِّيتْ‏ ‏لـلصـُّورَهْ‏،‏

طَلَّعتِ‏ ‏لـْسـَانـِى:‏

تكشيره‏ْ ‏امّال‏ ..! .. ‏كـدَِهـُه‏ْْ!‏

‏ ‏تبويزه‏ ‏امّال‏ ..! .. ‏ كـدَِهـُه‏!”‏

وتغيظنى ‏ولا‏ ‏تـبـوزش‏. ‏

وأنا‏ ‏أعمل‏ ‏عقلى ‏بعـقلـيـها‏ ‏من‏ ‏كـتر‏ ‏الغـيظ‏، ‏

‏ “‏بـلا‏ ‏نيلة‏ ‏بتضحكى ‏على ‏إيه‏ ‏؟‏”‏

وأحاول‏ ‏اشوه‏ ‏ضحكتها‏، ‏وأغطيها‏، ‏

‏ ‏يا‏ ‏خرابى !!‏

الصوره‏ ‏دى ‏رخره‏ ‏بتتحرك‏، ‏

وبيفتح‏ ‏باب‏:‏

‏(4)‏

الشاب‏ ‏وسيم‏ ‏وحليوه‏ .. ‏واقف‏ ‏مـنـطور‏،‏

‏ ‏والوش‏ ‏بريء‏ ‏ربـانـي‏.‏مافيهوش‏ ‏ريحة‏ ‏التعبير‏،‏

‏ ‏واسمه‏ “‏دوريان‏” ‏

هوا‏ ‏انت‏ ‏الصوره‏ ‏اياها؟

ودا‏ ‏صاحبك‏ ‏إللى ‏اتمنى ‏ف‏ ‏يوم‏ ‏يخدعنا‏ ‏

‏ ‏ما‏ ‏يبانـشـى ‏عليه‏ ‏بصمات‏ ‏السن‏،‏

ولا‏ ‏خـتم‏ ‏الشـر‏، ‏ولا‏ ‏صـوت‏ ‏لـضمـير‏.‏

وان‏ ‏كان‏ ‏لازم‏ ‏تتسجل‏ ‏كل‏ ‏عمايـلـه‏:‏

راح‏ ‏عامل‏ ‏صورة‏ ‏يبان‏ ‏فيها‏ ‏التغيير‏.‏

وكإنها‏ ‏صـورة‏ ‏الحــق‏ ‏الجـوانـى ‏الـبـشع‏ ‏العـريـان‏”. ‏

إنما‏ ‏دى ‏الصورة‏ ‏هنا‏ ‏مايعه‏ ‏؟‏.‏

ما‏ ‏يكونشى ‏جواها‏ ‏البشــعه؟

أقلـبـها‏:‏

يظهر‏ ‏لى ‏الباب‏ ‏الأخراني‏.‏

دا‏ ‏مفيش‏ ‏ورا‏ ‏آخر‏ ‏باب‏، ‏ولا‏ ‏أوده‏ ‏ولا‏ ‏بواب‏!!‏

 (5)‏

والاقيلك‏ ‏بحر‏ ‏التيه‏، ‏من‏ ‏تحت‏ ‏البحر‏ ‏الميت‏،‏

والطفلة‏ ‏الغلبانة‏ ‏بتبكى، ‏ولا‏ ‏حد‏ ‏شايـفــها‏ .‏

والميه‏ ‏مية‏ ‏نار‏، ‏والجلد‏ ‏صدف‏ ‏ومحار‏،‏

لا‏ ‏هى ‏قادره‏ ‏تصرخ‏، ‏ولا‏ ‏راضية‏ ‏تموت‏. ‏

يا‏ ‏ترى ‏يا‏ ‏جماعه‏ ‏الطفله‏ ‏دهه‏ “‏صورة‏، ‏صورة‏” ‏دوريان؟

‏ ‏ولا‏ ‏أنا‏ ‏غلطان‏ ‏؟‏ ‏

أنا‏ ‏نفسى ‏أطلع‏ ‏غلطان‏،‏

أحسن‏ ‏ما‏ ‏اشوف‏:‏

طفل‏ ‏بيتشوه‏، ‏

من‏ ‏كتر‏ ‏الخوف‏،‏

وسط‏ ‏العميان‏

الـزيـر

‏(1)‏

وعيونه‏ ‏الرايقه‏ ‏الهاديه‏،‏

قال‏ ‏إيه‏ ‏؟‏! ‏بتطمن‏ ‏؟‏! !‏

بس‏ ‏أنا‏ ‏مش‏ ‏قادر‏ ‏اتطمن‏،‏

أصله‏ ‏بعيد‏ ‏عن‏ ‏بعضه‏ ‏قوى !! ‏

شايف‏ ‏حاجـتـين‏ ‏بقليله‏ :‏

إشى ‏جوه‏ ‏قـوى .. ‏قـوى ‏خـالـص‏،‏

واشى ‏بـره‏ ‏قوى .. ‏قوى ‏خـالـص‏،‏

والهـو‏ ‏بنـاتهـــم‏ ‏بيخوف‏.‏

‏(2)‏

نظراته‏ ‏تمــــــــــد‏.‏

وســـكاتــه‏ ‏يـخـض‏،‏

وحســــابـــه‏ ‏يـعـــد‏ .‏

ويبقــلـل‏ ‏لما‏ ‏بيضحك‏،‏

وبيـضحك‏ ‏لما‏ ‏بـيـسكـت‏،‏

وبـيـسكت‏ ‏لـمــا‏ ‏بـيـحس‏ .‏

راكن‏ ‏على ‏سور‏ ‏التراسينه‏،‏

كما‏ ‏زير‏ ‏فـخـار‏ ‏شـكـلـه‏ ‏مـزوق‏.‏

والعطشان‏ ‏مـنا‏ ‏يروح‏ ‏جنبه‏،‏

يمكن‏ ‏يشرب‏ .‏

‏(3)‏

وارجع‏ ‏وأشك‏ ‏ف‏ ‏تسهيمتـــه‏:‏

‏ ‏ما‏ ‏يكونشى ‏الزير‏ ‏دا‏ ‏منحس‏؟

ولا‏ ‏هوا‏ ‏يـلطشه‏ ‏ولا‏ ‏يـبــرد‏،‏

ولا‏ ‏بيطرى ‏عالقـــلب‏. ‏

مانا‏ ‏كل‏ ‏ما‏ ‏اجرب‏ ‏أميـله‏ ‏حبـه‏ ‏بـيـكـركر‏، ‏ويـبـقـلـل‏،‏

والميه‏ ‏لما‏ ‏بتنزل‏ – ‏إذا‏ ‏نزلت‏ – ‏بـتـطـرطـش‏،‏

وتغرق‏ ‏وشى ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏تـوصـل‏ ‏زورى،‏

إذا‏ ‏وصـلـت‏ ‏خـالـص‏ . ‏

‏(4)‏

وأحاول‏ ‏أخــرم‏ ‏حــلــقـه‏،‏

أو‏ ‏اصـنـفـر‏ ‏جلده‏. ‏

وصاحبنا‏ ‏يـزرجن‏ ‏ويقوللى:‏

‏”‏أنا‏ ‏حا‏ ‏تصنفر‏ ‏من‏ ‏جوه‏”. ‏

ينفخ‏ ‏نـفـسه‏ ‏ويـبـعـجـر‏،‏

وأخاف‏ ‏يـتـفـجر‏.‏

(5)‏

وأبحـلـق‏ ‏جوا‏ ‏عنيه‏:‏

يتهيأ‏ ‏لى ‏الهو‏ ‏بيصغر‏،‏

ويقـرب‏ ‏حـبـه‏ ‏مـن‏ ‏نـفسـه

ويقـرب‏ ‏بعضـه‏ ‏عـلى ‏بـعـضه‏ ‏

واسمع‏ ‏لـك‏ ‏قرش‏ ‏سـنـانـه‏،‏

وعنيه‏ ‏بتـطـق‏ ‏شرار‏،‏

وصداغه‏ ‏بتنفخ‏ ‏نار‏.‏

‏(6)‏

لا‏ ‏يا‏ ‏عم‏، ‏الطـيب‏ ‏أحـسـن‏.‏

مالناش‏ ‏غير‏ ‏إننا‏ ‏نمـشـى، ‏ونمـشـى، ‏ونمـشـي‏.‏

وما‏ ‏دام‏ ‏ما‏ ‏احناش‏ ‏حا‏ ‏نبطـل‏،‏

يبقى ‏لم‏ ‏بد‏ ‏حانوصل‏. ‏

يا‏ ‏حلاوة‏ ‏المشى ‏الجد

حتى ‏لو‏ ‏مـعـناش‏ ‏حد‏

دراكيولا

‏(1)‏

وعيون‏ ‏جوا‏ ‏عيون‏ ‏بتقول‏:‏

‏”‏حاسب‏ ‏عندك‏”! . ‏

إوعى ‏كـمنك‏ ‏عطشان‏ ‏تعمى ‏وتاخد‏ ‏منى،‏

أنا‏ ‏مــش‏ ‏عندى ‏إلا‏ ‏الموت‏.‏

باشترى ‏بيه‏ ‏الناس‏ ‏وباسميه‏ “‏حب‏”.‏

والناس‏ ‏عايزه‏ ‏تحب‏ ‏تحب‏ ‏تموت‏،‏

أيوه‏ ‏تموت‏،‏

جوا‏ ‏بطن‏ ‏الحوت‏ ‏

والبوسة‏ ‏بتشلب‏ ‏دم‏، ‏

والحضن‏ ‏مغاره‏ ‏ملانه‏ ‏البنج‏ ‏السحر‏ ‏السم‏.‏

‏ ‏وبــدال‏ ‏ما‏ ‏الزهره‏ ‏الطفله‏ ‏تنبت‏ ‏جوه‏ ‏الورده‏ ‏القلب‏،‏

بنبيع‏ ‏بعضينا‏ ‏لبعـــض‏، ‏والقبض‏ ‏عدم‏ .‏

ولا‏ ‏فيش‏ ‏معجزه‏ ‏حا‏ ‏تطـلع‏ ‏يونس‏ ‏زى ‏زمان‏،‏

ولا‏ ‏فيش‏ ‏برهان‏،‏

نكــروا‏ ‏الرحمان‏. ‏

‏(2)‏

لسه‏ ‏عيونها‏ ‏بتقول‏:‏

إوعـــك‏ ‏منى ..!‏

‏… ‏لو‏ ‏بتحب‏ ‏صحيح‏ ‏ما‏ ‏تصحصح‏.‏

لو‏ ‏تتأمل‏ ‏حبه‏ ‏حا‏ ‏تعرف‏،‏

لو‏ ‏ماتخافش‏ ‏الموت‏ ‏حاتشوفنى ‏إنى ‏الموت‏،‏

وبامص‏ ‏الدم‏ .‏

لكن‏ ‏الدم‏ ‏المالح‏ ‏ينزل‏ ‏يهــرى ‏ف‏ ‏جوفى،‏

ويخلــينى ‏أعطش‏ ‏أكتر‏.‏

ولا‏ ‏يروينى ‏إلا‏ ‏الدم‏.‏

ولا‏ ‏يروينى ‏الدم‏.‏

ولا‏ ‏يروينى ‏إلا‏ ‏أشوفك‏ ‏ميت‏ ‏زيي‏.‏

وارمى ‏مصاصتك‏ ،‏

وأرجع‏ ‏أشكى ‏وأبكى ‏وأحكى، ‏

‏”‏نفس‏ ‏القصـــة‏”.‏

‏(3)‏

لو‏ ‏ماتخافشى ‏الموت‏: ‏موتنى،‏

موت‏ ‏موتى،‏

لو‏ ‏بتحب‏ ‏الدنيا‏ ‏صحيح‏، ‏إوعى ‏تسيبنى ‏لنفسي‏.‏

‏(4)‏

بس‏ ‏الموت‏ ‏جواك‏ ‏بيقولى: ‏إوعك‏ ‏تصحى .‏

(5)‏

أيوه‏ ‏صحيح‏ ‏أنا‏ ‏جيتكو‏ ‏لوحدى !‏

جيتكم‏ ‏ليه‏ ‏؟

أخفى ‏جريمتى؟

جيت‏ ‏أتعلم‏: ‏لما‏ ‏أمص‏ ‏الدم‏ ‏ما‏ ‏بانـشى؟

ما‏ ‏يطرطــشى؟

جيتكو‏ ‏أموت‏ ‏وسطيكـم‏ ‏يعني؟

واسمى ‏باحاول‏؟

ولا‏ ‏بيـنـشى؟‏ ‏

‏(6)‏

إنما‏ ‏باظت‏ ‏منى ‏اللعبه‏، ‏

ولا‏ ‏كنت‏ ‏اعرف‏.‏

ولا‏ ‏كنت‏ ‏اعرف‏ ‏إن‏ ‏الناس‏ ‏الحلوه‏ ‏كتار‏. ‏

ولا‏ ‏كنت‏ ‏اعرف‏ ‏إن‏ ‏صباع‏ ‏الرجل‏ ‏الحى،‏

أقوى ‏كتير‏ ‏من‏ ‏مليون‏ ‏ميت‏. ‏

آه‏ ‏ياخساره‏ ‏فقستوا‏ ‏اللعبه‏.‏

وانا‏ ‏فرحانه‏،‏

وخايفه‏،‏

وعايزه‏،‏

ورافضه‏،‏

نوركم‏ ‏جامد‏ ‏يعمى ‏عـنيه‏.‏

‏ ‏زى ‏فراشه‏ ‏تحب‏ ‏النور‏،‏

تجرى ‏عليه‏، ‏وتحوم‏ ‏حواليه

وتموت‏ ‏فيه‏،‏

ترقص‏ ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏تطلع‏ ‏روحها‏،‏

‏”‏آه‏ ‏يا‏ ‏حلاوه‏ ‏النور‏ ‏موتني‏” ‏

‏….‏

هوا‏ ‏النور‏ ‏بيموت‏ ‏برضه‏ ‏إلا‏ ‏الضلمه‏ ‏؟‏ ‏

بعدها‏ ‏نور‏ ‏الفجر‏ ‏بيشرق‏ ‏من‏ ‏جواي‏.‏

‏(7)‏

بس‏ ‏انا‏ ‏خايفة

‏ ‏أصلى ‏ضعيفة‏، ‏وطفلة‏ ‏لـوحدى، ‏وباحبى ‏ف‏ ‏حجر‏ ‏الناس‏ ‏واتلخبط‏.‏

لأ‏، ‏حاستني‏..، ‏لأ‏ ‏مش‏ ‏طالـعـة‏ .‏

خايفه‏ ‏لـدكـهـه‏ ‏تمثل‏ ‏دورى:‏

تختفى ‏تحت‏ ‏الجلد‏، ‏أو‏ ‏ورا‏ ‏ضحكة‏،‏

أو‏ ‏تتصرف‏ ‏زى ‏الناصحة‏ ،‏

‏ ‏تعرض‏ ‏فكره‏، ‏

يمكن‏ ‏تنسوا‏. ‏

وانت‏ ‏تعوزها‏ ‏تانى ‏فى ‏السر‏.‏

 (8)‏

دكــهه‏ ‏التانية‏ ‏الوغدة‏ ‏تقول‏:‏

بكره‏ ‏حا‏ ‏تحتاج‏ ‏موتى ‏يا‏ ‏موت‏، ‏ونموت‏ ‏جمعا‏.‏

بكره‏ ‏حاتحتاج‏ ‏تخفى ‏جريمـتـك‏، ‏جوا‏ ‏جريمتى،‏

بكره‏ ‏بتاع‏ ‏الناس‏ ‏بينور‏.‏

بكره‏ ‏بتاعى ‏وحش‏ ‏يعور‏،‏

آه‏ ‏فين‏ ‏بكره‏، ‏آه‏ ‏من‏ ‏بكره‏.‏

‏(9)‏

ترجع‏ ‏برضه‏ ‏الطفلة‏ ‏تعافر‏، ‏وبتستنجد‏: ‏

شمس‏ ‏الحق‏ ‏اللى ‏فى ‏عنيكم‏ ‏تقتل‏ ‏ليلى ‏اللى ‏اسمه‏ ‏بكره‏، ‏

ليل‏ ‏اللعبة‏ ‏الضلمة‏ ‏التانية‏، ‏ليل‏ ‏السرقة‏ ‏الوسخه‏ ‏العامية‏.‏

ليل‏ ‏الوغد‏ ‏يموت‏ ‏روحى، ‏وروحك‏ ‏فيه‏.‏

وغد‏ ‏الطمع‏ ‏الخوف‏ ‏الهرب‏ ‏الكلبشة‏ ‏فينا‏، ‏

حاكم‏ ‏الخوف‏ ‏عايز‏ ‏يسحبنا‏ ‏بـعـيد‏ ‏وحدينا‏.‏

‏(10)‏

‏ ‏بس‏ ‏التانية‏ ‏الناصحة‏ ‏كهينة‏ ‏وعارفه‏ ‏طريقها‏:‏

واقـفه‏ ‏تعايـره‏:‏

إوعى ‏تلومني‏. ‏إنت‏ ‏عايـزنى ‏كده‏.‏

تقتل‏ ‏روحك‏ ‏وبتتمسكن‏، ‏وتقول‏ ‏حاسبي؟

‏ ‏هوا‏ ‏انا‏ ‏ممكن‏ ‏أقتل‏ ‏إلا‏ ‏اللى ‏اختار‏ ‏قتله‏ ‏؟

تبقى ‏جريمة‏ ‏عاملها‏ ‏اتنين‏.‏

كل‏ ‏جريمة‏ ‏عاملها‏ ‏اتنين‏.‏

ذنب‏ ‏المقتول‏ ‏زى ‏القاتل‏، ‏أصله‏ ‏استسلم‏. ‏

وانا‏ ‏حذرته‏ ‏وقلتله‏ ‏حاسب‏.‏

إوعك‏ ‏تعمي‏.‏

إوعى ‏لاموتك‏ ‏يحـليلى ‏موتي‏.‏

أنا‏ ‏نبـهتك‏ .. ‏إوعك‏ ‏تنسي‏. ‏

لو‏ ‏مالاقيش‏ ‏الموت‏ ‏حوالى، ‏حاموت‏ ‏موتي‏. ‏

لكن‏ ‏الطفله‏ ‏عفية‏ ‏وصاحية‏، ‏تضرب‏ ‏تقلب‏، ‏وبتتنطط‏:‏

‏- ‏أنا‏ ‏صاحيالك‏،‏

إنتى ‏تموتى ‏تروحى ‏ف‏ ‏داهيه‏، ‏أنا‏ ‏ماباموتشي‏. ‏

أنا‏ ‏باستنى ‏اللحظة‏ ‏بتاعتى، ‏علشان‏ ‏أطلع‏.‏

أنا‏ ‏جايباكى ‏هنا‏ ‏برجليكى .. ‏علشان‏ ‏أشبع‏.‏

من‏ ‏ورا‏ ‏ضهرك‏ .‏

بعد‏ ‏شويه‏ ‏أجرى ‏وابرطع‏.‏

غصبن‏ ‏عنك‏ .‏

‏ ‏غصبن‏ ‏عنه‏. ‏

أنا‏ ‏طول‏ ‏عمرى ‏واقفه‏ ‏استـنى ‏اللحظه‏ ‏دهيه‏:‏

لحظة‏ ‏كل‏ ‏شواهد‏ ‏القبر‏ ‏تزرع‏ ‏خضره‏.‏

لحظة‏ ‏كل‏ ‏الناس‏ ‏الحـلـوه‏ ‏تموت‏ ‏موتي‏.‏

لحظة‏ ‏طفله‏ ‏صغيره‏ ‏ثايره‏، ‏تقدر‏ ‏تقتل‏.‏

تقتل‏ ‏وحش‏ ‏يمص‏ ‏الدم‏.‏

لحظة‏ ‏لما‏ ‏الله‏ ‏سبحانه‏ ‏يرضى ‏على:‏

‏”‏أحلف‏، ‏يحصـل‏ .‏

أصلــه‏ ‏وعـدنـى ،‏

‏ ‏وانا‏ ‏صدقتــه‏.‏

يـاترى

‏(1)‏

أنا‏ ‏مانسيتكيش‏.‏

أنا‏ ‏خليتك‏ ‏للآخر‏.‏

‏(2)‏

أصل‏ ‏عيونها‏ ‏صعب‏.‏

أصلها‏ ‏يا‏ ‏خوانا‏ ‏ساعات‏ ‏وساعات‏.‏

ساعه‏ ‏تعرف‏ ‏سر‏ ‏الدنيا‏ ‏ف‏ ‏كنكة‏ ‏قهوه‏.‏

وساعـــة‏ ‏ما‏ ‏تخاف‏، ‏تعمى ‏وتموت‏.‏

والعدسة‏ ‏بتاعتى ‏اللى ‏بتكبر‏،‏

تيجى ‏لحديها‏ ‏وتصغر‏،‏

وتدغوش‏. ‏

إشمعنى ‏؟

إكمنى ‏باشوفها‏ ‏لنفسى، ‏مش‏ ‏ليها‏، ‏

لأ‏ ‏والأدهى:‏

مش‏ ‏بس‏ ‏باشوفها‏ ‏زى ‏ما‏ ‏عايز‏.‏

دى ‏بتبقى ‏تمام‏ ‏زى ‏الشوفان‏: ‏

‏(3)‏

لو‏ ‏اشوفها‏ ‏تخاف‏، ‏أتلخبط‏.‏

إكمنى ‏نفسى ‏أخاف‏ ‏على ‏حس‏ ‏راحتها‏.‏

حضرتـها‏ ‏تخبى ‏خــوفها‏،‏

وتخاف‏ ‏مالــخوف‏. ‏

‏(4)‏

واذا‏ ‏شفت‏ ‏عيونها‏ ‏تبص‏ ‏بصدق‏ ‏جواى،‏

أتـــهــــز‏.‏

علشان‏ ‏راح‏ ‏تعرف‏ ‏ضعفي‏;‏

راح‏ ‏تتصعب‏، ‏أو‏ ‏تـتـفرج‏ !‏

ودا‏ ‏يبقى ‏لزومه‏ ‏إيه‏ ‏؟‏ ‏

على ‏طول‏ ‏أرفض‏ ‏شوفانها‏.‏

بعديها‏:‏

تعمى ‏بنواضيرها‏ ‏

‏(5)‏

‏ ‏وانا‏ ‏أعمل‏ ‏إيه‏ ‏؟

أنا‏ ‏قلت‏ ‏أشوفها‏ ‏ف‏ ‏عين‏ ‏الناس‏.‏

وأتارى ‏الناس‏ ‏بتشوفها‏ ‏بعيونى، ‏

‏ ‏يا‏ ‏خبر‏ !!‏

واقعد‏ ‏فى ‏الآخر‏ ‏واحتار‏:‏

وأبص‏ ‏ف‏ ‏عينها‏ ‏من‏ ‏تانى:‏

يا‏ ‏ترى ‏دا‏ ‏الخير‏ ‏اللى ‏يطمن؟

يا‏ ‏ترى ‏دالخوف‏ ‏اللى ‏يجنن؟

يا‏ ‏ترى ‏ده‏ ‏الحب‏ ‏اللى ‏يونـون؟‏ ‏

يا‏ ‏ترى ..!! !!!‏

المعلـم

‏(1)‏

طب‏ ‏والمعلم‏‏؟

له‏ ‏عيون‏ ‏كما‏ ‏العيون‏‏؟

بتقول‏ ‏كلام‏ ‏هوا‏ ‏الكلام‏؟

ولا‏ ‏كلام‏ ‏غير‏ ‏الكلام‏؟‏ ‏

‏(2)‏

شيخ‏ ‏الطريقة‏ ‏قاعد‏ ‏لى ‏كما‏ ‏قاضى ‏الزمان‏.‏

بيقسم‏ ‏الأرزاق‏ ‏ويمنح‏ ‏صك‏ ‏غفران‏ ‏الذنوب‏،‏

وكإن‏ ‏مشكلة‏ ‏الوجـود‏،‏

‏ ‏ما‏ ‏لهاش‏ ‏وجود‏،‏

‏ ‏إلا‏ ‏حداه‏. ‏

عامل‏ ‏سبيل‏ ‏إسمه‏ “‏الحياه‏” :‏

‏”‏قال‏ ‏دا‏ ‏يعيش‏ ،‏

ودى ‏تموت‏، ‏

ودا‏ ‏مالوش‏ ‏الا‏ ‏كده‏”.‏

قاعد‏ ‏يصنف‏ ‏فى ‏البشر‏ ‏حسب‏ ‏المزاج‏: ‏

‏ “‏لازم‏ ‏تـعــدى ‏عالصراط‏”‏

‏ ‏واللى ‏بيشبه‏ ‏حضرته‏ ‏يديه‏ ‏قيراط‏:‏

‏ ‏فى ‏جنته‏ ،‏

واللى ‏يخالف‏ ‏هوه‏ ‏حر‏.‏

‏ ‏يكتب‏ ‏على ‏قبره‏ ‏ماشاء‏:‏

ميت‏ ‏صحيح‏.‏

لكنه‏ ‏حر‏ ‏ف‏ ‏تربته‏. ‏

‏ ‏وان‏ ‏قلنا‏ ‏ليه‏ ‏ياعمنا‏ ‏؟

بيقول‏ ‏كما‏ ‏قاضى ‏الزمان‏:‏

ماقدرشى ‏يمشى ‏عالصراط‏، ‏ويكون‏ “‏كـمـثـلي‏”.‏

ونقوله‏: ‏مثلك‏ ‏يعنى ‏إيه‏ ‏؟‏ ‏

يتخض‏ ‏ويبان‏ ‏فى ‏عيـنيه‏،‏

ســــؤالات‏ ‏كثير‏:‏

‏ ‏بتقول‏ ‏عـيـنيه‏:‏

 (3)

‏ ‏يا‏ ‏هلترى ‏عمال‏ ‏باشوف‏ ‏الناس‏ ‏عشان‏ ‏أهرب

‏ ‏ما‏ ‏شوفشى ‏مين‏ ‏أنا‏ ‏؟‏ ‏

ولا‏ ‏باشوفنى ‏الناس‏ ‏؟‏ ‏؟

نفسى ‏أشوفنى ‏من‏ ‏بعيد

من‏ ‏تحت‏ ‏جلدي‏. ‏

من‏ ‏وسط‏ ‏قضبان‏ ‏الحديد‏. ‏

من‏ ‏غير‏ ‏كلام‏ ‏ولا‏ ‏سلام‏.‏

أقلب‏ ‏عيونى ‏ولا‏ ‏ابص‏ ‏فى ‏المرايه‏ ‏؟‏ ‏

‏…‏

‏ ‏أنا‏ ‏لو‏ ‏أبص‏ ‏فى ‏المرايه‏ ‏حاشوف‏ “‏خيال‏”.‏

إيده‏ ‏اليمين‏ ‏إيدى ‏الشمال‏.‏

واقف‏ ‏بعيد‏ ‏ورا‏ ‏الإزاز‏. ‏

واجى ‏أقرب‏ ‏للمراية‏ ‏التقى ‏برد‏ ‏الجماد‏. ‏

وشى ‏يبطط‏، ‏والنفس‏ ‏بيغطـى ‏تقاسيمه‏ ‏كما‏ ‏جبل‏ ‏السحاب

‏ ‏قدام‏ ‏قمر‏ ‏مظلم‏ ‏حزين‏. ‏

واما‏ ‏قلبت‏ ‏عيونى ‏جوه‏ ‏عميت‏.‏

وحاولت‏ ‏ابص‏.‏

حاولت‏ ‏اقرا‏ ‏فى ‏الضلام

مالقيت‏ ‏كلام‏. ‏

ورجعت‏ ‏أبصـلـكم‏ ‏هناك‏، ‏فى ‏عيونكم‏ ‏انتم‏ .‏

أنا‏ ‏أبقى ‏مين‏ ‏؟

وألاقى ‏صورتى ‏زى ‏ما‏ ‏انتم‏ ‏محتاجين‏: ‏

‏ ‏اللى ‏شايفنى ‏كما‏ ‏النبى، ‏

واللى ‏شايفنى ‏ربـنـا‏، ‏

واللى ‏شايفنى ‏واد‏ ‏برم‏،‏

واللى ‏شايفنى ‏قفل‏ ‏ومتربس‏ ‏حزين‏، ‏

واللى ‏شايفنى ‏حرامى ‏أصلى ‏معـتـبـر‏، ‏

يمكن‏ ‏أكون‏ ‏أنا‏ ‏كل‏ ‏ده‏.‏

‏ ‏لكنى ‏أبدا‏ ‏مش‏ ‏كده‏ .‏

شوفوا‏ ‏كويس‏ ‏يا‏ ‏جماعه‏: ‏

واحد‏ ‏يقول‏: ‏خايف‏ ‏أشوفك‏ ‏لسه‏ ‏حبه‏،‏

والتانية‏ ‏بتقول‏: ‏يا‏ ‏حرام‏ !! ‏طب‏ ‏حبه‏ ‏حبه‏،‏

والتالت‏ ‏المسطول‏ ‏لو‏ ‏الكرباج‏ ‏يطرقع‏ ‏جوا‏ ‏مخه

يشوف‏ ‏دقيقة‏، ‏بس‏ ‏فينه‏ ‏من‏ ‏الحقيقة‏ .‏

والرابع‏ ‏اللى ‏خوفه‏ ‏عازلــه‏ ‏جوا‏ ‏سجن‏ ‏المزه‏، ‏أو‏ ‏جبل‏ ‏الجيوشى،‏

الود‏ ‏وده‏ ‏يشوف‏ ‏ضلام‏ ‏القبر‏،‏

ولا‏ ‏إنه‏ ‏يدوق‏ ‏الصبر‏،‏

الصبر‏ ‏مـر‏ ‏والشوف‏ ‏يضر‏.‏

‏(4)‏

‏… ‏وساعات‏ ‏أبص‏ ‏لإيدى ‏وانا‏ ‏بالعب‏ ‏ببيضتين‏ ‏والحجر‏،‏

أو‏ ‏لما‏ ‏باقـلـب‏ ‏فى ‏التلات‏ ‏ورقات‏ ‏واخبـى ‏فى ‏الولد‏.‏

وأقول‏ ‏يا‏ ‏ناس‏ : ‏بقى ‏دول‏ ‏إيدى ‏اللى ‏بصحيح‏ ‏؟

‏ ‏بقى ‏ده‏ ‏أنا‏ ‏؟‏ ‏

‏(5)‏

وساعات‏ ‏أشوفنى ‏حكيم‏ ‏وعمرى ‏ألف‏ ‏عام‏.‏

شايف‏ ‏تمام‏ ‏عارف‏ ‏تمام‏ .‏

كل‏ ‏اللى ‏راح‏، ‏واللى ‏احنا‏ ‏فيه‏، ‏واللى ‏حاييجى ‏بدون‏ ‏أوان‏. ‏

‏……….‏

 (6)‏

وساعات‏ ‏أشوفنى ‏أبويا‏ ‏صح‏.‏

بس‏ ‏الزيادة‏ ‏إنى ‏لابس‏ ‏بدله‏ ‏وارطن‏ ‏باللسان‏،‏

وأقول‏ ‏كلام‏ : ‏قال‏ ‏إيه‏ ‏لصالح‏ ‏البشر‏،‏

‏ ‏وللتاريخ‏ !!‏

لكنه‏ ‏الله‏ ‏يرحمه‏ :‏

كان‏ ‏يعبد‏ ‏اللوزة‏ ‏وطين‏ ‏الأرض‏ ‏والورد‏ ‏الطويل‏،‏

مزيكته‏ ‏كانت‏ ‏مكنة‏ ‏الرى ‏تغنى ‏تحت‏ ‏جميزه‏ ‏كبيرة‏ ‏مضللة‏،‏

واسأل‏ ‏فى ‏نفسى:‏

أنهو‏ ‏اللى ‏أصلح‏ ‏للتاريخ‏ ‏؟

الكلمه‏، ‏والحب‏ ‏السعيد‏، ‏فى ‏أوده‏ ‏ضلمة‏ ‏منعكشه‏ ‏؟

أو‏ ‏لوزهحلوه‏ ‏مفتحه‏ ‏؟؟‏ ‏

 (7)‏

وساعات‏ ‏أشوفنى ‏طفل‏ .. ‏طفل‏ ..‏

إنتو‏ ‏نسيتوه‏،‏

واهله‏ ‏سابوه‏، ‏

ولا‏ ‏هوا‏ ‏قادر‏ ‏يبقى ‏أبوه‏،‏

ولا‏ ‏انتو‏ ‏قادرين‏ ‏تلحقوه‏،‏

يا‏ ‏ناس‏ ‏ياهوه‏:‏

يا‏ ‏تلحقوه‏ …،‏

‏ ‏يا‏ ‏تموتوه‏.‏

 (8)‏

‏ ‏وساعات‏ ‏أشوفنى ‏وحش‏ ‏كاسر‏.‏

إلـلى ‏يخالف‏ ‏أدبحه‏ ‏من‏ ‏غير‏ ‏فصال‏.‏

ولا‏ ‏أقبل‏ ‏المنطق‏ ‏ولا‏ ‏أقبل‏ ‏جدال‏.‏

وأشك‏ ‏فى ‏النسمه‏، ‏وفى ‏الورده‏، ‏وفى ‏الطفل‏ ‏الرضيع‏،‏

‏ ‏لو‏ ‏ميلوا‏ ‏كده‏ ‏أو‏ ‏كده‏،‏

‏ ‏أحسن‏ ‏يكونوا‏ ‏بيعملوا‏ ‏خطة‏ ‏متينة‏ ‏محكمة‏ ‏ضد‏ “‏الحياه‏” !!‏

وكأنها‏ ‏معمولة‏ ‏مخصوص‏ ‏لاجل‏ ‏خاطرى،‏

‏ ” ‏تبقى ‏المؤامرة‏ ‏عليها‏ ‏ضدي‏”،‏

‏ ‏وكأنى ‏مبعوث‏ ‏العناية‏، ‏منقذ‏ ‏البشرية‏ ‏فى ‏مركب‏ ‏تخاريفى، ‏وطوفان‏ ‏العبث‏ :”‏ما‏ ‏لا‏ ‏أراه‏ !!!. ‏

 (9)‏

وكتير‏ ‏أشوفنى ‏كل‏ ‏ده‏ ! ‏

لكن‏ ‏هناك‏ ‏جوا‏ ‏قوى ‏فرق‏ ‏بسيط‏.‏

‏ ‏يفرق‏ ‏كتير‏.‏

يمكن‏ ‏يكون‏ ‏سر‏ ‏الوجود‏ .‏

واتمنى ‏يوم‏ ‏قبل‏ ‏ما‏ ‏اموت‏:‏

ييجى ‏حد‏ ‏منكم‏:‏

‏- ‏بس‏ ‏بيحب‏ ‏الحياة‏ ‏أكتر‏ ‏ما‏ ‏انا‏ ‏ما‏ ‏باحبها‏ -‏

ويبص‏ ‏فى ‏عيونى ‏قوى:‏

ويقولى “‏مين‏”‏

أنا‏ ‏أبقى ‏مين‏ ‏؟

والفرق‏ ‏ده‏ :‏

فرق‏ ‏بصحيح‏،‏

ولا‏ ‏كلام‏؟‏!!‏؟

مقدمـة

‏- 1 -‏

الحياة‏ ‏هى ‏الحياة‏.‏

أغلى ‏حاجة‏ ‏فيها‏ ‏هى : ‏إنى ‏عايش‏.‏

باترجف‏ ‏من‏ ‏خطوتى ‏الجاية‏، ‏ولكن‏:‏

باترعب‏ ‏أكتر‏ ‏لو‏ ‏انى ‏فضلت‏ ‏ساكن

كل‏ ‏ما‏ ‏أشك‏ ‏ف‏ ‏خطاى، ‏

ألتفت‏ ‏ما‏ ‏لقاش‏ ‏وراى ‏

إلا‏ ‏إنى،‏

‏ ‏وسط‏ ‏كل‏ ‏الناس‏ ‏باغني

يعنى ‏بابنى، ‏

‏ ‏أنا‏ ‏وابـني‏.‏

واللى ‏مش‏ ‏ممكن‏ ‏حايخلص‏ ‏بــيه‏ ‏وبـي‏.‏

يبقى ‏غيرنا‏ ‏يكمله‏.‏

‏-2-‏

الحياة‏ ‏دى ‏مش‏ ‏كلام‏ ‏مرصوص‏ ‏على ‏صفحات‏ ‏جرايد‏،‏

‏ ‏أو‏ ‏حكاوى ‏فى ‏القهاوى ‏والدواوير‏ ‏والمقاعد‏،‏

أو‏ ‏شـلـل‏ ‏مرصوصة‏ ‏تعرف‏ ‏فى ‏الصياعة‏ ‏واللكــــاعة‏،‏

‏ ‏أو‏ ‏برامج‏ ‏فى ‏الإذاعة‏.‏

الحياة‏ ‏دى ‏مش‏ ‏ثقافة‏ ‏عليا‏ ‏جدا‏” ‏فوق‏ ‏هامات‏ ‏البشر‏”.‏

أو‏ ‏جوايز‏ ‏يمنحوها‏ ‏للى ‏فاز‏ ‏لما‏ ‏انتشر‏.‏

‏-3-‏

‏ ‏الحياة‏ ‏مش‏ ‏حلم‏ ‏ليلة‏ ‏صيف‏، ‏ولا‏ ‏إحساس‏ ‏يكركع‏ ‏

متـل‏ ‏قــلـه‏ ‏مايله‏ ‏تدلق‏ ‏مية‏ ‏المحاياة‏ ‏فى ‏صحرا‏ ‏مولعة‏ ..‏

لا‏ ‏الزرع‏ ‏يطلع‏ ‏فيها‏ ‏ولانارها‏ ‏فى ‏يوم‏ ‏راح‏ ‏تنطفي‏.‏

‏-4-‏

الحياة‏ ‏الحلوة‏… ‏تحلـى ‏بــكــلنــا‏.‏

بس‏ ‏مش‏ ‏داخلين‏ ‏فى ‏بعض‏ ‏وهربانين‏.‏

‏ ‏زى ‏كتلة‏ ‏قش‏ ‏ضايعه‏ ‏ف‏ ‏بحر‏ ‏طين‏. ‏

الحياة‏ ‏إنت‏ ‏وانا‏،‏

كل‏ ‏واحد‏ ‏هوه‏ ‏نفسه‏، ‏

بس‏ ‏نفسه‏ ‏هى ‏برضه‏ ‏كلنـا‏،‏

مالى ‏وعـيـــه‏ ‏بـربنا‏.‏

‏-5-‏

والحياة‏ ‏الـمـرة‏ ‏حتى، ‏لو‏ ‏تاخد‏ ‏بالـك‏ ‏شويـه‏،‏

راح‏ ‏تشوف‏ ‏مرارتها‏ ‏حلوه‏ !‏

هيه‏ ‏صعبه‏ .. ‏لو‏ ‏لوحدك‏.‏

بس‏ ‏تـسـهـل‏ ‏لو‏ ‏معانا‏ ‏الناس‏ ‏يا‏ ‏ناس‏.‏

‏ -6-‏

مش‏ ‏مصدق‏ !! ‏؟؟‏.‏

طب‏ ‏تعالى ‏نشوف‏ ‏سوا‏:‏

جـمل‏ ‏المحامل‏ ‏

‏-1-

=‏لأ‏.. ‏عندك‏ !!‏

‏ – ‏ليه‏ ‏؟‏ ‏

‏=‏ممنوع‏ ‏ده‏ !!‏

‏ – ‏إيه‏ ‏؟

‏=‏ممنوع‏ ‏كـلــه‏،‏

‏ – ‏طب‏ ‏أعمل‏ ‏إيه‏ ‏؟‏ ‏

‏=‏زى ‏ما‏ ‏دايما‏ ‏كنت‏ ‏بتعمل‏.‏

قرنك‏ ‏جامد‏، ‏خليك‏ ‏شايل‏.‏

‏ – ‏لأ‏ ‏مش‏ ‏لاعب‏.. ‏جرى ‏إيه‏ ‏؟‏.. ‏الله‏ !!‏

‏= ‏إعقل‏ ‏يابــا‏، ‏قلنا‏ ‏ممنوع‏،‏

ممنوع‏ ‏تغضب‏، ‏تزعل‏، ‏تهمد‏، ‏تسكت‏،‏

تحلم‏، ‏تسرح‏….، ‏

ممنوع‏ ‏كــله‏.‏

‏ – ‏ولإمتى ‏يا‏ ‏نـــاس؟

‏=‏بكره‏ ‏انشـــالله‏ ‏

‏ – ‏بقى ‏كده‏ !! ‏بكره‏ ‏؟

‏ ‏فيه‏ ‏إيه‏ ‏بكره؟

‏= ‏بكره‏ ‏حانسمح‏ ‏لك‏ ‏تتكلم‏.‏

بكره‏ ‏حانسمح‏ ‏لك‏ ‏تتـألم‏.‏

بكره‏ ‏حاتجنى ‏ثمرة‏ ‏كـدك‏،‏

لما‏ ‏نكبر‏ ‏نبقى ‏قدك‏ !!‏

‏ – ‏وانا‏ ‏مالى ‏قد‏، .. ‏ومالى ‏حد‏.‏

خايف‏ ‏لاتكون‏ ‏الحاره‏ ‏سد‏. ‏

والصبر‏ ‏مرار‏ !‏

وانا‏ ‏مش‏ ‏رافض‏ ‏أشرب‏ ‏كاسه‏.‏

على ‏شرط‏ ‏يكون‏ ‏للكاس‏ ‏دا‏ ‏قرار‏.‏

واستحمل‏ ‏طول‏ ‏الليل‏ ‏غــلبى،‏

على ‏شرط‏ ‏الليل‏ ‏ييجى ‏بعده‏ ‏نهار‏.‏

والصحرا‏ ‏بنزرع‏ ‏فيها‏ ‏الصبر‏،‏

تطرح‏ ‏حرمان‏.‏

نسقيه‏ ‏من‏ ‏طولة‏ ‏البال‏،‏

وبنحدى ‏كلام‏ ‏ونقول‏ ‏موال‏:‏

‏”‏جمل‏ ‏المحامل‏ ‏برك‏ ‏شـمتت‏ ‏لـعادى ‏فيه‏”‏

‏= ‏جمل‏ ‏المحامل‏ ‏لابيشكى .. ‏ولا‏ ‏بيقول‏ ‏آه

‏- ‏ليه‏ ‏يعنى ‏بقي؟ما‏ ‏هو‏ ‏نفسه‏ ‏يعيش‏، ‏زى ‏العايشين؟

‏= ‏ما‏ ‏هو‏ ‏عايش‏ ‏اهه‏، ‏إسم‏ ‏الله‏ ‏عليه‏.‏

‏ ‏بيقول‏ ‏ويعيد‏، ‏ونـــرد‏ ‏عليه‏، ‏

‏ ‏بـيشيل‏ ‏فى ‏هموم‏، ‏وف‏ ‏غلب‏ ‏الناس‏،‏

‏ ‏وحياخد‏ ‏إيه‏ ‏غير‏ ‏وجع‏ ‏الراس‏،‏

‏ ‏من‏ ‏زن‏ ‏الحاجة‏ ‏ومد‏ ‏إيديه؟

‏-‏كده‏ ‏برضه‏ ‏ياناس‏ ‏؟

بعد‏ ‏دا‏ ‏كله‏ ‏؟‏ ‏الحق‏ ‏عليه‏ ‏؟

‏= ‏إيش‏ ‏يفهم‏ ‏فى ‏الغنوة‏ ‏الأطرش؟

إيش‏ ‏يفهم‏ ‏فى ‏الصورة‏ ‏الأعمي؟

إيش‏ ‏يفهم‏ ‏محروم‏ ‏من‏ ‏يومه‏،‏

فى ‏الحـنـية‏ ‏والملاغية؟

‏”‏إطعم‏ ‏مطعوم‏، ‏يــستطعـم

أما‏ ‏المحروم‏، ‏يــستحمل‏”‏

‏- ‏يستحمل‏ ‏تانى ‏يا‏ ‏ناس‏ ‏؟‏ ‏دا‏ ‏حرام‏ !‏

‏=‏ما‏ ‏خلاص‏ ‏هانت‏.‏

‏-‏لأ‏ ‏ما‏ ‏هانتشى .. ‏إيش‏ ‏عرفنى ‏؟

مش‏ ‏يمكن‏ ‏لعبة‏ “‏إستني‏” ‏تفضل‏ ‏على ‏طول؟

على ‏ما‏ ‏يحصلنى ‏الدور‏ ‏حاخلص‏.‏

القلب‏ ‏مقدد‏. ‏

‏ ‏والجرح‏ ‏ممدد‏.‏

فى ‏الأرض‏ ‏الشوك‏،‏

والميه‏ ‏عصير‏ ‏صبار‏ .‏

‏=‏ما‏ ‏تكركبهاش‏; ‏على ‏مهلك

‏ ‏و‏”‏سعيده‏” ‏وحابــقى ‏اندهلك‏ !!!‏

‏- ‏2-

وشهور‏ ‏ويام‏ ‏وانا‏ ‏باستنى،‏

شلتها‏ ‏على ‏قرنى ‏وباتمنى،‏

وبنيت‏ ‏قصرى .. ‏سكـنته‏ ‏الناس‏.‏

واتهيألى ‏حايشوفوا‏ ‏انا‏ ‏مين‏.‏

وانى ‏غلبان‏ ‏محتاج‏ ‏ليهم‏، ‏

وجعان‏، ‏محروم‏، ‏عايش‏ ‏بيهم‏،‏

أضعف‏، ‏وازحف‏، ‏وأقع‏، ‏وأقوم‏.‏

‏=‏ما‏ ‏فيناش‏ ‏من‏ ‏كده‏ ‏مش‏ ‏لايقة‏ ‏عليك‏.‏

‏-‏لأ‏. ‏لايقة‏ ‏ونـص‏:‏

لو‏ ‏حتى ‏الليل‏ ‏طال‏ ‏ست‏ ‏شهور‏،‏

والتلج‏ ‏اتجمع‏ ‏فوق‏ ‏قلبى،‏

والطفل‏ ‏اتجمد‏ ‏مالسقعه‏، ‏

والدم‏ ‏اتوقف‏ ‏فى ‏عروقى،‏

‏ ‏والنهر‏ ‏بقى ‏صخر‏ ‏بيلمع‏،‏

والوادى ‏بقى ‏صحرا‏ ‏بتلسع

والبنى ‏آدمين‏ ‏بقوا‏ ‏مـش‏ ‏هم‏، ‏

أنا‏ ‏حاعملها‏.‏

‏=‏قدها‏ ‏وقدود‏، ‏ياللا‏ ‏اعملها‏ ،‏

بس‏ ‏تخليك‏، ‏برضه‏ ‏شايلـها‏ ‏

‏-‏ربنا‏ ‏موجود‏ ‏حا‏ ‏يعدلهـا

يزرع‏ ‏فى ‏قلوب‏ ‏المحرومين‏:‏

بذرة‏ ‏تنبت‏، ‏حب‏ ‏وتسبيح‏، ‏

تطرح‏ ‏شجرة‏ ‏لها‏ ‏ضل‏ ‏كبير‏،‏

تحضن‏ ‏نسمة‏ ‏وتغازل‏ ‏الريح‏،‏

وتفرع‏ ‏توصل‏ ‏لخالـقـها‏ .‏

‏=‏إبقى ‏قابلنى !!‏

‏-‏وطلعت‏ ‏أدب‏،‏

‏ ‏نزلت‏ ‏أدب‏، ‏

ولقيت‏ ‏ناسى ‏

‏ ‏هنا‏ ‏جوا‏ ‏القلب‏.‏

قتلت‏ ‏الغول

حوطوا‏ ‏بيا

‏ ‏وعملنـاهـا‏،‏

‏”‏طلعت‏ ‏هى .”.

الخــلاص

‏-1-

 ‏ليه‏ ‏يامه؟‏ ‏كان‏ ‏ليه‏؟

لما‏ ‏انتى ‏ما‏ “‏نتيش‏” ‏كان‏ ‏ليه‏‏؟‏ ‏

أنا‏ ‏ذنبى ‏إيه‏؟

أنا‏ ‏مين‏ ‏؟‏ ‏أنا‏ ‏فين‏ ‏؟‏ ‏أنا‏ ‏كام‏ ‏يامه؟

أنا‏ ‏إيه‏‏؟

‏= ‏جرى ‏إيه‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏يا‏ ‏حبة‏ ‏عيني؟‏ ‏طب‏ ‏ما‏ ‏انت‏ ‏أهه‏!‏

بقى ‏دا‏ ‏اسمه‏ ‏كلام

ما‏ ‏هو‏ ‏كله‏ ‏تمام

جرى ‏إيه‏ !‏

يا‏ ‏جدع‏ ‏يا‏ ‏أمير‏ ‏ياللى ‏بـتــدى،‏

إوعى ‏تهدي‏.‏

تنك‏ ‏إدى، ‏بكره‏ ‏تعدي‏.‏

ياسلام‏ ‏ياولد‏.‏

ما‏ ‏فى ‏زيـك‏ ‏حد‏.‏

ماتفكرشى، ‏دا‏ ‏الفكر‏ ‏مرار‏.‏

ودا‏ ‏بير‏ ‏يابنى ‏وما‏ ‏لوهشى ‏قرار‏.‏

‏- ‏بس‏ ‏يامه‏ ‏لو‏ ‏قلتى ‏ليه‏‏؟‏ ‏

‏ ‏كان‏ ‏ليه‏؟

‏= ‏جرى ‏إيه‏؟‏ ‏فيه‏ ‏إيه‏؟‏ ‏

‏(‏كان‏ ‏ليه‏ ‏؟‏ ‏كان‏ ‏ليه‏؟‏) ‏

دهدي‏! ‏هيا‏ “‏عامله‏”‏؟

ولا‏ ‏انا‏ ‏قصـدى؟‏ ‏دهدى!!‏

‏- 2 – ‏

‏- ‏علشان‏ ‏يامه‏ ‏مش‏ ‏على ‏بالك‏، ‏أنا‏ ‏حاحكيلـك‏:‏

أنا‏ ‏خدت‏ ‏الدنيا‏ ‏معاكــى ‏بيكى،‏

من‏ ‏ورا‏ ‏ضهرك‏،‏

مش‏ ‏زرع‏ ‏شطانى،‏

مع‏ ‏إن‏ ‏ماحدش‏ ‏ورانى،‏

ولا‏ ‏حد‏ ‏عـرف‏ ‏أنا‏ ‏باعمل‏ ‏إيه‏،‏

أو‏ ‏ليه‏ ‏أو‏ ‏فين‏.‏

لكنى ‏لما‏ ‏بقيت‏”‏هوه‏”،‏قالوا‏:‏

‏ ‏ياسلام‏!‏

دا‏ ‏شبهه‏ ‏تمام‏،‏

‏ ‏ما‏ ‏احنا‏ ‏عارفين‏ ‏كده‏ ‏مالأول‏،‏

‏ ‏وبـنـخـزى ‏العين‏.‏

‏= ‏دا‏ ‏صحيح‏ ‏يا‏ ‏بنى:‏

أنا‏ ‏كنت‏ ‏خايفه‏ ‏عليك‏ ‏مالعين

الناس‏ ‏دول‏ ‏شر‏.‏

ما‏ ‏وراهم‏ ‏يابنى ‏إلا‏ ‏القــر‏.‏

هوا‏ ‏انا‏ ‏كان‏ ‏قصدى ‏ياضناي

‏ ‏يا‏ ‏حبة‏ ‏عينى؟‏!‏

ماتفكرشى ‏دا‏ ‏الفكر‏ ‏مرار‏،‏

ودا‏ ‏بير‏ ‏يابنى ‏وما‏ ‏لوهشى ‏قرار‏.‏

‏- 3-

‏ياريت‏ ‏يامه‏ ‏كان‏ ‏فكر‏ ‏وبس‏.‏

دى ‏حاجات‏ ‏من‏ ‏جوه‏ ‏وبتتحس‏.‏

ياما‏ ‏نـفسى ‏يامه‏ ‏اصرخ‏ ‏واتفـش‏.‏

جوايا‏”‏يامه‏ ‏ما‏ ‏بيرحمش‏،‏

ولا‏ ‏ليه‏ ‏يامه‏ ‏فيها‏ ‏ذنب‏،‏

ولا‏ ‏قادر‏ ‏اختار‏:‏

ياتليس‏ ‏يامه‏ ‏ولاشوفشى، ‏

يارجع‏ ‏الأول‏ ‏وأدور‏،‏

واحبل‏ ‏واولـد‏،‏

نفسى ‏مـن‏ ‏أول‏، ‏وجديد‏،‏

وابدى ‏وأعيد‏.‏

واتألم‏ ‏واصرخ‏ ‏من‏ ‏تانى ‏لو‏ ‏حد‏ ‏سمع‏.‏

واشرب‏ ‏من‏ ‏شهد‏ ‏الحنيه‏.‏

من‏ ‏وش‏ ‏سـمـح

‏= ‏وان‏ ‏ما‏ ‏حصلشى؟؟‏!! ‏

‏- ‏حايكون‏ ‏أهون‏ ‏من‏ ‏دا‏ ‏اللى ‏حصل‏،‏

يعنى ‏عاجبك‏؟

‏= ‏والله‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏مانى ‏فاهمه‏، ‏

يمكن‏ ‏عاميه‏،‏

دى ‏الدنيا‏ ‏ضلام‏.‏

والناس‏ ‏الشر‏ ..‏

لم‏ ‏يبطل‏ ‏يوم‏ ‏فى ‏لسانهم‏ ‏قر‏،‏

ياكلوك‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏لحمه‏ ‏طريه‏،‏

ويقولوا‏ “‏يا‏ ‏روحى ‏عليه‏ ‏كان‏ ‏زين‏”.‏

ليه‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏كده؟

بـتـعرض‏ ‏نفسك‏ ‏لنيابهم‏.‏

ياكلوك‏ ‏يا‏ ‏ابنى،‏

ويغمـسوا‏ ‏بى ‏ورحمة‏ ‏ابوك‏. ‏

‏-4-‏

‏- ‏لأ‏ .. ‏ياختى ‏مانيش‏ ‏خايف‏ ‏منهم‏،‏

أنا‏ ‏مستبيع‏.‏

الدنيا‏ ‏بخير‏، ‏وانا‏ ‏مستبيع‏.‏

أنا‏ ‏حابقى ‏أبويا‏ ‏وأمى ‏كمان‏.‏

أنا‏ ‏حابقى ‏كتير‏.‏

أنا‏ ‏حابقى ‏الناس‏.‏

أنا‏ ‏حابقى ‏الحب‏.‏

أنا‏ ‏حابقى “‏أنا‏”. ‏

إزاى؟

ما‏ ‏اعرفش‏. ‏

أنا‏ ‏عارف‏ ‏إنى ‏حاكون‏، ‏وأصير‏،‏

ربنا‏ ‏ستار‏، ‏ربنا‏ ‏دا‏ ‏كبير‏.‏

بكره‏ ‏تشوفى، ‏لأ‏ ‏دلوقتي

غـصـبـن‏ ‏عنهم‏.‏

غـصـبـن‏ ‏عني‏.‏

غـصـبـن‏ ‏عنك‏.‏

‏= ‏غـصـبـن‏ ‏عنى؟‏! ‏

وانا‏ ‏بدى ‏أشوفك‏ ‏سيد‏ ‏الكل‏،‏

بس

‏-‏ما‏ ‏بسش‏،‏

ولا‏ ‏سيد‏ ‏الكل‏ ‏ولا‏ ‏ديلهم

أنا‏ ‏حاخد‏ ‏حقى ‏من‏ ‏عينهم‏ ‏

من‏ ‏بسمة‏ ‏طفل‏،‏

أو‏ ‏حـنـية‏ ‏خالتى ‏أم‏ ‏الخير‏ ‏بياعة‏ ‏الفجل‏،‏

أو‏ ‏عم‏ ‏على ‏واقف‏ ‏يضحك‏ ‏ورا‏ ‏قدرة‏ ‏فول‏،‏

أو‏ ‏حتى ‏نهيق‏ ‏جحش‏ ‏العمده‏.‏

أو‏ ‏من‏ ‏همسة‏ ‏ورقـة‏ ‏ورده‏،‏

من‏ ‏أيها‏ ‏حاجة‏ ‏اسمها‏ ‏عايشه‏،‏

بتقول‏ ‏أنا‏ ‏اهه‏،‏

أنا‏ ‏فى ‏حياه‏.‏

حا‏ ‏شعر‏ ‏بالنبضة‏ ‏وبالرعشة‏، ‏من‏ ‏أى ‏كلام‏،‏

وحاعيش‏ !!!

‏= ‏والله‏ ‏يا‏ ‏بنى ‏محتاره‏ ‏معاك‏.‏

ما‏ ‏تعيش‏.‏

مين‏ ‏حايشك‏ ‏بس‏؟

‏- 5 – ‏

‏- ‏ما‏ ‏حايشنيشي

ما‏ ‏انا‏ ‏عايش‏ ‏اهـه‏،‏

بس‏ ‏ادعى ‏لى ،‏

أنا‏ ‏كنت‏ “‏خلاص‏”،‏

بس‏ ‏بفضلك‏ ‏ربنا‏ ‏قالها‏،‏

‏ ‏ولقيت‏ ‏لى “‏خلاص‏”.‏

وعملت‏ ‏منى ‏اللى ‏أنا‏ ‏هوه‏ ،‏

وباجدد‏ ‏روحى ‏من‏ ‏جوه‏، ‏

‏ ‏وباغنى ‏مع‏ ‏نفسى ‏بنفسي

‏ ‏فى ‏الناس‏، ‏بالناس‏.‏

‏- 6 – ‏

ما‏ ‏تصدقشى ‏إن‏ ‏الواحد‏ ‏لازم‏ ‏يعرف‏ ‏أصله‏ ‏وفصله‏،‏

‏ ‏ما‏ ‏تصدقشي‏.‏

ما‏ ‏تصدقشى ‏إن‏ ‏الدنيا‏ ‏راح‏ ‏منها‏ ‏الخير‏.‏

ولا‏ ‏إن‏ ‏الناس‏ ‏دول‏ ‏شر‏.‏

ولا‏ ‏إن‏ ‏كلامهم‏ ‏قـر‏.‏

ولا‏ ‏إن‏ ‏الأرض‏ ‏ملانه‏ ‏كـفار‏،‏

ولا‏ ‏إن‏ ‏البير‏ ‏دا‏ ‏مالوهشى ‏قرار‏،‏

‏- 7 – ‏

ما‏ ‏تقولشى “‏لو‏” .. ‏وما‏ ‏تندمشي‏.‏

ما‏ ‏تقولشى “‏بكره‏” ‏ما‏ ‏ينفـعشي‏.‏

ما‏ ‏تقولشى “‏هم‏” ‏ما‏ ‏تهربـشي‏. ‏

ما‏ ‏تقولشى “‏ما‏ ‏خدتش‏” ‏إدوني‏.‏

ما‏ ‏تقولشى “‏ما‏ ‏شفتش‏” ‏وروني‏. ‏

عايز‏ ‏؟‏ ‏دور‏ ‏واتخانق‏.‏

وساعتها‏ ‏حاتلقى ‏عمار‏ ‏فى ‏عمار‏.‏

وحا‏ ‏تعرف‏ ‏معنى ‏لأى ‏كلام‏، ‏و‏”‏تكون‏” ،‏

‏ ‏و‏”‏تعيش‏”،‏

وتغنى ‏الغنيوه‏ ‏الحـلـوه‏. ‏

ماانت‏ ‏عارفها‏، ‏

جواك‏، ‏براك‏، ‏ماليه‏ ‏الدنيا‏.‏

الخاتمة … البداية

البداية … الخاتمة

‏- 1 – ‏

‏ ‏يا‏ ‏طير‏ ‏يا‏ ‏طاير‏ ‏فى ‏السما‏ …‏

رايح‏ ‏بلاد‏ ‏الغرب‏ ‏ليه‏ ‏؟

إوعك‏ ‏يكون‏ ‏زهقك‏ ‏عماك

عن‏ ‏مصرنا‏.‏

عن‏ ‏عصرنا‏. ‏

تفضل‏ ‏تلف‏ ‏تلف‏ .. ‏كما‏ ‏نورس‏ ‏حزين‏.‏

حتحط‏ ‏فين‏ .. ‏والوجد‏ ‏بيشدك‏ ‏لفوق‏.‏

الفوق‏ ‏فضا‏.‏

الفوق‏ ‏قضا‏.‏

وعنيك‏ ‏تشعلق‏ ‏كل‏ ‏مادى ‏وتنسى ‏طين‏ ‏الأرض‏ ‏مصر‏.‏

‏ – 2 -‏

دانا‏ ‏لما‏ ‏بابص‏ ‏جوا‏ ‏عيون‏ ‏الناس‏،‏

الناس‏ ‏من‏ ‏أيها‏ ‏جنس‏،‏

بالاقيها‏ ‏ف‏ ‏كل‏ ‏بلاد‏ ‏الله‏ ‏لخلق‏ ‏الله‏.‏

وف‏ ‏كل‏ ‏كلام‏ ،.. ‏وف‏ ‏كل‏ ‏سكات‏.‏

واذا‏ ‏شفت‏ ‏الألم‏، ‏الحب‏، ‏الرفض‏، ‏الحزن‏ ‏الفرحه‏ ‏فى ‏عيونهم‏.. ‏

يبقى ‏باشوف‏ ‏مصر‏.‏

وباشوفها‏ ‏أكتر‏ ‏لما‏ ‏بابص‏ ‏جواي‏.‏

والناس‏ ‏الحلوين‏ ‏اللى ‏عملوا‏ ‏حاجات‏ ‏للناس‏،‏

كانوا‏ ‏مصريين‏ !!‏

‏”‏كل‏ ‏واحد‏ ‏همه‏ ‏ناسه‏، ‏

كل‏ ‏واحد‏ ‏ربه‏ ‏واحد‏، ‏

كل‏ ‏واحد‏ ‏حـر‏ ‏بينا‏، ‏

يبقى ‏مصري‏”‏

‏ ‏تبقى ‏مصر‏ ‏بتاعتى ‏هى ‏الدنيا‏ ‏ديه‏ ‏كلها‏،‏

‏ ‏هى ‏وعد‏ ‏الغيب‏، ‏وكل‏ ‏الخـلـق‏، ‏والحركة‏ ‏اللى ‏تبني‏.‏

‏ = ‏لأ‏ ‏يا‏ ‏شيخ‏ !!‏؟‏ ‏

‏- ‏قلت‏ ‏اصـبـر‏ ‏نفسى ‏برضه‏ ‏بكلمتين‏، ‏

‏[‏بس‏ ‏هـم‏، ‏بس‏ ‏صح‏، ‏يعنى ! ‏برضه‏ !!]‏

-3-

توتا‏ .. ‏توتا‏ ..،‏

واهى ‏خلصت‏ ‏منى ‏الحدوته‏.‏

لو‏ ‏حلوه‏ .. ‏حاتقول‏ ‏غنوه‏:‏

‏(“‏هوه‏ ‏دا‏ ‏يخلص‏ ‏من‏ ‏الله‏ :‏

اللى ‏غمض‏ ‏مات‏ ‏غبى، ‏

واللى ‏شاف‏، ‏خاف‏ ‏واترعب‏،‏

مابـقـاش‏ ‏نبي‏. )‏

لو‏ ‏ملتوته‏،‏

حاتقول‏ ‏حدوته‏:‏

‏( ‏كان‏ ‏فيه‏ ‏زمان‏،‏

‏ ‏واحد‏ ‏رفض‏ ‏عيشة‏ ‏الهوان‏،‏

قال‏ ‏إيه‏ ‏وحاول‏ ‏يبقى “‏خلقـة‏ ‏ربنا‏”‏

مع‏ ‏إنه‏ ‏زيه‏ ‏زيـنا‏،‏

‏ ‏يعـنى : ‏بشر‏.‏

قالـو‏ ‏لـه‏ ‏حاسب‏ ‏مــا‏ ‏لقدر‏ ،‏

‏ ‏قام‏ ‏راح‏ ‏عاملــها‏، ‏وقال‏ :”‏فـشـر‏”)